Ablation سوند برای فیبریلاسیون دهلیزی

فرسایش کاتتر از فیبریلاسیون دهلیزی (AF ؛ فرسایش AF) روشی برای دانش قلبشناسی که می تواند برای از بین بردن AF پس از مطالعه الکتروفیزیولوژیک (EPU) استفاده شود. فرسایش (lat. ablatio "فرسایش ، جدا شدن") از قسمتهای بافتی که تکانه های الکتریکی پاتولوژیک (بیمار) را ارسال می کنند ، با استفاده از یک روش مبتنی بر کاتتر با القای زخم انجام می شود. تخریب موضعی بافت (= اسکار) می تواند انتقال نادرست تکانه های الکتریکی را قطع کند. فرسایش بافت پس از معاینه الکتروفیزیولوژیک انجام می شود ، که طی آن سیگنال های الکتریکی در نقاط مختلف ثبت می شوند قلب از طریق کاتترهای الکترود و سایر موارد آریتمی قلبی حال با القای تحریک می شود راهنما پالس برای فرسایش بافت ، فرسایش با فرکانس رادیویی (فرسایش با فرکانس رادیویی) متداول ترین روش است که در آن استفاده از برق برای گرم کردن بافت موجود در قلب، ایجاد زخم که دیگر فعالیت الکتریکی نداشته باشد. فرسایش فرکانس رادیویی برابر با ضد آریتمی است درمان یا در صورت لزوم ، حتی روش درمانی برتر برای بسیاری از بیماران است. در مقایسه با درمان با ضد آریتمی داروهای، نشان داده شده است که بیماران مبتلا به فرسایش کاتتر در درمان کوتاه مدت و بلند مدت موفقیت بهتری دارند. بیمار کلاسیک دریافت کننده سوند ، یک مرد 60 ساله با پاروکسیسم است فیبریلاسیون دهلیزی بدون هیچ دلیل مشخصی در بیماران فاقد ساختار قلب بیماری (SH) ، آزادی علائم هدف درمانی فرسایش است. میزان پیشرفت (پیشرفت) پس از فرسایش کاتتر ، یعنی انتقال از AF پاروکسیسم (تشنج مانند) به AF ​​مداوم یا دائمی ، به طور قابل توجهی پایین تر از بیماران بدون فرسایش کاتتر است (10-20٪ AF مداوم یا دائمی بعد از 1 سال یا 50) -77٪ بعد از 12 سال در مقابل 2.4 تا 2.7٪ 5 سال بعد از سایش سوند). موفقیت در فرسایش درمان برای تاکی کاردی فوق بطنی (SVT) در اکثر اشکال تاکی کاردی فوق بطنی زیاد است (معمولاً> 95٪). نشانه جدید و امیدوار کننده برای فرسایش کاتتر است فیبریلاسیون دهلیزی در ترکیب با نارسایی قلبی/ نارسایی قلبی (مطالعه CASTLE-AF). نقطه نهایی اولیه مطالعه ترکیبی از میزان مرگ و میر و پذیرش بستری برنامه ریزی نشده به دلیل بدتر شدن بود نارسایی قلبی. بعد از یک دوره پیگیری متوسط ​​37.8/28.5 ماه ، نقطه نهایی اولیه در گروه فرسایش (44.6/XNUMX درصد) نسبت به گروه شاهد (XNUMX/XNUMX درصد) به طور قابل توجهی پایین تر بود. برای شفافیت ، تمام نشانه های درمان فرسایش تاکی کاردی فوق بطنی در زیر ذکر شده است (علائم پذیرفته شده با نوع پررنگ آبی نشان داده شده است):

موارد مصرف (مناطق کاربرد)

