در لابیرنتیت ، عفونت در گوش داخلی ایجاد می شود. در این فرآیند ، هزارتوی گوش ملتهب می شود.
لابیرنتیت چیست؟
لابیرنتیت یکی از بیماری های گوش داخلی است. در پزشکی نیز نام otitis interna را دارد. تحت تأثیر عفونت عضوی از تعادل و همچنین حلزون گوش. یا مستقیماً در گوش داخلی رخ می دهد یا ناشی از آن است التهاب بیرون گوش پزشکان بین دو شکل لابیرنتیت تمایز قائل می شوند. لابیرنتیت محدود و لابیرنتیت منتشر وجود دارد. در فرم محدود پیشرفت ، فرسایش بازی جانبی وجود دارد ، که می تواند در یک کلستئاتوم، که یک چرک مزمن است التهاب از گوش میانی. لابیرنتیت منتشر در سروز مشاهده می شود التهاب مانند حاد اوتیت مدیا آکوتا لابیرنتیت می تواند افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد. در بیشتر موارد ، عفونت در نوزادان و کودکان کم سن رخ می دهد. در مقابل ، بزرگسالان کمتر به این بیماری مبتلا می شوند.
علل
علل لابیرنتیت چند برابر است و به شکل خاص بستگی دارد:
- لابیرنتیت تیمپانوژنیک
- لوئوس لابیرنتیت
- لابیرنتیت مننژوژنیک
- لابیرنتیت ویروسی
لابیرنتیت تیمپانوژنیک لابیرنتیت سروز نیز نامیده می شود. علت آن التهاب غده است گوش میانی، که به ساختارهای همسایه سرایت می کند. در طی این فرآیند ، سموم از طریق پنجره بیضی شکل یا گرد گوش داخلی پخش می شوند گوش میانی. به این ترتیب التهاب در ساختار گوش داخلی ایجاد می شود. لابیرنتیت Lues اصطلاحی است که وقتی لابیرنتیت در مرحله دوم یا سوم بیماری lues رخ می دهد استفاده می شود. التهاب اغلب همراه با لوتیک است پلوریستی or مننژیت. لابیرنتیت مننژوژنیک بوسیله ایجاد می شود باکتری مانند مننژوکوک or پنوموکوک. اینها باعث می شود مننژیت، که به نوبه خود منجر به لابیرنتیت می شود. از طریق قنات chuclae ، پاتوژن ها می تواند به سمت گوش داخلی نفوذ کند. لابیرنتیت مننژوژنیک با از دست دادن هزارتوی مشخص می شود. پسندیدن باکتری, ویروس ها همچنین قادر به ایجاد لابیرنتیت هستند. در این حالت ، التهاب قبل از بیماری هایی مانند سرخک, اوریون or زوستر اوتیکوس. در موارد نادر ، بیماری های خود ایمنی مانند بیماری وگنر همچنین مسئول لابیرنتیت است. برخی نیز وجود دارد عوامل خطر که باعث پیشرفت لابیرنتیت در بزرگسالان می شود. اینها شامل مصرف مشخصی از الکل و سیگار ، استفاده از داروهای خاص مانند اسپرین، مفرط فشار or خستگی مزمن. عامل خطر دیگر ، سابقه آلرژی است.
علائم ، شکایات و علائم
علائم معمول لابیرنتیت شامل این موارد است استفراغ و دوار سرگیجه. اگر فقط هزارتوی گوش تحت تأثیر قرار گیرد ، خود به خودی است نیشنگموس در قسمت آسیب دیده بدن رخ می دهد. اگر هزارتوی خراب شود ، این نتیجه می دهد نیشنگموس در طرف مقابل علاوه بر این ، شنوایی بیمار از این بیماری رنج می برد. یک عارضه احتمالی لابیرنتیت چرکی است. شکایاتی مانند استفراغ و سرگیجه شدیدتر می شوند علاوه بر این ، ممکن است ناشنوایی رخ دهد. در بدترین حالت ، لابیرنتیت از طریق داخلی بیشتر گسترش می یابد کانال شنوایی. یکی دیگر از عوارض قابل تصور ، لابیرنتوستیت است که خطر ابتلا به آن را به همراه دارد مننژیت. علائم دیگر لابیرنتیت ممکن است باشد وزوز گوش، از دست دادن تعادل، و مشکلات تمرکز چشم.
