بتاکاروتن: تعریف ، سنتز ، جذب ، انتقال و توزیع

بتاکاروتن متعلق به گروه بزرگ کاروتنوئیدها - رنگدانه چربی دوست (محلول در چربی) رنگ می کند از منشا گیاهی - که به عنوان طبقه بندی می شوند ترکیبات ثانویه گیاهی (مواد زیست فعال با سلامتاثرات محرک - "مواد مغذی"). بتاکاروتن شناخته شده ترین و از نظر کمیت مهمترین نماینده طبیعی گروه ماده از است کاروتنوئیدها، که نام جمعی ترکیبات نیز از آن گرفته شده است. ویژگی ساختاری از بتاکاروتن ساختار پلی آمیخته چند متغیر و اشباع نشده (ترکیب آلی با چند کربنپیوندهای دوگانه کربن (CC)) ، متشکل از هشت واحد ایزوپروئید و 11 پیوند دوگانه مزدوج (→ تتراترپن با 40 اتم C). یک حلقه بتا یونون (حلقه تری متیل سیکلوهگزن جایگزین نشده ، جفت شده) به هر انتهای زنجیره ایزوپروئید متصل است - یک عنصر ساختاری که در رتینول نیز وجود دارد (ویتامین A) و پیش شرط فعالیت ویتامین A است. سیستم پیوندهای دوتایی مزدوج به بتا کاروتن رنگ نارنجی قرمز تا قرمز می بخشد و مسئول برخی از خصوصیات فیزیکوشیمیایی کاروتنوئید است که ارتباط مستقیمی با اثرات بیولوژیکی آن دارد. چربی دوست بودن (حلالیت چربی) بتاکاروتن بر روی روده (در مورد روده) تأثیر می گذارد جذب و توزیع در ارگانیسم. بتاکاروتن می تواند به اشکال مختلف هندسی (ایزومرهای کشورهای مستقل مشترک المنافع / ترانس) وجود داشته باشد که به یکدیگر تبدیل می شوند. در گیاهان ، بتاکاروتن عمدتا وجود دارد (~ 98)) به عنوان یک ایزومر تمام ترانس پایدار. در ارگانیسم انسان ، بعضی اوقات اشکال مختلف ایزومریک می تواند همزاد باشد. بر خلاف گزانتوفیل ها ، مانند لوتئین ، زاگزانتین و بتا کریپتوکسانتین ، بتاکاروتن ، مانند آلفا کاروتن و لیکوپن، حاوی یک نیست اکسیژن گروه عملکردی از حدود 700 کاروتنوئیدها شناسایی شده ، حدود 60 قابل تبدیل به ویتامین A (رتینول) توسط متابولیسم انسان و در نتیجه فعالیت پروویتامین A را نشان می دهد. بتاکاروتن (ایزومر تمام ترانس و 13 سیس) مهمترین نماینده با این خاصیت است و بالاترین میزان را دارد ویتامین A فعالیت و به دنبال آن همه ترانس آلفا کاروتن ، تمام ترانس بتا-کریپتوکسانتین و 8'-بتا-آپوکاروتنال است. بنابراین ، بتاکاروتن نقش مهمی در تأمین ویتامین A دارد ، به خصوص در افرادی که ویتامین A کم مصرف دارند ، مانند گیاهخواران. نیازهای مولکولی کاروتنوئیدها برای اثر ویتامین A عبارتند از:

• حلقه بتا یونون (حلقه تری متیل سیکلوهگزن مزدوج بدون جایگزین).
  • تغییرات حلقه منجر به کاهش فعالیت می شود
  • کاروتنوئیدهای دارای حلقه حامل اکسیژن (O) مانند لوتئین و زاگزانتین یا بدون ساختار حلقه مانند لیکوپن هیچ فعالیت ویتامین A ندارند
• زنجیره ایزوپرنوئید
  • حداقل 15 اتم C به همراه 2 گروه متیل.
  • ایزومرهای کشورهای مستقل مشترک المنافع فعالیت بیولوژیکی کمتری نسبت به ایزومرهای ترانس دارند

نور و گرما یا وجود آن اکسیژن می تواند فعالیت ویتامین A بتاکاروتن را از طریق ایزومریزاسیون (پیکربندی تبدیل بین المللی تبدیل) و اصلاح اکسیداتیو ساختار مولکولی کاهش دهد.

