پرومتازین یک داروی اعصاب (در واقع آنتی هیستامین) است که تولید می کند آرام بخش، ضد آلرژی ، ضد استفراغ و اثرات خواب آور. این ماده در درجه اول برای درمان حالت های تحریک استفاده می شود.
پرومتازین چیست؟
پرومتازین (فرمول مولکولی شیمیایی: C17H20N2S) به گروه فنوتیازین ها تعلق دارد. این یک داروی اعصاب است ، اما به دلیل آن مکانیسم عمل، در واقع متعلق به آنتی هیستامین ها. پرومتازین به عنوان داروی ضد روان پریشی استفاده کم یا هیچ استفاده ای می کند ، که برای یک داروی اعصاب غیر معمول است. با این حال ، از آن به عنوان a استفاده می شود آرام بخش (مسکن). علاوه بر این ، می توان از آن به عنوان ضد آلرژی و ضد استفراغ استفاده کرد.
عمل فارماکولوژیک
پرومتازین به گروه اول گروه متعلق است نورولپتیک. این یک داروی اعصاب با قدرت کم است. Neuroleptics در استفاده می شود درمان of اسکیزوفرنیابه عنوان مثال ، زیرا آنها یک اثر ضد روان پریشی و سرعت ایجاد می کنند. روان پریشی عمدتا به دلیل عملکرد انتقال دهنده های عصبی است دوپامین و سروتونین. تقریبا همه نورولپتیک بنابراین اثر مهاری در دوپامین و سروتونین گیرنده های مرکزی سیستم عصبی با اشغال آنها و در نتیجه نقش آنتاگونیست برای تضعیف اثر دو انتقال دهنده عصبی. به این ترتیب ، آنها تأثیر خود را بر روان تنظیم می کنند. پرومتازین اما متفاوت است مکانیسم عمل از بیشتر داروهای اعصاب در درجه اول ، آنتی هیستامین است و بنابراین انسداد می کند هیستامین با اتصال به گیرنده های H1 به عنوان آنتاگونیست. هیستامین گیرنده ها نیز در مرکز قرار دارند سیستم عصبی. از آنجا که پرومتازین نیز به اینها متصل می شود ، باعث تقویت خواب و آرام بخش اثر بنابراین به ویژه برای درمان حالتهای تحریک با این حال ، برای کف مناسب نیست درمان of اسکیزوفرنیا. جذب پرومتازین در روده اتفاق می افتد و بسیار سریع است. با این حال ، تحت تأثیر اولین پاس بالا قرار می گیرد و در نتیجه نسبتاً کم است دسترسی به زیستی. نیمه عمر این ماده در پلاسما حدود 10-12 ساعت است که بیشترین میزان پلاسما است غلظت بعد از یک و نیم تا سه ساعت وجود دارد. دارو توسط آنزیمی از گروه سیتوکروم P450 متابولیزه می شود و متابولیت های حاصل از نظر دارویی فعال نیستند. بنابراین ، آنها تأثیر خود را اعمال نمی کنند.
کاربرد پزشکی و استفاده از آن
پرومتازین برای تحریک و اضطراب ، بی قراری ، اختلالات خواب، و آلرژی با این حال ، استفاده از آن در آلرژی فقط در مواردی است که همزمان باشد آرام بخش مورد نظر است علاوه بر این ، این دارو همچنین برای استفاده می شود تهوع و استفراغ وقتی بهتر تحمل می شود ضد استفراغ قابل استفاده نیست پرومتازین برای درمان تنها مناسب نیست اسکیزوفرنیا. قدرت نورولپتیک دارو 0.5/XNUMX است. بنابراین به گروه داروهای اعصاب کم قدرت که عمدتا برای اثر آرام بخشی آنها استفاده می شود ، تعلق دارد. از این ، نامناسب بودن آن برای تنها درمان اسکیزوفرنی قابل استنباط است. برای درمان واکنش های آلرژیک ، تهوع و استفراغ، پرومتازین به دلیل اثر آرام بخشی ، داروی انتخاب اول نیست. بهتر تحمل می شوند داروهای که اثرات آرامبخش و تقویت کننده خواب ندارند و در عین حال در برابر واکنشهای آلرژیک موثر هستند ، تهوعو استفراغ. با این حال ، اگر این عوامل در دسترس نباشند ، به دلایل دیگر یا در صورت همراه بودن نمی توانند تجویز شوند آرام بخش مورد نظر است ، می توان از پرومتازین برای این شکایات استفاده کرد ، که برای آن بسیار موثر است.
خطرات و عوارض جانبی
پرومتازین می تواند تعدادی از اثرات سو ad دارویی ایجاد کند. این شامل خشک است دهان, یبوست، از دست دادن میل جنسی ، گیجی ، سرگیجه, افت فشار خون (کم خون فشار)، آریتمی قلبی, سردرد، دیسکینزی (اختلالات حرکتی) ، آکاتیزیا (بی قراری غیرطبیعی) ، تشنج ، سندرم نورولپتیک بدخیم و تنفسی افسردگی در کودکان خردسال و در بیماران مبتلا به آسم برونش or COPD. پرومتازین نباید همزمان با فشار خون بالا مصرف شود داروهای, قرص خواب, داروهای ضد درد و الکل، زیرا اثر این مواد را افزایش می دهد. در هنگام مصرف نباید در کودکان زیر دو سال از پرومتازین استفاده شود بازدارنده های MAO، در سندرم ری ، در بیماری صرع، ضعف هوشیاری ، افت فشار خون، در کرونر قلب مرض، کبد اختلال عملکرد ، کلیه اختلال عملکرد ، آسم برونش, برونشیت, برونشکتازی، در فیبروز کیستیک، زاویه باریک گلوکوم، هایپرپلازی خوشخیم پروستات، احتباس ادرار و در پیلورو دوازدهه یبوست. در افراد مسن ممکن است فقط تحت موارد شدید تجویز شود. از پرومتازین برای افزایش اثرات مرکزی ، به عنوان مثال ، اثرات سرخوشی مواد افیونی سو mis استفاده می شود.
