معرفی
بیماری بهجت التهاب کوچک است خون عروق، به اصطلاح واسکولیت. این بیماری به نام دکتر ترکی هولوس بهجت نامگذاری شده است ، که اولین بار بیماری را در سال 1937 توصیف کرد. علاوه بر این واسکولیت، این بیماری همچنین می تواند در سیستم های ارگانهای دیگر خود را نشان دهد. تاکنون علت آن به روشنی روشن نشده است.
علائم بیماری بهجت
بیماری بهجت یک بیماری سیستماتیک است ، به این معنی که بیماری می تواند به کل سیستم اندام گسترش یابد. در نتیجه ، هر بیمار ممکن است علائم مختلفی را با درجات مختلف شدت تجربه کند. این موارد عبارتند از: علائم اصلی بیماری بهجت شامل آفتهای دردناک در است دهان، که بیشتر در پشت دهان ، آفت یا زخم در ناحیه تناسلی و التهاب لایه میانی چشم ایجاد می شود.
سایر علائم همراه در برخی از بیماران مختلف است تغییرات پوستی. اینها ممکن است باشد آکنهمانند جوش ، فولیکول مو التهاب ، زخم ، گره زدن یا تمایل به تحریک پوست. از آنجا که بیماری بهجت در عود بیماری پیشرفت می کند ، همیشه فواصل بدون علامت وجود دارد.
علائم و نشانه های اولیه عمدتاً آفتهای مکرر هستند.
- آپتای یا زخم در دهان
- آپتاها یا زخم مقعد
- التهابات چشم
- تغییرات پوستی و تحریکات پوستی
- شکایات دستگاه گوارش
- التهاب مفاصل
- درگیری سیستم عصبی
درمان بیماری بهجت عمدتاً شامل تجویز کورتیزون. این دارو به صورت قرص یا داخل وریدی تجویز می شود ، این بستگی دارد ، از جمله سایر موارد ، شرط و شدت علائم بیمار.
کورتیزون التهاب را در بدن مهار می کند. یک برنامه محلی از کورتیزون، به عنوان مثال به صورت پماد ، برای التهابات قابل مشاهده از خارج مانند چشم نیز امکان پذیر است. در صورت سیر بیماری یا عود بسیار شدید ، می توان داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی اضافی یا جایگزین تجویز کرد. داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی عملکرد سیستم ایمنی بدن با محدود کردن رشد سلولهای ایمنی بدن. ترکیبی از هر دو دارو اغلب در موارد درگیری پاتولوژیک مرکز تجویز می شود سیستم عصبی.