ترکیب

بتاکاروتن توسط گیاهان ، جلبک ها و باکتری قادر به فتوسنتز است و در ارگانیسم گیاه در کروموپلاست ها (پلاستیک های رنگی نارنجی ، زرد و مایل به قرمز توسط کاروتنوئیدها در گلبرگ ها ، میوه ها یا اندام های ذخیره سازی (هویج) گیاهان) و کلروپلاست ها (اندامک سلول های جلبک های سبز و گیاهان بالاتر) ذخیره می شود که فتوسنتز را انجام می دهند) - در یک ماتریس پیچیده از ترکیب می شود پروتئین ها, لیپیدهاو کربوهیدرات ها. در آنجا ، بتاکاروتن ، همراه با سایر کاروتنوئیدها ، با عملکرد به عنوان "سرکوب کننده" ("سم زدایی" ، "غیر فعال کننده") واکنش دهنده ، در برابر آسیب فتو اکسیداتیو محافظت می کند. اکسیژن ترکیبات (1O2 ، اکسیژن منفرد) ، یعنی جذب مستقیم انرژی تابشی از طریق حالت سه گانه و غیرفعال کردن آن از طریق آزاد سازی گرما. از آنجا که توانایی فرو نشاندن با تعداد پیوندهای دوتایی افزایش می یابد ، بتاکاروتن با 11 پیوند دوگانه خود دارای قوی ترین فعالیت رفع در مقایسه با سایر کاروتنوئیدها است. بتاکاروتن نشان دهنده فراوانترین کاروتنوئید در طبیعت است. این میوه در انواع مختلفی از میوه ها (2- 10 میلی گرم در کیلوگرم) و سبزیجات (20-60 میلی گرم در کیلوگرم) یافت می شود ، اگرچه مقدار آن بسته به نوع مختلف بسیار متفاوت است ، فصل ، درجه رسیدگی ، شرایط رشد ، برداشت و نگهداری و در قسمتهای مختلف گیاه. به عنوان مثال ، برگهای بیرونی از کلم حاوی 200 برابر بتاکاروتن بیشتر از برگهای داخلی است. میوه ها و سبزیجات زرد / نارنجی و سبزیجات برگ سبز تیره ، مانند هویج ، کدو سبز ، کلم پیچ ، اسفناج ، سویا کلم، کاهو بره ، فلفل دلمه ای ، کاسنی ، سیب زمینی شیرین و خربزه ، به ویژه از نظر بتاکاروتن غنی هستند. به دلیل خاصیت رنگ آمیزی ، بتاکاروتن - از گیاهان استخراج شده یا به صورت مصنوعی تولید می شود - به عنوان ماده رنگی (به ترتیب E 160 و E 160a) در حدود 5٪ از تمام غذاهای آلمان از جمله برای رنگ آمیزی استفاده می شود. کره، مارگارین ، فرآورده های لبنی ، اسپرد ، شیرینی جات یا نوشابه ، به طور متوسط ​​به ترتیب بین 1/5 میلی گرم در کیلوگرم و میلی گرم در لیتر به غذاهای جامد و نوشیدنی اضافه می شود.

