ملانوسیت ها: ساختار ، عملکرد و بیماری ها

در پزشکی ، ملانوسیت ها سلول های تولید کننده رنگدانه در لایه سلول پایه سلول های بنیادی هستند پوست. آنها ملانین ها را ترکیب می کنند که می دهند پوست و مو رنگ آنها مشهورترین بیماری مربوط به ملانوسیت ها سیاه است پوست سرطان.

ملانوسیت چیست؟

ملانوسیتها در مرحله رشد جنینی از تاج عصبی مهاجرت می کنند و بنابراین به عنوان مشتقات نوروکتودرم به داخل پوست می روند. این مهاجرت در ماه سوم زندگی جنین اتفاق می افتد. در لایه سلول پایه ، سلول ها در غشای پایه قرار دارند و توسط همیداسموزوم ها به غشا متصل می شوند. هر ملانوسیت حدوداً شش کراتینوسیت دارد که به طور متصل به یکدیگر متصل هستند. همه ملانوسیت ها حاوی چندین هستند میتوکندری و مجهز به دستگاه گلجی و شبکه آندوپلاسمی خشن هستند. سلول ها روی پوست و همچنین روی دهان قرار دارند مخاط, کوروئیدو جنس زنبق و سوسن. علاوه بر این ، ملانوسیت ها در پیاز و غلاف ریشه قرار دارند فولیکول مو. چگالی از این سلول ها حدود 1,300 در میلی متر مربع بافت است.

آناتومی و ساختار

عملکرد و وظایف

عملکرد ملانوسیت ها تولید ملانین است. این فرآیند با نام ملانوژنز نیز شناخته می شود. اولین مرحله در این فرآیند سنتز تیروزیناز است. این آنزیمی است که حاوی آن است مس. سنتز آنزیم در شبکه آندوپلاسمی خشن ملانوسیت ها انجام می شود. دستگاه گلژی جایی است که آنزیم سنتز شده جمع می شود. از دستگاه ، آنزیم سنتز شده به صورت وزیکول های گرد آزاد می شود. آنزیم تاکنون غیر فعال است. فقط درصورت تماس با نور UV فعال می شود. وزیکول ها به بلوغ ادامه می دهند و اجزا کریستالی تشکیل می دهند. این اجزا ، وزیکول ها را به پرملانوزوم تبدیل می کند. اسید آمینه تیروزین به داخل premelanosomes مهاجرت می کند ، که ماده داخلی را به پیش ماده تبدیل می کند ملانین در چارچوب یک تیرونسیناز. با کمک پروتئین Trp-1 ، تبدیل به پایان می رسد و پرملانوزوم به ملانوزوم بالغ تبدیل می شود. این سلول ها به داخل سلولهای سیتوپلاسمی ملانوسیت ها مهاجرت می کنند و از اینجا به پنج تا هشت کراتینوسیت اطراف منتقل می شوند. کراتینوسیت ها ملانوزوم بالغ را گرفته و آن را در سیتوپلاسم خود ذخیره می کنند. تابش UV نقش اصلی را در این روند بازی می کند. این واقعیت که پوست انسان در زیر آفتاب برنزه می شود به دلیل افزایش فعالیت ملانوسیت های ناشی از آن است تابش UV. مانند تابش UV، هورمون ملانوتروپین ملانوسیت ها را تحریک می کند ، بنابراین پوست را برنزه می کند. بنابراین ملانوسیت ها ارتباط مستقیمی با تابش خورشید دارند. رنگدانه ها در این زمینه اثر محافظتی می گیرند. به عنوان مثال رنگ های تیره پوست خطر پوست را کاهش می دهد سرطان. افراد با نور پوست در اصل به اشعه ماورا بنفش حساسیت بیشتری دارند و دچار سیاه پوستی می شوند سرطان به سادگی.

بیماری

هیپوپیگمانتاسیون رنگی کمتر از متوسط پوست است و معمولاً به دلیل کم بودن تعداد ملانوسیت ها یا کاهش آن است. ملانین سنتز. به عنوان مثال در ویتیلیگو ، hypopigmentation تکه ای پوست وجود دارد. در این حالت ، به سادگی کمبود ملانوسیت در مناطق بدون رنگدانه پوست وجود دارد. یک پدیده شناخته شده بهتر در ارتباط با hypopigmentation است آلبینیسم. این یک اختلال مادرزادی در بیوسنتز ملانین است که با پوستی سبک و غیرمعمول همراه است مو رنگ بیش از حد رنگ آمیزی پوست همچنین می تواند در زمینه بیماری های مختلف ایجاد شود. که در بیماری آدیسونبه عنوان مثال ، ملانوتروپین بیش از حد تولید می شود. این تولید بیش از حد هورمون تحریک کننده منجر به افزایش فعالیت ملانوسیت ها و در نتیجه رنگ آمیزی پوست تیره می شود. هایپرپیگمانتاسیون حتی آشنا تر در زمینه خال ها رخ می دهد. مثلا، نیوس خال های سلولی به وضوح لکه های مشخص شده از سلولهای خال است. نیوس سلول ها شبیه ملانوسیت ها هستند و می توانند مانند آنها رنگدانه هایی ایجاد کنند. با این حال ، به دلیل کمبود دندریت ، آنها نمی توانند رنگدانه تولید شده به سلولهای پوست اطراف را آزاد کنند. خال های دیسپلاستیک با برخی از خطرهای تخریب همراه هستند و ممکن است به بدخیمی تبدیل شوند ملانوم. ملانومات می تواند در ناحیه رگ ایجاد شود ملتحمه, کوروئید، پوست ، غشاهای مخاطی ، اعضای داخلی، یا مرکزی سیستم عصبی. این سرطان معادل رنگ سیاه است سرطان پوست و یک تومور بسیار بدخیم از ملانوسیت ها است. ملانوما گسترش می یابد متاستازها از طریق سیستم لنفاوی یا جریان خون در مراحل اولیه. خال های دیسپلاستیک برای جلوگیری از تحلیل رفتن ، در اسرع وقت برداشته می شوند. از طرف دیگر ، خال های منظم تهدید محسوب نمی شوند.