آبسه

آبسه تجمع محصور شده ای است چرک در حفره بدن که از قبل ساخته نشده است. علت آن ذوب التهابی پوست بافت است. چرک شامل موارد زیر است:

  • باکتری
  • سلولهای مرده و
  • سلول های دفاعی ایمنی (گلبول های سفید خون)

واکنش التهابی ناشی از انواع مختلف است باکتری، که اغلب بخشی از فلور طبیعی پوست هستند ، و می توانند از طریق آسیب به پوست نفوذ کرده و در آنجا واکنشهای التهابی ایجاد کنند.

به دلیل تجمع چرک، آبسه به بافت اطراف فشار وارد می کند و می تواند ایجاد کند درد. اندازه آبسه ها در بین گره های کوچک ، به سختی قابل مشاهده و گرد و مناطقی به اندازه کف دست متفاوت است. وقتی آبسه روی a ایجاد می شود مو ریشه ، آن را جوش می گویند ، هنگامی که چندین جوش می آورد با هم ادغام شوند ، به آن a می گویند کفگیرک.

در اصل ، آبسه ها می توانند در هر جایی ایجاد شوند: با این حال ، آنها بیشتر در پوست یا در زیر پوست رخ می دهند ، زیرا پوست معمولاً اولین کسی است که با عوامل بیماری زای بالقوه روبرو می شود. در مقابل ، یک آمیما تجمع است چرک در یک حفره بدن از قبل شکل گرفته (به عنوان مثال سینوس های پارانازال)

  • مغز
  • کبد
  • مقعد (آبسه مقعد)
  • لثه ها
  • چهره

آبسه سطحی واکنشهای پوستی معمولی را نشان می دهد ، همانطور که در یک واکنش التهابی معمول است ، همراه با قرمزی ، تورم و گرم شدن بیش از حد پوست بالای آبسه.

در بعضی موارد تجمع چرک به صورت یک لکه سفید / ناحیه سفید نیز قابل مشاهده است. اغلب نیز وجود دارد درد، که عمدتا به دلیل فشار افزایش می یابد (در مورد آبسه مقعدی هنگام نشستن یا مدفوع). بسته به اندازه آبسه ، تقریباً می تواند مانند جوش به نظر برسد.

آبسه های عمیق تر می توانند در ابتدا کاملاً بدون علامت باشند تا زمانی که باز شوند و عوامل بیماری زا از بدن پخش شوند. سپس علائم بالینی معمولی با تب و یک احساس کلی بیماری رخ می دهد ، پس از آن باید حداکثر در این مرحله با پزشک مشورت کنید. اگر عوامل بیماری زا در جریان خون پخش شوند ، خطر ابتلا به این بیماری وجود دارد خون مسمومیت (سپسیس) ، که با احساس عمومی بسیار شدید بیماری و بالا همراه است تب.

در صورت عدم درمان ، سپسیس می تواند منجر شود خرابی چند ارگان و بنابراین کشنده است و بنابراین یک بیماری بسیار جدی است که باید با آن درمان شود آنتی بیوتیک ها در اسرع وقت. بنابراین ، همیشه باید آبسه زود درمان شود. علائم واضح برای یک درمان فوری اغلب عبارات "آبسه" و "جوش می آورد”به عنوان مترادف استفاده می شود.

اما برخی از ویژگی های بارز تمایز وجود دارد. - تب

  • افزایش اندازه آبسه
  • قرمزی مشخص و
  • درد در ناحیه آبسه

واکنش التهابی روی پوست می تواند باعث قرمزی و خارش روی پوست شود. به طور کلی ، با این حال ، خارش یکی از علائم اصلی آبسه نیست بلکه نادر است.

بیشتر اوقات درد، تورم ، حساسیت به فشار و چرک ، و همچنین علائم سیستمیک مانند تب، خستگی و سردرد و درد اندام ها. اکثر آبسه ها بدون علت مشخصی رخ می دهند. معمولا باکتری عوامل محرک آبسه هستند.

در پاسخ ، بدن سیستم دفاعی خود و سفید را فعال می کند خون سلول ها با عوامل بیماری زا مبارزه می کنند که باعث تشکیل چرک می شود. سرانجام ، بدن از تجمع چرک کپسولی تشکیل می دهد تا از گسترش بیشتر آبسه در بدن جلوگیری کند. اغلب ، جنس از استافیلوکوکوس اورئوس می تواند از آبسه جدا شود.

اما همچنین استرپتوکوک که متعلق به فلور طبیعی پوست هستند ، مرض سل باکتری یا حتی قارچ ها می توانند باعث واکنش های التهابی و در نتیجه آبسه شوند. عوامل بیماری زا می توانند از طریق کوچکترین آسیب به پوست نفوذ کرده و منجر به تشکیل آبسه شوند. با این حال ، عوامل بیماری زا همچنین می توانند با نفوذ به پوست ، در تشکیل آبسه نقش داشته باشند.

بندرت ، آبسه در زمینه بیماری های التهابی مزمن مانند رخ می دهد بیماری کرون. - جراحی ها

  • بدن خارجی یا
  • سرنگ

علاوه بر این ، تعدادی از عوامل وجود آبسه را ترجیح می دهند. از جمله این موارد عبارتند از: بدن به عنوان یک مکانیسم محافظ ، یک مانع محافظتی در اطراف آبسه ایجاد می کند تا گسترش پاتوژن ها را مهار کند.

این دیواره محافظ از بافت دانه بندی حاوی سلولهای دفاعی متعددی تشکیل شده و غشای آبسه نامیده می شود. چرک داخل حفره آبسه عمدتا از سلولهای مرده ، باکتری ها و سلول های دفاعی (گرانولوسیت های نوتروفیل) تشکیل شده است. علاوه بر این آبسه های معمول ، "آبسه های سرد" نیز وجود دارد.

هیچ بیماری زایی را نمی توان از این موارد جدا کرد. دلایل این تشکیل آبسه هنوز به اندازه کافی توضیح داده نشده است. - پوست از قبل آسیب دیده (به عنوان مثال در نورودرماتیت یا پسوریازیس)

  • یک دفاع ضعیف و درون زا
  • بیماری های متابولیکی مانند دیابت شیرین
  • مراقبت ضعیف از زخم ها
  • بهداشت شخصی ضعیف
  • پوشیدن لباس
  • التهاب غدد موجود در کانال مقعد (غدد پروتئین)