جذب

بتا کاروتن به دلیل ماهیت لیپوفیلی (محلول در چربی) در قسمت فوقانی جذب می شود روده کوچک در طی هضم چربی این نیاز به وجود چربی های رژیم غذایی (3-5 گرم در وعده غذایی) به عنوان حمل و نقل ، اسیدهای صفراوی به حل کردن (افزایش حلالیت) و تشکیل میسل و استراز (هضم) آنزیم ها) برای شکافتن بتاکاروتن استری شده. پس از ترشح از ماتریس غذایی ، بتاکاروتن در لومن روده کوچک با سایر مواد لیپوفیلی ترکیب می شود و اسیدهای صفراوی برای تشکیل میسل های مخلوط (ساختارهای کروی به قطر 3-10 نانومتر که در آن چربی وجود دارد) مولکول ها به گونه ای مرتب شده اند که آببخشهای مولکول محلول به سمت خارج و قسمتهای مولکول محلول در آب به سمت داخل تبدیل می شوند) - فاز میسلار برای حل شدن (افزایش حلالیت) لیپیدها - که به درون سلولها (سلولهای روده کوچک) جذب می شوند اپیتلیوم) از اثنی عشر (دوازدهه) و ژژنوم (ژژنوم) از طریق یک فرآیند انتشار غیر فعال. جذب میزان بتاکاروتن از غذاهای گیاهی به طور قابل توجهی بین افراد و در افراد متفاوت است ، بسته به نسبت چربی های مصرفی همزمان - از 30 تا 60٪ - به طور متوسط ​​50٪ در صورت مصرف تقریبا 1-3 میلی گرم بتاکاروتن. از نظر تأثیر ترویجی آنها در جذب بتاکاروتن ، اسیدهای چرب اشباع به مراتب موثرتر از اسیدهای چرب اشباع نشده چندگانه (اسیدهای چرب پلیئن ، PFS) هستند که به شرح زیر قابل توجیه است:

• PFS اندازه میسل های مخلوط را افزایش می دهد ، که باعث کاهش سرعت انتشار می شود
• PFS بار سطح میسل را تغییر داده و میل (قدرت اتصال) به سلولهای انتروسی (سلولهای اپیتلیوم روده کوچک) را کاهش می دهد
• PFS (اسیدهای چرب امگا 3 و -6) فضای بیشتری نسبت به اسیدهای چرب اشباع موجود در لیپوپروتئین ها (جمع لیپیدها و پروتئین ها - ذرات میسل مانند - که برای انتقال مواد چربی دوست در خون عمل می کنند) اشغال می کند ، بنابراین فضای سایر لیپوفیلیک ها را محدود می کند مولکول ها ، از جمله بتا کاروتن
• PFS ، به خصوص امگا 3 اسیدهای چرب، سنتز لیپوپروتئین را مهار می کند.

فراهمی زیستی بتاکاروتن علاوه بر مصرف چربی به عوامل درون زا و برون زای زیر نیز وابسته است [3 ، 6 ، 7 ، 11-13 ، 16 ، 23 ، 24 ، 26 ، 30 ، 31 ، 33 ، 34 ، 37 ، 41 ، 42 ، 46]:

• مقدار بتاکاروتن تغذیه ای (غذایی) تأمین شده - با افزایش دوز ، فراهمی زیستی نسبی کاروتنوئید کاهش می یابد
• فرم ایزومریک - بتاکاروتن در پیکربندی تمام ترانس نسبت به فرم cis بهتر جذب می شود.
• منبع غذایی - از مکمل ها (بتاکاروتن جدا شده) کاروتنوئید بیشتر از میوه ها و سبزیجات (بتاکاروتن بومی) موجود است ، که پس از مصرف مکمل ها در مقایسه با مصرف همان مکمل ها ، در افزایش قابل توجهی بالاتر در سطح بتاکاروتن سرم مشهود است. مقدار از رژیم معمول است
• ماتریس غذایی که در آن بتاکاروتن وجود دارد - از سبزیجات فرآوری شده (خرد شدن مکانیکی ، عملیات حرارتی) بتاکاروتن به میزان قابل توجهی بهتر (> 15٪) نسبت به غذاهای خام (<3٪) جذب می شود ، زیرا کاروتنوئید موجود در سبزیجات خام وجود دارد در سلول بلوری و محصور در یک ماتریس سلولزی قابل هضم جامد است
• تداخلات با سایر مواد غذایی:
  • فیبرهای غذایی ، مانند پکتین های موجود در میوه ها ، با تشکیل کمپلکسهای محلول ضعیف با کاروتنوئید ، فراهمی زیستی بتاکاروتن را کاهش می دهد
  • اولسترا (جایگزین چربی مصنوعی متشکل از استرهای اسیدهای چرب و ساکارز (poly پلی استر ساکارز) که توسط لیپازهای بدن قابل تجزیه نیست (آنزیم های تجزیه کننده چربی) و بدون تغییر دفع می شود) جذب بتاکاروتن را کاهش می دهد
  • فیتواسترول ها و استنول ها (ترکیبات شیمیایی از گروه استرول های موجود در قسمت های گیاهان چرب ، مانند دانه ها ، جوانه ها و دانه ها ، که بسیار شبیه به ساختار کلسترول هستند و از نظر رقابتی مانع جذب آن می شوند) جذب روده بتاکاروتن را مختل می کند
  • مصرف مخلوط های کاروتنوئید ، مانند بتاکاروتن ، لوتئین و لیکوپن ، می تواند جذب بتاکاروتن روده را مهار و تقویت کند.
  • پروتئین ها و ویتامین E افزایش بتاکاروتن جذب.
• عملکرد هضم فردی ، مانند خرد شدن مکانیکی در دستگاه گوارش فوقانی ، pH معده ، جریان صفرا - جویدن کامل و pH پایین آب معده باعث ایجاد اختلال در سلول و ترشح بتا کاروتن محدود و استری شده می شود ، که فراهمی زیستی کاروتنوئید را افزایش می دهد. کاهش جریان صفرا به دلیل اختلال در تشکیل میسل ، فراهمی زیستی را کاهش می دهد
• وضعیت تأمین ارگانیسم
• سطح تأمین ویتامین A - با وضعیت خوب ویتامین A ، جذب بتاکاروتن کاهش می یابد
• عوامل ژنتیکی

بیوتانسفرمت

در سیتوزول سلولهای ژژنوم (روده خالی) ، بخشی از بتاکاروتن به رتینول (ویتامین A) تبدیل می شود. برای این منظور ، کاروتنوئید توسط آنزیم 15,15،XNUMX′-دیوکسیژناز - کاروتناز ، متصل به غشا-و فرآیندهای غشایی (مرکزی) یا در یک پیوند دو گانه مرکزی (غیرمتمرکز) شکافته می شود ، که شکاف مرکزی مکانیسم غالب است. در حالی که شکاف مرکزی (متقارن) بتاکاروتن باعث ایجاد دو مورد می شود مولکول ها از شکاف شبکیه ، غیرمتمرکز (نامتقارن) کاروتنوئید ، بسته به محل تخریب (تجزیه) ، که به یک مولکول شبکیه تبدیل می شود ، به ترتیب 8′- ، 10′- و 12′-beta-apocarotene ایجاد می شود. به ترتیب با تخریب بیشتر یا کوتاه شدن زنجیره. این امر با کاهش شبکیه به رتینول فعال بیولوژیکی توسط انجام می شود الکل دهیدروژناز - فرآیند برگشت پذیر - ، که به پروتئین II متصل به رتینول سلول (CRBPII) متصل می شود و - در غلظت های فیزیولوژیکی - توسط لسیتین- رتینول آسیل ترانسفراز (LRAT) یا - در غلظت های بالاتر - توسط آسیل-کوآ-رتینول استیل ترانسفراز (ARAT) با اسیدهای چرب، به طور عمده اسید پالمیتیک (→ رتینیل) استر) علاوه بر این ، می توان شبکیه را به اسید رتینوئیک اکسید کرد - فرآیندی برگشت ناپذیر که فقط در اندکی رخ می دهد [1 ، 3-5 ، 13 ، 31 ، 36 ، 37]. تبدیل (تبدیل) بتاکاروتن به رتینول در سیتوزول انتروسیتها (سلولهای روده کوچک) اپیتلیوم) 17 درصد تخمین زده می شود. علاوه بر انتروسیت ها ، متابولیسم (متابولیسم) نیز می تواند در سیتوزول موجود باشد کبد, ریه, کلیه، و سلولهای عضلانی. اکسیژن و یون فلزی - احتمالاً اهن - برای حفظ فعالیت 15,15،XNUMX′-دیوکسیژناز لازم هستند. تبدیل بتاکاروتن به رتینول به عوامل زیر بستگی دارد:

• عوامل ژنتیکی
• ویژگی های رژیم غذایی که بر جذب روده تأثیر می گذارد ، مانند ماتریس غذا و محتوای چربی
• مقدار بتاکاروتن عرضه شده
• وضعیت پروتئین
• وضعیت تأمین ارگانیسم
• سطح ویتامین A و ویتامین E را تأمین کنید
• مصرف الکل

وقتی بتاکاروتن و رتینول (ویتامین A) به طور همزمان مصرف می شوند یا هنگامی که وضعیت ویتامین A خوب است ، فعالیت 15,15،XNUMX′-دیوکسیژناز در سلولهای روده کوچک کاهش می یابد ، نرخ تبدیل را کاهش می دهد و مقدار بتا کاروتن را افزایش می دهد. شکاف خورده نیست به همین دلیل ، خطر وجود ندارد هایپرویتامینوز حتی در دوزهای بسیار بالا بتاکاروتن. تأثیر نوع غذا ، ماتریس غذایی که بتا کاروتن در آن ترکیب شده است و مقدار چربی اضافه شده همزمان بر تبدیل انتروسیتی بتاکاروتن به رتینول در جدول زیر نشان داده شده است.

تقریباً در اثر معادل 1 میکروگرم تمام ترانس-رتینول است.	2 میکروگرم بتاکاروتن در شیر	نسبت تبدیل 2: 1
	4 میکروگرم بتاکاروتن در چربی ها	نسبت تبدیل 4: 1
	به ترتیب 8 میکروگرم بتاکاروتن در هویج همگن تهیه شده با سبزیجات برگ سبز چرب یا پخته شده.	نسبت تبدیل 8: 1
	12 میکروگرم بتاکاروتن در هویج پخته و صاف شده	نسبت تبدیل 12: 1
	26 میکروگرم بتاکاروتن در سبزیجات برگ سبز پخته شده	نسبت تبدیل 26: 1

برای دستیابی به یک فعالیت ویتامین A مربوط به دریافت 1 میکروگرم تمام ترانس رتینول ، یک بتاکاروتن دریافتی ، به عنوان مثال ، 2 میکروگرم از شیر، 12 میکروگرم از هویج پخته ، صاف شده یا 26 میکروگرم از سبزیجات برگ سبز پخته شده مورد نیاز است. این امر روشن می کند که از طریق انتخاب هدفمند غذا ، وجود چربی های رژیم غذایی و فرآیندهای فرآوری مواد غذایی ، مانند پخت و پز یا به ترتیب آسیاب مکانیکی ، بتاکاروتن کمتری در رژیم غذایی برای تبدیل به رتینول وجود دارد که دلیل آن بهبود جذب روده است. با افزایش جذب بتاکاروتن ، تبدیل کاروتنوئید به رتینول در سلولهای روده ای نیز افزایش می یابد.