• تاکی کاردی فوق بطنی (SVT) - تاکی کاردی فوق بطنی (آریتمی قلبی سریع که از دهلیز منشا می گیرد) اصطلاحی است که برای توصیف آریتمی های تاکی کاردی (سرعت بطن> 100 ضربه در دقیقه) استفاده می شود که ساختارهای تشریحی بالای تقسیم بسته نرم افزاری وی علت آن است. این شامل:
  • فیبریلاسیون دهلیزی (VHF) - رایج ترین نشانه برای استفاده از فرسایش کاتتر قلبی. فیبریلاسیون دهلیزی نشان دهنده آریتمی فوق بطنی با فعال سازی الکتریکی ناهماهنگ است که منجر به محدودیت عملکرد مکانیکی دهلیز می شود. این محدودیت به ویژه به دلیل افزایش خطر آپوپلکسی مشکل ساز است (ضربه) تا حدود 5٪ در فیبریلاسیون دهلیزی غیر دریچه ای. درمان فیبریلاسیون دهلیزی به مرحله موجود بستگی دارد. Paroxysmal AF بر اساس تعریف ، خود به خود ظرف 48 ساعت تبدیل می شود. فیبریلاسیون مداوم دهلیزی ، برخلاف فیبریلاسیون دهلیزی دائمی ، می تواند قلبی قلبی شود. مطابق با دستورالعمل های ESC ، فرسایش کاتتر در درجه اول در بیماران با علامت توصیه می شود که حداقل یک تلاش قبلی برای درمان پزشکی ناموفق بوده است (توصیه کلاس I ، سطح شواهد A برای نشان دادن خط دوم). نشانه های تأیید شده عبارتند از:
    • درمان انتخابی در بیماران مبتلا به عودهای علامتی در داروهای ضد آریتمی.
    • یک توصیه IA برای AF پاروکسیسم و ​​یک توصیه IIa / C برای فرم ماندگار وجود دارد.
    • اختلال عملکرد بطن چپ (چپ نارسایی قلبی؛ ضعف بطن چپ) و فیبریلاسیون دهلیزی (به مطالعه CASTLE-AF در زیر مراجعه کنید).
  • دستورالعمل های کنونی ESC 2020:
  • • بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی پاروکسیسم یا مداوم برای کنترل ریتم پس از درمان دارویی ناموفق یا عدم تحمل آنتی آریتمی کلاس I / III داروهای (توصیه کلاس IA).
    • برای بهبود علائم در بیماران منتخب مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی پاروکسیسم (عارضه توصیه شده IIa).
    • فیبریلاسیون دهلیزی و اختلال عملکرد بطن چپ (کاهش عملکرد پمپ بطن چپ) یا نارسایی قلبی (نارسایی قلبی) (خط اول درمان).
    • در بیماران منتخب مبتلا به نارسایی قلبی و کسر جهشی کاهش یافته (HFrEF) ، برای کاهش مرگ و میر (میزان مرگ) و بستری شدن در بیمارستان برای نارسایی قلبی ، باید فرسایش انجام شود (توصیه IIa)
  • شکاف دهلیزی
  • مسیرهای جانبی (اضافی)
    • تاکی کاردی مجدد ورودی گره AV (AVNRT)
    • سندرم ولف-پارکینسون-وایت ، WPW)
  • دهلیز کانونی تاکی کاردی (قبل از فرکانس 140 تا 280 در دقیقه).

موارد منع مصرف

موارد منع مصرف مطلق

• اختلالات انعقادی - اختلال انعقادی که درمان نشده یا غیرقابل درمان در نظر گرفته شود ، منع مطلق این عمل است.
• عفونت ها - در صورت وجود بیماری عفونی حاد تعمیم یافته یا عفونت های قلب به شکل اندوکاردیت (آندوکاردیت) یا میوکاردیت (میوکاردیت) همچنین موارد منع مصرف مطلق را نشان می دهد.
• حساسیت - در مورد آلرژی موجود به دارویی که در درمان استفاده می شود ، این یک منع مطلق در نظر گرفته می شود.

موارد منع مصرف نسبی

• کاهش عمومی شرط - اگر به دلیل کاهش شرایط عمومی ، خطر عمل بسیار زیاد باشد ، این روش نباید انجام شود.

قبل از درمان

تمایز آریتمی های مختلف تاکی کاردی اغلب در عمل بسیار دشوار است. با این حال ، تمایز دقیق آریتمی ها اجباری است ، زیرا اقدامات درمانی گاهی اوقات تفاوت اساسی دارند و یک درمان نادرست می تواند باعث تشدید بیماری موجود شود.

