آزاتیوپرین یکی از سرکوب کننده سیستم ایمنی و چندین استفاده در پیوند اعضا, بیماری های خود ایمنی، و برخی شرایط التهابی مزمن. نحوه عملکرد دارو با مهار سنتز اسید نوکلئیک ایجاد می شود. از آنجا که این دارو با تاخیر عمل می کند ، همیشه در ترکیب با داروی دیگر استفاده می شود سرکوب کننده سیستم ایمنی in پیوند اعضا.
آزاتیوپرین چیست؟
آزاتیوپرین یکی از سرکوب کننده سیستم ایمنی و استفاده های زیادی در پیوند اعضا, بیماری های خود ایمنی، و برخی شرایط التهابی مزمن. آزاتیوپرین نشان دهنده دارویی است که برای سرکوب آن استفاده می شود سیستم ایمنی بدن. بنابراین ، در موارد واکنش های ایمنی بیش از حد ، سو mis جهت گیری یا نامطلوب ارگانیسم استفاده می شود. این مربوط به واکنشهای رد در اندام است پیوند، واکنش های خود ایمنی و سایر واکنش های ایمنی نادرست ارگانیسم. ماده فعال شامل یک حلقه پورین است که از طریق یک حلقه به حلقه ایمیدازول هتروسیکلیک متصل است. گوگرد پل در متابولیسم، این ترکیب تحت چندین واکنش تخریب قرار می گیرد که در طی آن انواع ترکیبات واسطه (متابولیت ها) تشکیل می شود. متابولیت های مهم 6-مرکاپتوپورین و 1-متیل-4-نیترو-5-تیوایمیدازول. در این فرآیند، 6-مرکاپتوپورین عبور می کند از غشای سلولی با تبدیل به سایر متابولیت های فعال و غیر فعال. 6-مرکاپتوپورین متابولیت واقعی است که با متابولیسم اسید نوکلئیک تداخل می کند. این یک پایه پورین مشابه را نشان می دهد که می تواند به جای پایه پورین فیزیولوژیکی در DNA یا RNA گنجانده شود. علاوه بر این، تشکیل پورین جدید پایگاه همچنین در جریان این فرآیندهای متابولیکی مهار می شود. این منجر به مهار کلی سنتز اسید نوکلئیک می شود. نقش متابولیت دیگر (1-متیل-4-نیترو-5-تیوایمیدازول) هنوز به وضوح شناخته نشده است.
عمل دارویی
همانطور که در بالا ذکر شد، این دارو از طریق متابولیت های خود مانع از سنتز اسید نوکلئیک می شود. این به طور همزمان تشکیل سلول های جدید را سرکوب می کند، زیرا اسیدهای نوکلئیک دیگر نمی توان به مقدار کافی تهیه کرد. این به ویژه بر سلول‌ها و اندام‌هایی تأثیر می‌گذارد که به نرخ بیشتری از تقسیم سلولی متکی هستند. برای پاسخ به مهاجمان خارجی، سیستم ایمنی بدن باید به سرعت واکنش نشان دهد و بنابراین به سرعت سلول های ایمنی جدید تولید می کند، که سپس در معرض تمایز بیشتر قرار می گیرند. بنابراین آزاتیوپرین اثر ضد تکثیری دارد، یعنی از تقسیم سلولی جلوگیری می کند. ضروری لنفوسیت Tسلول های کشنده طبیعی و لنفوسیت های B نمی توانند به مقدار کافی تولید شوند. ترشح تومور نکروز فاکتور TNF-alpha نیز کاهش می یابد. با این حال، آزاتیوپرین تنها پس از دو تا پنج ماه به اثربخشی کامل خود می رسد. از این رو، درمان باید با سایر سرکوب‌کننده‌های ایمنی سریع‌تر شروع شود، مانند گلوكوكورتيكوئيدها or سیکلوسپورین، برای رسیدن به اثربخشی از ابتدا. اثر تاخیری آزاتیوپرین از کاهش آهسته اسید نوکلئیک ناشی می شود غلظت.
کاربرد پزشکی و استفاده از آن
آزاتیوپرین طیف وسیعی از کاربرد دارد. برای تمام نشانه هایی که نیاز به سرکوب دارند مناسب است سیستم ایمنی بدن. این در مورد اندام صدق می کند پیوند، واکنش های خود ایمنی یا واکنش های آلرژیک. تقریباً در همه زمینه ها، بهبود و کاهش واکنش های التهابی قابل دستیابی است. یکی از زمینه های مهم کاربرد، استفاده از دارو در پیوند اعضا برای کاهش واکنش های رد است. البته آزاتیوپرین در بیماری هایی مانند آرتروز و بیماری های روماتیسمی اسکلروز متعدد, سارکوئیدوزمیاستنی، لوپوس اریتماتوز, گرانولوماتوز وگنر, بیماری بهجت، خودایمن هپاتیت یا بینابینی ایدیوپاتیک ذات الریه. آزاتیوپرین نیز اغلب در موارد شدید استفاده می شود درماتیت آتوپیک. همین امر در مورد بیماری هایی مانند بیماری کرون or کولیت اولسراتیو. همه اینها بیماری هایی هستند که در اثر واکنش سیستم ایمنی بدن به اندام های بدن خود بیمار ایجاد می شوند.
خطرات و عوارض جانبی
با این حال، علاوه بر طیف گسترده ای از موارد استفاده، بسیاری از موارد منع مصرف، عوارض جانبی، فعل و انفعالات، و اقدامات احتیاطی نیز باید در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، در بخش نسبتاً زیادی از جمعیت (10 درصد)، آنزیم تیوپورین متیل ترانسفراز (TPMT) فعالیت خود را کاهش داده است. تیوپورین متیل ترانسفراز (TPMT) مسئول متابولیسم 6- مرکاپتوپورین است. همانطور که در بالا ذکر شد، 6- مرکاپتوپورین می تواند به عنوان یک پایه پورین مشابه به جای پایه پورین فیزیولوژیکی در DNA یا RNA گنجانده شود و در نتیجه در سنتز طبیعی اسید نوکلئیک تداخل ایجاد کند. بدون آنزیم TPMT، این متابولیت نمی تواند به طور موثر تجزیه شود و انباشته می شود. این باعث افزایش سمیت آزاتیوپرین می شود. کاهش سنتز اسید نوکلئیک همچنین مکانیسم ترمیم DNA را در هنگام وقوع جهش کاهش می دهد. بنابراین، قرار گرفتن در معرض تابش خورشید باید در طول دوره درمان به حداقل برسد تا خطر ابتلا به آن کاهش یابد پوست سرطان. سایر موارد منع مصرف آزاتیوپرین عبارتند از کبد و کلیه اختلال عملکرد، عفونت های شدید یا مغز استخوان خسارت. از آنجایی که آزاتیوپرین دارای اثرات جنینی سمی است، نباید در طی آن نیز استفاده شود بارداری. گاهی اوقات عوارض جانبی ناخوشایند یا حتی شدید رخ می دهد. اینها شامل احساس کلی بیماری است، تهوع, استفراغ, از دست دادن اشتها، تغییر در خون شمارش با توسعه کم خونی، لکوپنی یا ترومبوسیتوپنی. در موارد نادر، مگالوبلاستیک کم خونی نیز ممکن است رخ دهد. مگالوبلاستیک کم خونی نوعی کم خونی است که در نتیجه اختلال در سنتز DNA ایجاد می شود. در مردان، محدودیت در تشکیل سلول های زاینده نیز ممکن است در برخی مواقع مشاهده شود. با این حال، این پدیده برگشت پذیر است و تنها در طول درمان رخ می دهد.