تشخیص و روند بیماری
تشخیص لابیرنتیت شامل یک معاینهی جسمی، اغلب همراه با معاینه گوش است. هنگامی که یک شنوایی سنجی به دست می آید ، حسگر عصبی از دست دادن شنوایی اغلب آشکار است. اگر لابیرنتیت چرکی باشد ، تشخیص درگیری استخوانی مهم تلقی می شود. برای این منظور ، الف توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی اسکن (MRI) انجام می شود. در صورت انجام اتوسکوپی توسط پزشک ، معمولاً می توان یک افیوژن را تشخیص داد. در صورت مشکوک به مننژیت ، مایع مغزی نخاعی (CSF) پنچر شدن انجام می شود ، در طی آن پزشک مایعات عصبی را مصرف می کند. در بیشتر بیماران ، علائم لابیرنتیت پس از یک تا سه هفته به خودی خود برطرف می شود. گاهی ممکن است چندین ماه طول بکشد تا بهبودی کامل حاصل شود. در مرحله بهبودی ، می توان به تدریج فعالیت های روزمره را از سر گرفت. فقط به ندرت لابیرنتیت به یک فرم مزمن پیشرفت می کند. معمولاً فقط در طول زندگی یک بار بروز می کند.
عوارض
لابیرنتیت در درجه اول باعث ناراحتی شدید و مهمتر از همه ناخوشایند در گوش بیمار می شود. در بیشتر موارد ، این نتیجه در از دست دادن شنوایی. در نتیجه توانایی کلی شنوایی کاهش می یابد ، که می تواند رهبری به ناراحتی شدید روانی یا افسردگی، به ویژه در کودکان و جوانان. به همین ترتیب ، رشد کودکان به طور قابل توجهی توسط لابیرنتیت محدود می شود. در بدترین حالت ، فرد مبتلا از ناشنوایی کامل رنج می برد. علاوه بر این ، این بیماری منجر به تب و استفراغ، بنابراین کیفیت زندگی به شدت کاهش می یابد. بیماران ممکن است از آن رنج ببرند وزوز گوش یا صداهای دیگر در گوش. غیر معمول نیست که بیماران دچار مشکلات خواب یا اختلالات در خواب می شوند غلظت و هماهنگی. در بیشتر موارد ، علائم لابیرنتیت فقط موقتی است و پس از چند هفته یا چند ماه از بین می رود. عوارض خاص معمولاً رخ نمی دهد. درمان لابیرنتیت با کمک دارو انجام می شود و معمولاً به موفقیت منجر می شود. امید به زندگی بیمار نیز توسط لابیرنتیت کاهش یا محدود نمی شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
افرادی که از لابیرنتیت رنج می برند باید زودتر به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه کنند. والدینی که علائم آن را مشاهده می کنند شرط در کودک خود بهتر است بلافاصله با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید. اگر علائمی مانند مشکلات شنوایی ، درد or تعادل مشکلات ایجاد می شوند ، همیشه به دنبال مشاوره پزشکی هستند. پزشک می تواند بیماری گوش داخلی را رد یا تشخیص دهد و سپس شروع به درمان کند معیارهای بلافاصله. مستقیما. افرادی که دچار التهاب گوش داخلی یا پلوریستی در معرض خطر هستند در صورت مشاهده علائم فوق الذکر ، آنها باید سریعاً با پزشک خانواده یا یک متخصص گوش و حلق و بینی مشورت کنند. مخاطبین دیگر متخصص داخلی یا گوش هستند. در صورت بروز عوارض ، بیمار باید بلافاصله به مطب پزشک منتقل شود. از دست دادن شنواییبه عنوان مثال ، باید شکایت از خواب مداوم یا علائم روانشناختی همراه با آن روشن شود. در مورد تب و اگر استفراغ کنید سلامت مشکلات در نتیجه علائم بوجود می آیند. در صورت وجود نشانه هایی از فروپاشی گردش خون ، باید با پزشک اورژانس تماس گرفت یا فرد آسیب دیده را باید سریع به کلینیک تخصصی منتقل کرد.
درمان و درمان
La درمان لابیرنتیت به علت محرک بستگی دارد. مثلاً اگر باکتری مسئول عفونت هستند ، درمان با است آنتی بیوتیک ها. اگر از طرف دیگر ، ویروس ها باعث بیماری می شود ، می توان با آنتی ویروس ها مانند آسیکلوویر. کورتیکواستروئیدهایی مانند پردنیزون و رئولوژیست ها برای تبلیغ خون جریان نیز مفید تلقی می شود. اگر بیمار از لابیرنتیت رنج ببرد که یک بیماری خودایمنی مسئول آن است ، به او تجویز می شود سرکوب کننده سیستم ایمنی. همچنین داروها برای مقابله با آن تجویز می شوند تهوع و سرگیجه. از جمله این موارد آنتی ورت است. اگر می چرخد سرگیجه برای مدت زمان طولانی ، جسمی یا باقی می ماند کار درمانی تمرینات برای بهبود حس تعادل مفید تلقی می شوند. اگر لابیرنتیت همراه با همجوشی استخوان باشد ، مداخله جراحی مانند ماستوئیدکتومی انجام می شود. اگر پیشرفته باشد نکروز وجود دارد ، یک آزمایش جراحی لب نیز ممکن است انجام شود.