• Anamnesis - در طول آنامز ، عوامل آریتمی ، طول مدت و اولین بروز ، علائم ، بروز در خانواده و اقدامات خود بیمار برای بهبود علائم ، از جمله موارد دیگر ، باید مورد توجه قرار گیرد. به عنوان یک قاعده ، هیچ تشخیصی را نمی توان فقط از تاریخچه استخراج کرد.
• معاینهی جسمی - معاینه بدنی عمدتا از سمع قلب و ریه ها ، ارزیابی کیفیت نبض و خون فشار و تشخیص علائم احتمالی نارسایی قلبی.
• از راه مری اکوکاردیوگرافی (TEE) - برای حذف ترمب در دهلیز چپ، به طور خاص در گوش دهلیز چپ [اجباری].
• ضد انعقاد (مهار خون لخته شدن) - در طی ریه رگ انزوا (زیر را ببینید) ، ضد انعقاد با ویتامین K آنتاگونیست ها (VKA) دیگر نباید قطع شوند. احتمالاً ، داروهای ضد انعقاد خوراکی جدید (NOAC) نیز در طول فرسایش نیازی به قطع ندارند. به نظر نمی رسد خطر خونریزی محیطی یا ترومبوآمبولی افزایش یابد. Caveat: حداقل با چهار هفته قبل از درمان با NOAC یا وارفارین (ویتامین K آنتاگونیست ، VKA) ، ترومب دهلیزی چپ (ترومبوس /خون لخته در دهلیز چپ) قبل از فرسایش کاتتر (ریوی) با کمک TEE در 4.4٪ از کل بیماران تشخیص داده شده بود رگ انزوا)
• الکتروکاردیوگرام - از اهمیت حیاتی در تشخیص آریتمی قلبی الکتروکاردیوگرافی است که با استفاده از 12-رهبری سطح الکتروکاردیوگرام. تعداد کانال ها تأثیر مهمی در تشخیص دارد قابلیت اطمینان روش. اگر پزشک معالج تجربه کافی داشته باشد ، می توان از ECG برای تشخیص صحیح در بیش از 90٪ موارد استفاده کرد. با وجود این میزان تشخیص بالا ، ایجاد "مشخصات خطر" دقیق در بیماران مبتلا به آریتمی از یافته های معاینه بی نظیر ، بالینی و غیرتهاجمی اجتناب ناپذیر است و در صورت لزوم ، گسترش آن با اقدامات تهاجمی مانند آنژیوگرافی کرونر (روش رادیولوژیکی که از مواد حاجب برای تجسم لومن (داخلی) قسمت داخلی) استفاده می کند عروق کرونر (شریان هایی که قلب را به شکل اکلیلی احاطه کرده و عضله قلب را با خون تأمین می کنند) در صورت لزوم.
• تمرینات هوازی-توموگرافی کامپیوتری (مترادف: CT-cardio ، CT-cardio ، توموگرافی کامپیوتری قلب (CT) ؛ CT کرونر (CCTA): روش معاینه رادیولوژیک که در آن از توموگرافی کامپیوتری (CT) برای تصویربرداری از قلب و تأمین آن استفاده می شود عروق. - انجام شده برای به دست آوردن یک تصویر جامع از آناتومی دهلیز چپ؛ این داده های تصویری ، از جمله برای بازسازی الکتریکی سه بعدی در طول معاینه استفاده می شود. ویژگی تشخیص ترومبوز دهلیزی (لخته خون در دهلیز) تا حدودی بالاتر است ، زیرا یافته های مثبت کاذب به ندرت در طول TEE بدست نمی آیند.
• تصویربرداری تشدید مغناطیسی قلب (مترادف: تصویربرداری تشدید مغناطیسی قلب (cMRI) ، MRI قلب ؛ MRI قلب ؛ MRI- قلبی ؛ MRI-قلبی): انجام شده برای به دست آوردن یک تصویر جامع از آناتومی دهلیز چپ ؛ این داده های تصویری ، از جمله ، برای بازسازی الکتریکی سه بعدی در طول معاینه استفاده می شود. این معاینه همچنین اطلاعاتی را در مورد میزان فیبروز گسترده (تکثیر پاتولوژیک بافت همبند) دهلیز چپ (= فیبروز دهلیزی). میزان فیبروز با خطر عود (عود) در سال اول فرسایش کاتتر ارتباط دارد.
• معاینه الکتروفیزیولوژیک (EPU) - این یک مورد خاص است کاتتریزاسیون قلب معاینه در بیماران مبتلا به آریتمی قلبی. هدف از این بررسی تعیین ماهیت و مکانیسم زمینه ای است آریتمی قلبی، و همچنین برای تعیین دقیق منشا تاکی کاردی (نقشه برداری = ثبت نقشه مانند جریان های عملکرد قلب). تکنیک های مدرن نقشه برداری سه بعدی (3-D) این فرصت را فراهم می کند تا با ارائه نمایشی فضایی از جبهه های فعال سازی ، نتایج حاصل از فرسایش کاتتر را به طور چشمگیری بهبود بخشد. روش کار: دو تا چهار کاتتر قلب الکتروفیزیولوژیکی قلب (با قطر تقریبی 2-3 میلی متر) از طریق رگهای مغبنی زیر قلب راست وارد می شوند اشعه ایکس فلوروسکوپی این کاتترهای الکترود برای استخراج الکتروکاردیوگرام موضعی در نقاط مختلف قلب و تحریک آریتمی قلبی با کمک نامحسوس راهنما پالس آریتمی قلبی تحریک شده از این طریق می تواند دوباره از طریق کاتترهای درج شده خاتمه یابد راهنما پالس یا با سرعت عمل داروهای. پس از تشخیص آریتمی قلبی ، می توان درمان را برنامه ریزی کرد. در نتیجه ، یک تصویر سه بعدی از دهلیز چپ و رگهای ریوی و همچنین فعال شدن الکتریکی در هنگام آریتمی به عنوان بخشی از نقشه 3-D ثبت می شود روش. توجه: EPU بعد از ریه مجدداً انجام می شود رگ فرسایش انجام شده است تا مطمئن شوید که جدا شدن کامل ورید ریوی اتفاق افتاده است.

