بالانیت (ICD-10-GM N48.1: بالانوپوستیت) است التهاب غده آلت تناسلی مرد (به لاتین: glans penis ؛ یونانی باستان: balanos). بالانیت اغلب با التهاب برگ داخلی مقدماتی (برگ ختنه گاه) (بالانوپوستیت) همراه است.
با توجه به علت ، سه شکل بالانیت را می توان تشخیص داد:
- بالانیت حاد عفونی - باکتری (گروه A و B استرپتوکوک، Gardnerella vaginalis و سایر بی هوازی ها) ، ویروس ها، میکوز (بالانیت کاندیدا / قارچ مخمر) و پروتوزوآ (موجودات تک سلولی).
- بالانیت غیر عفونی - به عنوان مثال ، به دلیل تحریک مکانیکی (تحریک) و چربی زدگی گلاس پوست به دلیل تمیز کردن بیش از حد مکرر
- بالانیت مزمن غیر عفونی - لیکن اسکلروسوس (بالانیت xerotica obliterans).
می توان انواع مختلفی از بالانیت را تشخیص داد (به دلایل زیر مراجعه کنید).
اوج فرکانس: با افزایش سن ، خطر بالانیت افزایش می یابد ، زیرا در سنین بالا ، لایه بالایی از پوست لاغرتر است
شیوع (فراوانی بیماری) 10٪ از کل بیماران مرد در یک عمل اورولوژی است.
دوره و پیش آگهی: با اجرای مداوم داروی درمانی توصیه شده (درمان دارویی) ، احتمال بهبودی خوب است. اگر بالانیت عفونی باشد ، باید با شریک زندگی نیز معالجه شود. اگر بالانیت مزمن وجود داشته باشد ، ممکن است پوست ختنه گاه سخت شود. این می تواند رهبری به فمیوز (باریک شدن پوست ختنه گاه). اگر درمان خیلی دیر شروع شود ، التهاب می تواند از گلنس به قسمت جلویی منتقل شود مجرای ادرار و رهبری به اورتریت, سيستيت و پروستاتیت. اپیدیمیت (التهاب اپیدیدیم) نیز امکان پذیر است.
بالانیت ممکن است عود کند (عود کند). در این مورد، دیابت قارچ باید منتفی باشد. در صورت تکرار عود ممکن است ختنه (ختنه) لازم باشد. مردانی که پوست ختنه آنها برداشته شده است به طور قابل توجهی کمتر دچار بالانیت می شوند.