حمل و نقل و توزیع در بدن

بخشی از بتاکاروتن که در سلولهای مخاطی به رتینول متابولیزه نشده است روده کوچک بهمراه استرهای رتینیل و سایر مواد لیپوفیلیک در شیلومیکرونها (CM ، لیپوپروتئینهای غنی از لیپید) گنجانیده شده است ، که توسط برون ریز سازی (انتقال مواد به خارج از سلول) در فضای بینابینی سلولهای انتروزی ترشح می شود (ترشح می شود) و از آنجا منتقل می شود لنف. از طریق تنه روده ای (تنه جمع کننده لنفاوی جفت نشده حفره شکم) و مجرای قفسه سینه (تنه جمع کننده لنفاوی حفره قفسه سینه) ، کیلومکرون ها وارد زیر کلاو می شوند رگ (ورید ساب کلاوین) و ورید ژوگولار (ورید ژوگولار) به ترتیب که با هم جمع می شوند و ورید براکیوسفالیک (سمت چپ) را تشکیل می دهند - angulus venosus (زاویه وریدی). brachiocephalicae venae هر دو طرف متحد می شوند و برتری جفت نشده را تشکیل می دهند ونا کاوا (ورید اجوف برتر) ، که به داخل باز می شود دهلیز راست از قلب. چیلومیکرونها به محیط پیرامونی وارد می شوند گردش توسط نیروی پمپاژ قلب. نیمه عمر Chylomicrons (زمانی که مقداری که با افزایش نمایی به نصف کاهش می یابد) تقریباً 30 دقیقه است و در حین حمل و نقل به باقی مانده های chylomicron (CM-R ، ذرات باقیمانده chylomicron کم چربی) تجزیه می شود. کبد. در این زمینه ، لیپوپروتئین لیپاز (LPL) نقشی اساسی دارد که در سطح سلولهای اندوتلیال واقع شده است خون مویرگها و منجر به جذب رایگان می شود اسیدهای چرب و مقدار کمی استرهای بتاکاروتن و رتینیل در بافتهای مختلف ، به عنوان مثال عضله ، بافت چربی و غده پستانی ، با تجزیه لیپید. با این حال ، اکثر بتاکاروتن و رتینول استری شده مولکول ها در CM-R ها باقی می مانند که به گیرنده های خاص موجود در آن متصل می شوند کبد و با استفاده از اندوسیتوز واسطه گیرنده به سلولهای پارانشیمی کبد منتقل می شوند (تسخیر از غشای سلولی → خفه شدن وزیکولهای حاوی CM-R (اندامکهای سلول) به داخل سلول. در حالی که استرهای رتینیل مسیر متابولیکی ویتامین A را دنبال می کنند ، بتاکاروتن تا حدی متابولیزه (متابولیزه) می شود و به رتینول تبدیل می شود و یا در سلول های کبدی ذخیره می شود. قسمت دیگر در VLDL ذخیره می شود (بسیار کم است) چگالی لیپوپروتئین ها لیپوپروتئینهای حاوی لیپید با چگالی بسیار کم) ، که از طریق آنها کاروتنوئید از طریق جریان خون به بافتهای خارج کبدی ("خارج از کبد") منتقل می شود. همانطور که VLDL در گردش است خون به سلولهای محیطی متصل می شود ، لیپیدها با عمل LPL شکسته شده و مواد چربی دوست آزاد شده ، از جمله بتاکاروتن ، با انتشار غیرفعال درونی می شوند (به صورت داخلی گرفته می شوند). این منجر به کاتابولیسم VLDL به IDL (متوسط) می شود چگالی لیپوپروتئین ها). ذرات IDL را می توان توسط کبد به روشی گیرنده جذب کرد و در آنجا تجزیه کرد و یا در خون پلاسما توسط تری گلیسیرید لیپاز (آنزیم تقسیم کننده چربی) به کلسترول-ثروتمند LDL (کم چگالی لیپوپروتئین ها). بتاکاروتن متصل به LDL از طرفی از طریق اندوسیتوز با واسطه گیرنده به داخل کبد و بافتهای خارج کبدی منتقل می شود و از طرف دیگر به HDL (لیپوپروتئینهای با چگالی بالا ؛ لیپوپروتئینهای غنی از پروتئین با چگالی بالا) ، که در انتقال بتاکاروتن و سایر مولکولهای لیپوفیل نقش دارند ، به ویژه کلسترول، از سلولهای محیطی به کبد. مقدار کل بدن بتاکاروتن حدود 100-150 میلی گرم است. پروویتامین A در تمام اعضای بدن انسان وجود دارد ، با بیشترین غلظت در کبد ، غدد فوق کلیه ، بیضه ها (بیضه ها)، و تخمدان (تخمدان ها) ، به ویژه جسم زرد (جسم زرد). ذخیره کاروتنوئید در بافت چربی زیر جلدی (چربی زیر جلدی) 80-85٪ و در کبد 8-12٪ است. علاوه بر این ، بتاکاروتن به مقدار اندکی در ریه ها ذخیره می شود ، مغز, قلب، عضله اسکلتی، پوست، و سایر اعضای بدن. بین ذخیره سازی بافت و مصرف خوراکی کاروتنوئید رابطه مستقیم اما نه خطی وجود دارد. بنابراین ، بتاکاروتن در طی چندین هفته پس از قطع مصرف ، از انبارهای بافت بسیار آهسته آزاد می شود. در خون ، بتاکاروتن توسط لیپوپروتئین ها ، که از مولکول های چربی دوست تشکیل شده است ، منتقل می شود. آپولیپوپروتئین ها (بخش پروتئینی ، عملکرد به عنوان داربست ساختاری و یا مولکول شناسایی و متصل کردن ، به عنوان مثال برای گیرنده های غشایی) ، مانند Apo AI ، B-48 ، C-II ، D و E. کاروتنوئید نیز توسط لیپوپروتئین ها منتقل می شود. کاروتنوئید 58-73٪ به آن متصل است LDL، 17-26٪ مقید به HDL، و 10-16٪ به VLDL متصل می شوند [13 ، 23 ، 33 ، 36-38 ، 45]. در یک مخلوط طبیعی رژیم غذایی، غلظت بتاکاروتن سرم از 20-40 میکروگرم در دسی لیتر (0.4-0.75 میکرومول در لیتر) است ، با ارزش متوسط ​​40٪ بیشتر از زنان در زنان. علاوه بر جنسیت ، سن بیولوژیکی ، سلامت وضعیت ، چربی کل بدن تودهو الکل و مصرف سیگار همچنین می تواند بر غلظت بتاکاروتن سرم تأثیر بگذارد. در حالی که کاروتنوئید در سطح سرمی 0.4 XNUMX میکرومول در لیتر بهینه است - از نظر سلامت پروفیلاکسی - غلظت سرمی <0.3 میکرومول در لیتر را می توان به عنوان کمبود بتاکاروتن شناسایی کرد. بتا کاروتن است جفتنفوذ پذیر است و به داخل می رود شیر مادر. در سرم انسان و شیر مادر، 34 مورد از حدود 700 کاروتنوئید شناخته شده ، از جمله 13 ایزومر هندسی تمام ترانس ، تا به امروز شناسایی شده است. در این میان بتاکاروتن بیشترین بار همراه با لوتئین ، کریپتوکسانتین ، زآگزانتین و آلفا کاروتن شناسایی شده است. بتاکاروتن تقریباً 15-30٪ کل کاروتنوئیدهای سرم را تشکیل می دهد. در حالی که پروویتامین-A عمدتا به شکل تمام ترانس در سرم رخ می دهد ، پیکربندی کشورهای مستقل مشترک المنافع (9 سیس بتا کاروتن) به طور مداوم در فروشگاه های بافت وجود دارد.