روش

این روش تحت بی دردی انجام می شود (خواب گرگ و میش) در فرسایش برای فیبریلاسیون دهلیزی ، در حال حاضر منابع مختلف انرژی در مرکز تحقیقات بالینی هستند تا بتوانند با حداقل کاربردهای منفی ، انزوای کامل الکتریکی رگهای ریوی (رگهای ریوی) را به دست آورند. روش های مختلف شامل سونوگرافی بسیار متمرکز ، انرژی لیزر (فرسایش لیزر) ، جریان فرکانس رادیویی (فرسایش رادیویی با فرکانس رادیویی یا فرسایش رادیویی با فرکانس رادیویی) و کرایوترمی (کرایوآبلاژ) است. اکثر این روش ها بر اساس سیستم بالون است ، بالون یا در جلوی یا در اوستیم ریه ریوی قرار می گیرد (دهانه عروقی ریه) عروق در دهلیز چپ) به ترتیب برای جداسازی ورید ریوی (PVI) یا ریزش ریوی ریوی (فرسایش ورید ریوی). فرسایش ورید ریوی باعث تخریب بافت در ناحیه ورید ریوی می شود و در نتیجه مسیرهای هدایت به دهلیز چپ قطع می شود. این به طور موثری از ایجاد تحریک جدید فیبریلاسیون دهلیزی جلوگیری می کند. در حال حاضر ، اشکال مختلف کاتتر استفاده می شود. بر خلاف کاربرد دایره ای انرژی مورد استفاده در سونوگرافی و سرما ، کاربرد انرژی در روش های دیگر هلال است. موفقیت روشهای مختلف در حال حاضر موضوع تحقیقات مداوم است. میزان موفقیت فرسایش فرکانس رادیویی (64٪ ؛ 65٪) و Cryoablation (63٪ ؛ 68٪) به ترتیب در 6 و 12 ماه یکسان بودند. با این حال ، میزان عارضه در فرسایش کریوبالون بیشتر از گروه کنترل بود (12 ، 2 در مقابل 5.0٪). مطالعه گروه FreeZE مستند کرد که نتایج درمانی حاصل از کریوبالون یا فرکانس رادیویی فرکانس رادیویی کلاسیک (RF) در بیماران مبتلا به AF ​​پاروکسیسم یا مداوم در مراکز باتجربه تا حد زیادی یکسان بودند. فرسایش کریوبالون فقط در زیرگروه با AF پاروکسیزمال با خطر کمتری از عود همراه بود (adjHR 0.80 ، 95٪ CI 0.64-0.99؛ p = 0.047). علاوه بر این ، میزان فرسایش کاتتر تکرار (فرسایش مجدد) در گروه کرایوبالون نسبت به گروه فرسایش RF به طور قابل توجهی پایین تر بود (0.46/95> P <0.34.HH 0.61 ، 0.0001٪ CI 384-378 ؛ p <XNUMX.HH). در مطالعه "آتش و یخ" ، XNUMX بیمار با فرسایش فرکانس رادیویی و XNUMX بیمار توسط "سیستم Cryoablation Front Arctic" تحت درمان قرار گرفتند. نقطه پایانی اولیه به عنوان نارسایی درمان بالینی ، عود فیبریلاسیون دهلیزی / بال زدن یا سایر دهلیزها تعریف شد. تاکی کاردی، یا استفاده از داروهای ضد آریتمی ، یا نیاز به فرسایش مکرر. نقطه پایان ایمنی اولیه به عنوان ترکیبی از مرگ ، حوادث عروقی مغزی (به عنوان مثال ، آپوپلکسی) یا سایر عوارض مربوط به درمان تعریف شده است. نتایج: در مورد نقطه پایانی نارسایی بالینی درمان: نرخ رویداد 1 ساله 31.9 برای فرسایش رادیو فرکانس و 35.0 درصد برای "سیستم Cryoablation Front Arctic". با توجه به نقطه پایانی ایمنی اولیه: نرخ وقایع 1 ساله 10.2 برای فرسایش رادیویی با فرکانس رادیویی و 12.8 درصد برای "سیستم Cryoablation Front Arctic" بود. سوند: سوند فرسایش و کاتتر دوم برای نقشه برداری) ؛ cryoablation: پارزی راست عصب فرنیک (قابل تشخیص در 10 بیمار در هنگام ترخیص ، 9 نفر در طی 12 ماه بهبود می یابند). جداسازی کامل ورید ریوی در بیماران مبتلا به AF ​​پاروکسیسم (تشنج) توسط خطوط فرسایش بسته بدون شک از AF به طور م effectivelyثرتری نسبت به فرسایش ناقص با خطوط بدون شک جلوگیری می کند: نرخ های بدون رویداد 37.8٪ با کامل یا 20.8٪ با ورید ریوی ناقص انزوا ، و در نتیجه اختلاف 17.1٪ ، طرفدار جداسازی کامل ورید ریوی است (با اطمینان 95٪ از 5.3٪ تا 28.9٪ ، P <0.001). توجه: EPU بلافاصله پس از انجام فرسایش ورید ریوی انجام می شود تا اطمینان حاصل شود که انزوای کامل ورید ریوی اتفاق افتاده است. در سه ماه ، پیگیری الکتروفیزیولوژیک شکاف هدایت را در 70٪ بیماران با انزوای کامل کامل ریه ریوی نشان داد. روش کمکی: تزریق الکل اتیلیک داخل ورید مارشال (vena obliqua atrii sinistri) میزان موفقیت فرسایش کاتتر را در بیماران با AF مداوم افزایش داد. اختلاف 11 ، 2 درصد قابل توجه بود (پیگیری در 6 و 12 ماهگی: 60 نفر از 158 بیمار (38 درصد) بدون AF (بدون درمان بیشتر و بدون دارو) در مقابل گروه با تزریق اضافی الکل اتیلیک داخل ورید مارشال: 91 از 185 (49.2/XNUMX٪). توجه: ورید مارشال ، که به سینوس کرونر باز می شود ، محل احتمالی منشا AF است.

