معرفی
در مرحله اولیه بیماری ، علائم نسبتاً غیر مشخصی معمولاً بروز می کند. این شامل آنفولانزامانند علائمی مانند بالا تب، اندام دردناک ، سردرد، و همچنین تهوع و استفراغ. مبتلایان از احساس شدید بیماری شکایت دارند.
علائم معمولاً طی سه تا چهار روز پس از عفونت با پاتوژن ایجاد می شود. فقط در دوره بعدی بیماری ، یک علامت خاص از بیماری ایجاد می شود مننژیت ظاهر می شود ، به اصطلاح گردن سفتی (مننژیسم). سر دیگر نمی توان به سمت قفسه سینه بدون شدید درد، در حالی که چرخاندن سر معمولاً مشکلات کمتری ایجاد می کند.
بر خلاف مغز خود ، منینژ، که در طول بیماری ملتهب هستند ، با فیبرهای عصبی تامین می شوند و باعث می شود آنها نسبت به آنها حساس شوند درداست. بنابراین، درد در حالت تحریک شده التهاب رخ می دهد ، به خصوص هنگامی که غشاها کشیده می شوند. به منظور بررسی اینکه آیا وجود دارد گردن سفتی ، پزشک کودک را دراز کشیده به پشت دراز کرده است.
برای معاینه ، پزشک سپس منفعلانه کودک را بلند می کند سر. اگر وجود دارد گردن سفتی ، کودک زانوها را به صورت انعکاسی می کشد تا درد ناشی از آن کاهش یابد. این به این دلیل است که نخاع نیز توسط احاطه شده است منینژ؛ اگر سر کج شده ، اینها کشیده شده و درد ایجاد می شود.
با خم شدن زانوها ، کشش از منینژ مقابله می کند در چارچوب مننژیت، یکی از سه گانه علائم معمولی متشکل از علائم مشخصه آن صحبت می کند تب، سردرد و سفتی گردن. علاوه بر علائم معمول مانند تب، افزایش حساسیت به نور و صدا ، اختلال در حالت هوشیاری ، نقص عصبی و حملات صرعی نیز می تواند رخ دهد.
شدت علائم همیشه به نوع عوامل بیماری زا بستگی دارد. در مورد باکتری مننژیت، علائم معمولاً شدیدتر از مننژیت ویروسی است. مننژیت ویروسی شایعتر از التهاب باکتریایی است و بسیار آهسته و ملایم پیش می رود ، به طوری که اغلب فقط با خفیف همراه است آنفولانزا علائم را نشان می دهد و می تواند خود به خود بدون درمان عقب نشینی کند به عنوان یک عارضه ، به ویژه در مورد پاتوژن های مننژوکوکی ، خون مسمومیت ممکن است اتفاق بیفتد ، که با علائم خونریزی پوست ، رنگ پریدگی و تغییرات هوشیاری در میان چیزهای دیگر قابل توجه است.
