استرس و کهیر
نام کندوها ، همچنین نامیده می شود کهیر، از اصطلاح لاتین نیش زدن گرفته شده است گزنه (اروتیا) ، زیرا علائم این بیماری بسیار شبیه علائمی است که پس از تماس پوست با این گیاه رخ می دهد. این منجر به ترشح بیش از حد گیاه می شود هیستامین، که نفوذ پذیری را افزایش می دهد خون عروق و در نتیجه منجر به احتباس آب در پوست می شود. علاوه بر این پیچک ها ، افراد مبتلا معمولاً دارای جوش های پوستی قرمز و بسیار خارش دار هستند که با نیشگون گرفتن یا فشار دادن ناخن های خود خارش کمتری پیدا می کنند. علل این افزایش ترشح می تواند هر دو باشد واکنش های آلرژیک و عوامل خارجی مانند گرما ، سرما ، نور ، اصطکاک و فشار. مسلم است که استرس اثر تقویت کننده ای در روند بیماری دارد. با این حال ، ارتباط بین استرس و پیشرفت بیماری هنوز مشخص نیست.
استرس و پسوریازیس
پسوریازیس با تحریکات پوستی بسیار قرمز ، پوسته پوسته و گاهی اوقات بسیار خارش دار مشخص می شود. اینها معمولاً در دو طرف بزرگ کننده قرار دارند مفاصل، مانند مفصل زانو یا مفصل آرنج ، اما گاهی اوقات نیز روی ناف یا پوست سر است. شوره سر به دلیل اختلال در روند تجدید پوست ایجاد می شود که معمولاً بسیار تسریع می شود.
در صورت افتادن فلس ، پوست زیرین ظاهر می شود ، که با شدت بیشتری تأمین می شود خون و بنابراین مایل به قرمز است. این به ویژه حساس است و معمولاً در صورت بروز خارش آسیب می بیند ، به همین دلیل خونریزی اغلب اتفاق می افتد. این بیماری می تواند بیشتر در خانواده ها رخ دهد ، زیرا عوامل ژنتیکی نیز می توانند در پیشرفت بیماری نقش داشته باشند.
با این حال ، همچنین می تواند خود به خود از طریق عوامل مختلف تحریک ، معمولاً در دهه دوم زندگی ایجاد شود. این محرک های خارجی شامل استرس و همچنین عفونت های خاص ، تغییرات هورمونی یا نقص ایمنی است. مبتلایان معمولاً خود کمتر از بثورات رنج می برند ، استرس روانی آنها بسیار بیشتر است. آنها اغلب از احساس حقارت و انزوای اجتماعی رنج می برند ، که به نوبه خود باعث ایجاد استرس می شود و تأثیر منفی بر روند بیماری دارد.