بعد از درمان

A پانسمان فشار بلافاصله پس از عمل در آزمایشگاه cath اعمال می شود. پس از درمان ، لازم است بیمار به مدت 6 (-12) ساعت استراحت سخت در رختخواب را حفظ کند. علاوه بر این ، توصیه می شود که در بیمارستان بستری شوید نظارت بر در اولین روز بعد از عمل به منظور تشخیص زودتر عوارض احتمالی. دوش گرفتن به طور کلی 2 روز پس از درمان امکان پذیر است. برای 2-3 روز آینده باید از بالا بردن بارهای سنگین اجتناب شود. پرهیز جنسی به مدت یک هفته لازم است. استراحت جسمی برای 10 روز اول پس از فرسایش سوند توصیه می شود. فعالیت ورزشی بعد از چهار هفته قابل انجام است (تعداد ضربان قلب؛ -110 ضربه در دقیقه ؛ نشانه ای برای بیماران بدون درمان مسدود کننده بتا) ؛ پس از آن ، افزایش تدریجی در تعداد ضربان قلب می تواند به عنوان بخشی از آموزش انجام شود. در دوره بعدی ، معاینات کنترل ECG برای اینکه بتوانید موفقیت پایدار در درمان را بررسی کنید ، لازم است. در ابتدا ، مراقبت های پیگیری دقیق باید معقولانه در نظر گرفته شود. مطابق دستورالعمل های فعلی ، برداشتن سوند فیبریلاسیون دهلیزی باید حداقل با 8 هفته ضد انعقاد (IIaB) دنبال شود. ضد انعقاد بیشتر بر اساس نمره CHA 2DS 2-VASc است. پس از فرسایش ، احتمالاً ضد انعقاد طولانی مدت (مهار لخته شدن خون) را می توان حذف کرد ، زیرا آسیب (بستری شدن در بیمارستان برای خونریزی شدید) بیش از سود (پیشگیری از ترومبوآمبولی) است. مطالعه دیگر نشان داد که درمان طولانی مدت با داروهای ضد انعقاد خوراکی باید به بیماران با نمره CHA2DS2-VASc ≥ 2 انجام شود (توهین ایسکمیک: 1.6 0.3 در مقابل 4.6 patients در بیماران با ضدانعقاد / ادامه نرخ بر اساس یک سال). خطر قطع آپوپلکسی در قطع کننده های درمانی XNUMX برابر بیشتر بود (ضربه خطر) با نمره CHA2DS2-VASc ≥ 2 ؛ با سابقه آپوپلکسی ، خطر با ضریب 13.7 افزایش یافت. به نظر می رسد داروهای ضد آریتمی در پیگیری بعد از فرسایش سوند از مزایای عود-پیشگیری هستند. با این حال ، این امر نباید توسط نویسندگان برای حفظ عمومی داروهای ضد آریتمی پس از فرسایش کاتتر ، ادعا شود. منابع بیشتر

• 3 ماه اول پس از فرسایش کاتتر ، مرحله بهبود یا تثبیت در نظر گرفته می شود ("دوره تخلیه"). اگر در این دوره آریتمی رخ دهد ، لزوماً نشانه از کار افتادن کاتتر نیست.
• اگر یک قسمت از فیبریلاسیون دهلیزی به مدت حداقل 30 ثانیه در ECG ثبت شود (الکتروکاردیوگرام) یا از طریق دستگاه قلبی (به عنوان مثال ، ضربان ساز قلب) پس از 3 ماه تخلیه ، این به عنوان عود "فیبریلاسیون دهلیزی" ارزیابی می شود و روش "ناموفق" در نظر گرفته می شود (انجمن قلب ریتم ، 2007).