دفع

بتاکاروتن جذب نشده بدن را در مدفوع (مدفوع) ترک می کند ، در حالی که آپوکاروتنال ها و سایر متابولیت های بتاکاروتن در ادرار از بین می روند. به منظور تبدیل متابولیت ها به شکل دفع ، آنها مانند همه مواد لیپوفیلی (محلول در چربی) تحت بیوتفورم قرار می گیرند. انتقال بیولوژیک در بسیاری از بافت ها ، به ویژه در کبد ، رخ می دهد و می تواند به دو مرحله تقسیم شود:

• در فاز I ، متابولیت های بتاکاروتن هیدروکسیله (قرار دادن یک گروه OH) برای افزایش حلالیت توسط سیستم سیتوکروم P-450
• در فاز II ، ترکیب با مواد بسیار آب دوست (محلول در آب) رخ می دهد - برای این منظور ، اسید گلوکورونیک با کمک گلوکورونیل ترانسفراز به گروه متابولیت های OH که قبلاً وارد شده منتقل می شود

بسیاری از متابولیتهای بتاکاروتن هنوز روشن نشده است. با این حال ، می توان تصور کرد که محصولات دفع شده عمدتا متابولیت های گلوکورونید شده هستند. بعد از تک آهنگ حکومت، زمان اقامت کاروتنوئیدها در بدن بین 5-10 روز است.