نشانه ها
اختلال خواب به تغییر نامطلوب ریتم خواب معمول اشاره دارد. این خود را در دشواری خوابیدن یا خواب ماندن نشان می دهد ، بیخوابی، تغییر در مشخصات خواب ، طول خواب ، یا استراحت ناکافی. مبتلایان قادر به خوابیدن برای مدت طولانی در عصر ، شب بیدار یا صبح زود نیستند و بازگشت به خواب برای آنها دشوار یا غیرممکن است. اختلالات خواب می تواند منجر به عدم بهبودی روز بعد شود ، خستگی، خواب آلودگی ، کمبود انرژی ، غلظت مشکلات ، تحریک پذیری ، روحیه افسردگی و کاهش کیفیت زندگی ، از جمله علائم دیگر. خواب کم نیز می تواند باعث پیشرفت بیماری هایی مانند افسردگی، انسداد شریان قلب قلب بیماری ، و استفاده بیش از حد از دارو و سو alcohol مصرف الکل. متقابلا، افسردگی همچنین می تواند باعث اختلال در خواب شود.
علل
اختلالات خواب می تواند حاد (کمتر از 4 هفته) یا مزمن باشد. در زیر مجموعه ای از علل احتمالی و عوامل خطر. عوامل فردی و فیزیولوژیکی:
- اختلالات خواب با افزایش سن و در خانمها به خصوص بعد از آن بیشتر دیده می شود يائسگي، به دلیل گرگرفتگی ، یا در اواخر بارداری. ژنتیک نیز ممکن است در این امر نقش داشته باشد.
- غذای سنگین در شب ، باعث معده سوزش (رفلکس).
- اختلال در ریتم شبانه روزی ، به عنوان مثال ، به دلیل کار در شیفت کاری یا a تاخیر جت، تغییر در ریتم خواب.
- عادات خواب ضعیف
فاکتورهای محیطی:
- اضافه بار حسی ، نور (شامل صفحه نمایش ، تلفن های هوشمند) ، سر و صدا ، صدا ، گرما ، سرد، رطوبت کم
- خرناس همسر ، اعضای خانواده یا همسایگان تختخواب.
- تختخواب ناراحت کننده ، تشک خیلی نرم یا خیلی سخت است
روان:
- فشار
- احساساتی مانند عصبانیت ، هیجان ، تحریک ، غم و اندوه ، چرخش افکار ، حالت های تنش ، اضطراب انتظار.
- بیماری های روانی مانند اختلالات اضطرابی or افسردگی، پس از سانحه فشار بی نظمی
بیماری ها:
- درد، بیماری های عفونی، تب، تحریک پذیر مثانه, پروستات بزرگ شدن ، آریتمی قلبی ، خارش ، آلرژی ، ریه بیماریها
- آپنه خواب ، با نارسایی تنفسی.
- ناركولپسی
- سندرم پاهای بی قرار
- پاراسمونی ، به عنوان مثال رویاهای شدید ، راه رفتن در خواب.
محرک ها:
- نوشیدنی های کافئین دار مانند قهوه, نوشیدنی های انرژی، کولا ، چای سیاه.
- الکل، نیکوتین
مواد مخدر و مسکرات:
تشخیص
هنگام تشخیص ، باید مشخص شود که آیا از نظر عینی واقعاً a وجود دارد اختلال خواب. اغلب شکایات بیش از حد تخمین زده می شوند و مدت زمان واقعی خواب نیز دست کم گرفته می شوند. اختلالات خواب کوتاه مدت و بدون مشکل را می توان برای مدت حدود دو هفته تحت درمان خود قرار داد. در صورت طولانی تر شدن ، باید به دنبال کمک پزشکی باشید. تشخیص بر اساس تاریخچه بیمار ، با یک دفترچه یادداشت خواب ، با یک معاینهی جسمی، و در مورد بیماری های مشکوک همچنین با روش های آزمایشگاهی و همچنین در آزمایشگاه خواب.
درمان دارویی
داروهای مختلف خواب (خواب آور) برای درمان دارویی علامت دار اختلالات خواب در دسترس است. اطلاعات دقیق در مورد این موضوع را می توان در زیر این مقاله یافت. خواب کاملاً مثر ایدز مانند بنزودیازپین ها و Z-داروهای در صورت امکان حداکثر برای مدت چهار هفته باید فقط برای مدت کوتاهی تجویز شود. در مقابل ، داروهای گیاهی مانند سنبل الطیب, مکمل های غذایی مانند تریپتوفانو آرام بخش داروهای ضد افسردگی مانند ترازودون و میرتازاپین می توان برای مدت طولانی تری مصرف کرد.