عوارض بالقوه

• میزان عارضه بستگی به ساختار آناتومیکی دارد که روش انجام شده است و روش مورد استفاده: Cryoballoon: 12.3٪. جداسازی ورید ریوی: 11.7٪ ، فرسایش دهلیزی چپ: 13.8٪ ؛ فرسایش دهلیزی چپ + راست: 12.7٪ ؛ فرسایش دهلیزی راست: 10.5٪.
• عوارض کشاله ران (خونریزی ، کبودی, شوک، عفونت و عوارض عروقی) در 7.1٪ موارد ؛ در 0.52/XNUMX درصد از این موارد مداخله لازم بود
• افیوژن پریکارد در 3.5٪ موارد ؛ از این رو، پنچر شدن در 0.8٪ از این موارد مورد نیاز بود
• تامپوناد پریکارد/ تامپوناد پریکارد (عارضه تجمع مایعات (تامپوناد را ببینید)) در پیراشامه؛ عارضه تهدید کننده زندگی) (6٪) 1.3٪ بعد از هفته ها هنوز امکان پذیر است. علامت گذاری: فروپاشی بطن راست در طی دیاستول یا فروپاشی دهلیز راست در هنگام سیستول علاوه بر این ، فرومایه ونا کاوا (IVC) گشاد شده و دیگر لومن خود را به روشی وابسته به تنفس تغییر نمی دهد. توجه داشته باشید: تامپوناد پریکارد در صورت فروپاشی IVC در هنگام الهام از مطالعه خارج می شود.
• بدون علامت عصب فرنیک پارسیس بعد از فرسایش کریوبالون در 5.8 درصد از بیماران مشاهده شد (بعد از 1 سال ناپدید شد) ، در حالی که پس از فرسایش رادیو فرکانس در هیچ بیماری رخ نداد.
• برادی کاردی (ضربان قلب خیلی آهسته است: <60 ضربان در دقیقه) نیاز به ضربان ساز قلب (1.5٪) دارد.
• تخریب قسمتهایی از سیستم هدایت - فرسایش ممکن است قسمتهایی از سیستم هدایت را از قلب تحت تأثیر قرار دهد ، در نتیجه ، به عنوان مثال ، ران پس از انجام مراحل ، تصاویر را مسدود کنید. بلوک AV درجه III: 0.3٪
• تنگی ورید ریوی (PVS) - به دلیل محلی سازی فرسایش ، جلوگیری از خطر تنگی رگ ریوی (رگهای ریوی) دشوار است. این عارضه معمولاً حاد نیست ، بلکه به تأخیر می افتد و اغلب پس از سه ماه تا دو سال علامت دار می شود. در حال حاضر خطر ابتلا به این عارضه تقریباً 1-1.5٪ تخمین زده می شود.
• آپوکسی (ضربه؛ در 1٪ از بیماران) 0.6٪
• انفارکتوس های خاموش (با MRI 3 تسلا تشخیص داده می شود ؛ حداکثر تا 40٪).
• پنومونی 0.8
• ترومبوآمبولی - در طی مداخله کاتتر خطر تشکیل ترومبوز وجود دارد. به دلیل آزاد شدن ترومبوس از قلب ، قسمتهایی از عروق تهیه مغز می تواند در دوره (تا حدی) جابجا شود ، بنابراین عوارض عصبی تا آپوپلکسی (سکته) می تواند ناشی از این باشد. برای به حداقل رساندن خطر ابتلا به این عارضه ، یک ترانس مری اکوکاردیوگرافی (سونوگرافی معاینه قلب از طریق مری) قبل از عمل برای جلوگیری از وجود ترومبوز (لخته خون) انجام می شود. علاوه بر این ، این روش تحت انعقاد خون انجام می شود (لخته خون مهار) ، که به مدت سه ماه پس از عمل ادامه دارد. خطر وقایع ترومبوآمبولیک علی رغم اقدامات پیشگیرانه 0.5 است.
• دهلیزی مری فیستول شکل گیری (AEF) (تقریباً 0.03-0.1) - فیستول تشکیل (اتصال پاتولوژیک) بین دهلیز چپ و مری (لوله غذا) نشان دهنده یک عارضه ترس است. ارائه بالینی: Febbre، دیسفاژی (مشکل در بلع) ، مری (مری) درد), درد قفسه سینه (درد قفسه سینه) ، آریتمی های بطنی ، بیماری عصبی (آپوپلکسی (سکته) ، تشنج صرع و از دست دادن هوشیاری ؛ مننژیت (مننژیت) ، مغز آبسه) و به ندرت ناهنجاری های روانپزشکی (گیجی ، توهم) این عارضه بسیار نادر است اما معمولاً کشنده است (کشندگی: حدود 70٪). این عارضه 1-5 هفته (3-36 روز) پس از مداخله رخ می دهد. اگر مشکوک باشید ، اکوکاردیوگرافی و CT یا MRI باید بلافاصله سفارش داده شود! توجه: گاستروسکوپی (گاستروسکوپی) و اکوکاردیوگرافی از راه مری (سونوگرافی معاینه قلب ، که در آن پروب سونوگرافی از طریق مری وارد می شود) منع مصرف دارد (قابل استفاده نیست) به دلیل هوای سیستمیک کشنده آمبولی.
• مرگ و میر (میزان مرگ و میر ؛ 0.4).
  • داده های رجیستری: 0.1؛ سن> 80 سال و نارسایی قلبی (نارسایی قلبی) به طور مستقل با خطر هشت برابر مرگ و میر مرتبط بودند. مرگ و میر پس از بیمارستان: 0.09/0.34٪ ؛ برای فرسایش فیبریلاسیون دهلیزی ، XNUMX
  • تجزیه و تحلیل داده های به اصطلاح "دنیای واقعی": میزان مرگ و میر زودرس (در طی بستری اولیه یا بستری مجدد در طی 30 روز ؛ متوسط ​​11.6 روز پس از فرسایش): 0.46٪ ؛ پیش بینی کننده ها (ویژگی های پیش بینی) مرگ و میر 30 روزه عبارتند از: نارسایی قلبی یکی از شایع ترین دلایل بستری مجدد در بیمارستان) ، کم مورد حجم در هر موسسه ، و عوارض رویه ای.