چشم انداز و پیش آگهی
در بیشتر بیماران ، پیش آگهی لابیرنتیت مطلوب است. احتمال بهبود خود به خودی در این امر وجود دارد سلامت بی نظمی در صورت روشن شدن علل بیماری و کاهش سریع عناصر تحریک کننده ، بهبود را اغلب می توان طی 2-3 هفته ثبت کرد. همکاری نزدیک با پزشک برای این امر مهم است ، زیرا تشخیص در اسرع وقت با استفاده از آزمایش های مختلف پزشکی انجام می شود ، بنابراین علت آن مشخص می شود. با این وجود ، حتی در طی یک دوره مطلوب بیماری ، چندین ماه مورد نیاز است تا سرانجام آزادی علائم رخ دهد. علاوه بر این ، در طولانی مدت باید کاملاً از محرک های محرک برای اختلال در عملکرد عملکرد گوش جلوگیری شود. اگر فشار عوامل تحریک کننده یا استرس عاطفی مسئول بیماری هستند ، تغییر در سبک زندگی و پردازش شناختی به ویژه برای پیش آگهی خوب مهم است. در غیر این صورت ، خطر عود علائم در طول زندگی وجود دارد. در مورد بیماری خود ایمنی ، فرد مبتلا به داروی طولانی مدت نیاز دارد درمان. بدون همکاری با یک پزشک پزشکی ، هیچ گونه تسکینی در علائم در اینجا حاصل نمی شود. برعکس ، خطر بیماری های ثانویه وجود دارد. به واسطه سرگیجه و اختلالات تعادل، خطر کلی تصادفات افزایش می یابد. این امر مدیریت زندگی روزمره و انجام تعهدات حرفه ای را تا حد قابل توجهی پیچیده می کند.
پیشگیری
به عنوان یک اقدام پیشگیرانه در برابر بیماری هزارتو ، توصیه می شود برای آنفولانزامانند عفونت و التهاب گوش میانی برای اطمینان از تجمع و تهویه گوش. اگر كودكی بیشتر از التهاب گوش میانی رنج می برد ، مراجعه به متخصص گوش و حلق و بینی برای اطمینان از عدم وجود اختلالات مادرزادی ضروری است. تهویه. واکسیناسیون های محافظتی برای کودکان خردسال نیز مهم است.
مراقبت های بعدی
در بیشتر موارد ، تعداد کمی معیارهای و گزینه هایی برای مراقبت های بعدی مستقیم در دسترس افراد مبتلا به لابیرنتیت است. اول و مهمترین ، این است شرط برای جلوگیری از عوارض بعدی و سایر بیماری ها به درمان مناسب عفونت در گوش نیاز دارد. هرچه زودتر با پزشک تماس گرفته شود ، روند بعدی بیماری اغلب بهتر است. بنابراین ، افراد مبتلا باید در اولین علائم و نشانه های بیماری به پزشک مراجعه کنند تا از بدتر شدن علائم جلوگیری کنند. در اکثر موارد ، برای کاهش عفونت مصرف داروهای مختلف ضروری است. در این حالت ، همیشه لازم است به دوز صحیح توجه شود و همچنین دارو به طور منظم مصرف شود. در صورت بروز هرگونه ابهام یا عوارض جانبی ، همیشه ابتدا با پزشک تماس بگیرید. در بیشتر موارد ، لابیرنتیت را می توان نسبتاً خوب تسکین داد ، به طوری که هیچ عارضه دیگری از این بیماری بوجود نمی آید. گوش باید به ویژه در طول درمان به خوبی محافظت شود.
این همان کاری است که می توانید خودتان انجام دهید
لابیرنتیت قطعاً به درمان پزشکی نیاز دارد. چی معیارهای فرد مبتلا می تواند خود را برای از بین بردن ناراحتی ، به علائم خاص و پزشکی بستگی دارد درمان. تهوع، استفراغ و چرخشی سرگیجه با استراحت و استراحت در رختخواب قابل درمان است. اگر شنوایی به شدت دچار اختلال شود ، می توان برای مدت کوتاهی سمعک استفاده کرد. در اکثر موارد ، به دلیل التهاب این امکان وجود ندارد و فرد مبتلا باید به جای آن چند روز از مرخصی استعلاجی استفاده کند. همراه با درمان پزشکی ، بیمار همچنین قادر به استفاده از آن است داروهای هومیوپاتی. این کار باید با مشورت پزشک مسئول انجام شود. سپس پزشک می تواند بیمار را به یک متخصص مناسب ارجاع دهد. اگر علائم مننژیت ظاهر می شود ، این نیاز به توضیح پزشکی فوری دارد. پس بهتر است از اقدامات خودیاری خودداری کنید. برای جلوگیری از شیوع عفونت ، معاینات منظم توسط پزشک نشان داده می شود. گاهی ممکن است چندین هفته یا چند ماه طول بکشد تا بهبودی کامل حاصل شود. فعالیتهای روزمره فقط باید پس از مرحله حاد بیماری از سر گرفته شود. فعالیت های ورزشی می توانند روند بهبودی را پشتیبانی کنند ، اما باید با استفاده از چسب گوش یا موارد مشابه انجام شوند ایدز.
