این دستگاه به اندازه نام خود حجیم است - آهن ربایی به اندازه انسان با دهانه باریک و گرد که بیمار را از طریق آن تحت فشار قرار می دهد. سر و صدایی که فقط با هدفون تحمل می شود ، باستانی به نظر می رسد. اما MRI تصاویر مقطعی بسیار خوبی از اعضای داخلی، کاملا بدون قرار گرفتن در معرض تابش.
تکامل تصویربرداری رزونانس مغناطیسی
اصل تشدید مغناطیسی از دهه 1950 برای دانشمندان شناخته شده است. در ابتدا از آن برای تجسم ساختار شیمیایی کمپلکس استفاده می شد مولکول ها. شیمی دان Lauterbur و فیزیکدان منسفیلد ایده ابتکاری استفاده از این پدیده برای به دست آوردن بینش در بدن انسان را داشتند. در سال 2003 ، آنها جایزه نوبل پزشکی را برای کار خود دریافت کردند. تجهیزات تشخیصی پزشکی که از اوایل دهه 1980 وجود داشته است ، طی سی سال گذشته تحول عظیمی داشته است.
اکنون توموگرافی های تمام بدن وجود دارد که بدن را از روی آنها اسکن می کند سر در 12 دقیقه انگشتان پا شود. خواه این باشد غضروف آسیب بعد از آسیب یا آرتروز، میزان آسیب بافتی بعد از الف قلب حمله یا ضربه، یا تشخیص به موقع بیماری هایی مانند اسکلروز متعدد or آلزایمر بیماری ، تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) به طور قابل اعتماد "نقشه" های رنگی از بافت مورد بررسی را فراهم می کند.
تصویربرداری با تشدید مغناطیسی چگونه کار می کند؟
هر هسته اتمی دارای یک حرکت زاویه ای ذاتی (چرخش هسته ای) است ، که یک میدان الکترومغناطیسی کوچک ایجاد می کند که به طور معمول به طور تصادفی در یک الگوی متقاطع نشان می دهد. اگر یک میدان مغناطیسی قوی تر از خارج اعمال شود ، این میدان های کوچک همه به یک شکل تراز می شوند. به همین دلیل هسته دستگاه MRI یک آهن ربا غول پیکر است که میدان آن به طور متوسط 10,000 تا 30,000 هزار برابر میدان مغناطیسی زمین است.
از آنجا که بدن انسان به طور عمده از تشکیل شده است آب, هیدروژن اتم ها به ویژه برای اندازه گیری مناسب هستند. به محض اینکه هسته های آنها توسط میدان مغناطیسی همگام شود ، امواج رادیویی به داخل بافت فرستاده می شوند ، از هسته ها می پرند و باعث لرزش آنها می شوند - اثر تشدید. این انرژی هسته را می دهد - آنها هیجان زده می شوند.
به این ترتیب تصاویر مقطعی ایجاد می شوند
اگر اکنون میدان مغناطیسی خاموش باشد ، هسته ها به موقعیت اولیه خود باز می گردند و این انرژی را دوباره به شکل امواج الکترومغناطیسی ساطع می کنند. این سیگنال ها توسط گیرنده های بسیار حساس از جهات مختلف ثبت می شوند و توسط رایانه به تصاویر مقطعی (توموگرام) تبدیل می شوند.
از آنجا که انواع مختلف بافت در بدن حاوی مقادیر مختلفی از آب (مثلا، بافت چربی حاوی مقدار زیادی است ، استخوان ها کمی) ، آنها سیگنالهای کم و بیش از خود ساطع می کنند و بنابراین خود را متفاوت ، یعنی روشن تر یا تیره تر نشان می دهند.
معاینه بلند
نام روش کار - تصویربرداری تشدید مغناطیسی یا توموگرافی تشدید مغناطیسی (MRI) - از فرایندهای توصیف شده گرفته شده است. معاینه خود بسیار بلند است. اتاق های معاینه برای محافظت از کارکنان ضد صدا هستند. برای اینکه بیمار بتواند خودش را در لوله بشنود ، کمی قبل از شروع معاینه به او یک دکمه زنگ داده می شود. در طول آمادگی برای معاینه ، او می تواند صحبت به کارمندان با استفاده از یک سیستم مخابره داخل ساختمان.