یادداشتهای بعدی

• آزمایش CHASE-AF نتوانست مزایای بالینی اصلاح بستر دهلیزی گسترده فراتر از جداسازی ورید ریوی (PVI) را در AF مداوم (VHF> 7 روز) نشان دهد.
• درمان AF مداوم توسط فرسایش کیفیت زندگی را بهبود بخشید اما با میزان عود بالا تا 75٪ پس از میانگین 46 ماه همراه بود. نتیجه بهتری با کمک توموگرافی کامپیوتری (CT) در طول "نقشه برداری" سه بعدی: میزان نتیجه در مقایسه با نقشه برداری بدون CT 61٪ کاهش یافته است (OR 0.39؛ 95٪ CI 0.19-0.78).
• ثبت طولانی مدت 3,630 بیمار و 104 مرکز شرکت کننده از 27 کشور اروپایی ، از بین بردن فیبریلاسیون دهلیزی ESC-EHRA نشان داد که بیماران دارای سن متوسط ​​59 سال ، 32.4٪ هیچ بیماری پزشکی دیگری ندارند ، و 97٪ از موارد مرتبط با فیبریلاسیون دهلیزی رنج می برند علائم؛ دو سوم بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی پاروکسیسم به عنوان نشانه ای برای فرسایش بودند. 12 ماه پس از عمل ، 73.6٪ بیماران هیچ آریتمی دهلیزی قابل تشخیصی نداشتند ، اگرچه 45٪ هنوز داروهای ضد آریتمی مصرف می کردند. با ضد انعقاد خوراکی ، دو سوم بیماران هنوز تحت درمان داروی ضد آریتمی بودند ، در 12 ماه با کاهش تکرار.
• پیش بینی های نامطلوب موفقیت در فرسایش کاتتر:
  • چاقی (اضافه وزن)
  • نارسایی قلبی (نارسایی قلبی)
  • انسداد هیپرتروفیک کاردیومیوپاتی (HOCM) - عضلات بطن چپ (محفظه قلب) ، به خصوص سپتوم بطنی ، ضخیم می شود.
  • آپنه انسدادی خواب (OSAS) - انسداد ("باریک شدن") یا بستن کامل راه هوایی فوقانی در هنگام خواب. شایع ترین شکل آپنه خواب (90٪ موارد).
• توصیه هایی برای پیشگیری از عود ضد آریتمی مداخله ای:
  • در AF مداوم (مدت زمان 1 هفته تا 1 سال) یا AF مداوم (طولانی تر از 1 سال) ، فرسایش مداخله ای یا جراحی باید تحت ملاحظات خاص خطر-فایده (IIaC) در نظر گرفته شود.
  • اگر فرسایش کاتتر ناموفق باشد ، باید انزوای ورید ریوی با حداقل تهاجم را در نظر گرفت (IIaC).
• فرسایش کاتتر (در اینجا: فرسایش رادیویی با فرکانس رادیویی) نسبت به درمان ضد آریتمی دارویی (معمولاً آمینودارون) در فیبریلاسیون مداوم - یعنی مداوم یا دائمی - حتی از نظر کنترل ریتم نیز برتر است. این امر به ویژه برای جلوگیری از عود VHF و همچنین در کاهش پذیرش در بیمارستان صادق است. این مطالعه بر اساس داده های حاصل از تجزیه و تحلیل کوکران است.
• هنگام انجام فرسایش کاتتر ، "معیارهای کیفیت عملکرد سوند فیبریلاسیون دهلیزی" باید رعایت شود. اینها در مقاله موقعیت انجمن آلمان به طور خلاصه آورده شده است دانش قلبشناسی.
• آزمایش CABANA: در "تجزیه و تحلیل درمان دریافت شده" ، میزان نقطه نهایی کامپوزیت اولیه (مرگ ، سکته مغزی شدید ، خونریزی و توقف قلب) در گروه فرسایش کاتتر (فرسایش ریه ریوی (PVI)) در 5 سال (7.0 v در مقابل 10.9، ، 0.006 = p) و همچنین میزان مرگ و میر همه علت (4.4 v در مقابل 7.5، ، p =) کمتر بود. 0.005) به ترتیب نسبت به گروه فقط دارو به ترتیب 33 و 40 درصد کمتر بود. خطر نسبی عود AF با روش فرسایش درمانی نسبت به درمان دارویی به میزان قابل توجهی 47٪ کاهش یافت. Subsuby CABANA (نتایج ضبط شده ریتم ECG در طی دوره پیگیری مطالعه): عودهای فیبریلاسیون دهلیزی با فرسایش تقریباً 50 کاهش یافت ٪ در مقایسه با دارو درمانی. در مقابل ، با توجه به شکاف دهلیزی و تاکی کاردی دهلیزی ، هیچ تفاوتی بین فرسایش کاتتر و درمان دارویی وجود ندارد. در بیماران مبتلا به AF ​​علامت گذاری ، فرسایش کاتتر منجر به بهبود بالینی مهم و قابل توجهی در کیفیت زندگی در مقایسه با دارو درمانی در 12 ماه شد.
• CAABLE-AF (مطالعه کالیفرنیایی در مورد فرسایش برای فیبریلاسیون دهلیزی ؛ اولین مطالعه مشاهده ای گذشته نگر و بدون علامت): به نظر می رسد که فرسایش کاتتر فیبریلاسیون دهلیزی با مرگ و میر پایین تر و نرخ پایین تر سکته مغزی ایسکمیک و خونریزی همراه است:
  • مرگ و میر (میزان مرگ و میر) قابل توجهی پایین تر در هر بیمار (0.9٪ در مقابل 1.9، ، نسبت خطر 0.59 ؛ p <0.0001)
  • دوره بین روز 30 و سال 5 پس از فرسایش کاتتر: میزان قابل توجهی پایین سکته مغزی ایسکمیک (0.37٪ در مقابل 0.59 per در هر بیمار ، HR 0.68 ؛ p = 0.04) و سکته مغزی خونریزی دهنده (0.11 v در مقابل 0.35 per در هر بیمار) ، HR 0.36 ؛ p = 0.001) در مقایسه با گروه کنترل
• CASTLE-AF (فرسایش کاتتر برای VHF در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی / نارسایی قلبی ؛ دوره مشاهده: 3 سال):
  • كاهش تعداد بيماراني كه در مدت كمي بيش از 3 سال به دليل نارسايي قلبي فوت كرده يا نياز به بستري شدن داشتند: درمان پزشكي (44.5/28.5 درصد). فرسایش درمانی (38٪) - کاهش نسبی خطر XNUMX٪
  • مرگ و میر ناشی از تمام علل: کاهش از 25 to به 13 ، 4 - - کاهش خطر نسبی 48.
• فراتحلیل بر اساس پنج مطالعه (CASTLE-AF ، ARC-HF ، CAMTAF ، AATAC ، CAMERA-MRI) و یک مطالعه کوچک در اسکاتلند: کاهش نسبی مرگ و میر ناشی از 48٪ در مقایسه با دارو درمانی (9.0٪ در مقابل 17.6 ٪ ؛ نسبت خطر [RR] 0.52 [95٪ فاصله اطمینان 0.33-0.81] خطر بستری شدن در بیمارستان برای نارسایی قلبی 40٪ نسبتاً پایین تر بود (16.4٪ در مقابل 27.6٪ ؛ RR 0.60 [95٪ CI 0.39-0.93]).
• فراتحلیل از 11 کارآزمایی تصادفی با 3,598،XNUMX بیمار که همگی با فیبریلاسیون دهلیزی (AF) همزمان با نارسایی قلبی (نارسایی قلبی) همراه بودند: فرسایش کاتتر به عنوان یک استراتژی کنترل ریتم ، بقا را بهبود می بخشد ، بستری در بیمارستان را کاهش می دهد ، میزان نگهداری ریتم سینوسی را افزایش می دهد ، به حفظ عملکرد قلب کمک می کند و کیفیت زندگی را در بیماران VHF پیچیده با نارسایی قلبی بهبود می بخشد.
• مطالعه CAMERA-MRI (Ablation Catheter در مقابل کنترل میزان پزشکی در فیبریلاسیون دهلیزی و اختلال عملکرد سیستولیک): پس از فرسایش موفق ، بار فیبریلاسیون دهلیزی ، عملکرد LV (عملکرد بطن چپ) بهبود یافته است. دهلیزی میوکارد (عضله دهلیزی) از نظر الکتریکی و ساختاری بهبود یافته است (بازسازی).
• مطالعه ATTEST: به نظر می رسد که برداشتن سوند فیبریلاسیون دهلیزی به طور قابل توجهی انتقال از پاروکسیسم به فیبریلاسیون مداوم دهلیزی را در مقایسه با درمان دارویی ضد آریتمی به تأخیر می اندازد:
  • خطر ابتلا به AF ​​مداوم در بیماران در گروه فرسایش تقریباً 10 برابر کمتر از بیماران گروه کنترل بود (نسبت خطر: 0.11).
  • در تجزیه و تحلیل قصد درمان (ITT) ، تغییر شکل AF پس از 3 سال در گروه فرسایش 2.4٪ و در گروه کنترل 17.5٪ بود (0.0009/1 = p). تفاوتها به نفع درمان فرسایش در هر مورد قابل توجه بود (بعد از سال 1.3: 6.5٪ در مقابل 2٪ ؛ بعد از سال 2.4: 12.4٪ در مقابل 57.3٪). میزان عود در سه سال نیز به طور قابل توجهی کمتر از گروه کنترل بود (84.7/0.0002 در مقابل XNUMX/XNUMX درصد ، XNUMX/XNUMX = p).
• مطالعه Cryo-FIRST: تجزیه و تحلیل قصد درمان موارد زیر را نشان داد. :
  • 82.2/XNUMX درصد از بیماران تحت درمان با سرد فرسایش بدون آریتمی دهلیزی پس از یک دوره تخلیه 30 ماهه بیش از 3 ثانیه باقی ماند (در مقابل 67.6٪ در گروه دارو)
  • بیش از 50٪ کاهش نسبی خطر برای عود آریتمی توسط cryoballoon. بنابراین ، به طور قابل توجهی موثرتر از درمان دارویی است.
• احتمال ابتلا به بیماران 27٪ کمتر است جنون بعد از فرسایش کاتتر برای فیبریلاسیون دهلیزی نسبت به بعد از انعقاد دهانی. هنگامی که تجزیه و تحلیل به بیمارانی که سقط جنین در آنها موفقیت آمیز بود محدود شد ، خطر تا 44٪ کاهش یافت.