برونشکتازی بیماری است که با گشاد شدن دائمی نواحی مجاری تنفسی مشخص می شود. برونش ها تحت تأثیر قرار می گیرند ، که در پایین دست نای واقع شده اند ، یعنی در اعماق آن ریه بافت. گشادی ها به صورت گونی یا استوانه ای است و غالباً با مایع چرکی پر می شوند.
علل
نایژه ها بخشی از سیستم تنفسی هستند. هوای استنشاق و بازدم باید با هر نفس از آنها عبور کند. دلایل مختلفی وجود دارد که می تواند منجر به تشکیل اتساع در برونش ها شود ، که از نظر پزشکی به عنوان برونشکتازی توصیف می شود.
در اصل ، بین دو شکل مختلف برونشکتازی تشخیص داده می شود. در برخی موارد نادر برونشکتازی نیز می تواند از نظر ایدیوپاتی ایجاد شود. این بدان معنی است که هیچ دلیل واضحی برای توضیح بیماری نمی توان یافت.
- شکل مادرزادی می تواند در ارتباط با بیماری های مختلف ایجاد شود ، به موجب آن فیبروز کیستیک، سندرم کارتاژنیک ، کمبود آنتی تریپسین آلفا -1 و اشکال خاصی از ذات الریه به عنوان عوامل محرک ذکر شده است. دلایل مادرزادی نیز ممکن است بر اساس ناهنجاری های مرحله جنینی باشد. در این فرم ، اتساع برونش از بدو تولد وجود دارد که منبع عفونت است.
به طور کلی ، فرم مادرزادی برونشکتازی یک بیماری بسیار نادر است. - فرم دوم برونشکتازی برونشکتازی اکتسابی نام دارد. در زمان های اولیه ، این شکل از برونشکتازی معمولاً در نتیجه بیماری هایی که معمولاً در بروز می کنند ، ایجاد می شود کودکی، مانند سیاه نفس سرفه or سرخک.
امروزه به لطف واکسیناسیون استاندارد نسبتاً گسترده ، این علت بسیار نادر است. با این حال ، تصویر بالینی برونشکتازی های اکتسابی هنوز هم می تواند رخ دهد. عوامل مختلفی می تواند باعث این امر شود.
عفونت و التهاب دستگاه تنفسیمثلاً توسط تاثیر ویروس ها، می تواند به آنها آسیب برساند و باعث برونشکتازی شود. لازم به ذکر است به خصوص عفونت هایی که در طی آن ایجاد می شوند کودکی و نوجوانی می تواند به بافت آسیب برساند تا حدی که بعداً برونشکتازی ایجاد شود. اجسام خارجی یا تومورها همچنین می توانند باعث گشاد شدن مجاری تنفسی شوند.
تشخیص برونشکتازی
افراد مبتلا اغلب با علائم معمول این بیماری تنفسی به پزشک خانواده خود مراجعه می کنند. متخصصان تشخیص و درمان این تصویر بالینی ، متخصصان پنومولوژی هستند که معمولاً پزشک خانواده برای آنها معرفی می کند. برونشکتازی معمولاً با استفاده از روش تصویربرداری تشخیص داده می شود: توموگرافی رایانه ای با وضوح بالا (HR-CT ریه ها).
بیماران تاریخچه پزشکی همچنین به پزشکان معالج سرنخی برای ارزیابی شدت بیماری می دهد. نوع و مدت زمان علائم از اهمیت ویژه ای برخوردار است و اینکه آیا در برخی شرایط خاص از شرایط دیگر بدتر است. رفتاری مانند استعمال دخانیات و مصرف دارو و همچنین اطلاعاتی در مورد وجود بیماری های مشابه در خانواده نیز برای پزشک مربوطه مهم است.
A معاینهی جسمی احتمالاً می تواند سایر بیماریهای تنفسی را کنار بگذارد یا تشخیص برونشکتازی را تأیید کند. برای این منظور ، پزشک معالج می تواند گوش دادن به ریه ها و راه های هوایی با استتوسکوپ و سایر علائم را بررسی کنید (به زیر مراجعه کنید). با کمک الف ریه تست عملکرد ، عملکرد ریه ها و راه های هوایی نیز قابل بررسی است ، که می تواند در برونشکتازی ها ، بلکه در سایر تصاویر بالینی نیز بسیار کاهش یابد. سرانجام ، MRI از ریه همچنین نقش فزاینده ای دارد. به طور خاص ، می توان از ماده حاجب هلیوم (گازی که برای انسان غیر سمی است) برای بهبود تجسم براککتازی در MRI استفاده کرد.
