اغلب ، مچ پا شکستگی یا استراحت در نتیجه تصادفات هنگام ورزش یا تفریح رخ می دهد. غالباً ، این نوع آسیب هنگام پرش یا در حال اجرا. در این مورد ، مچ پا اغلب خم یا پیچ خورده است.
شکستگی مچ پا چیست؟
نمودار شماتیک نشان دهنده آناتومی و ساختار مچ پا مفصل برای بزرگنمایی کلیک کنید. مچ پا شکستگی، یا شکستگی در مفصل مچ پا، شکستگی چنگال مچ پا در مفصل بالای مچ پا در پایین است پا. رایج ترین شکستگی به استخوان فیبول است. شکستگی مچ پا می تواند شامل ترکیبات مختلفی از آسیب های مچ پا و رباط های خارجی یا داخلی باشد. شکستگی مچ پا به سه دسته تقسیم می شود. شکستگی Weber A زمانی است که شکستگی زیر سندرم باشد. سندوزموز صاف است بافت همبند که مفصل را متصل می کند استخوان ها با هم برای ایجاد ثبات در مفصل. در شکستگی وبر A ، سنداسموز آسیب ندیده است ، بنابراین چنگال مچ پا ثابت می ماند. شکستگی وبر B در سطح سندوزمیوز قرار دارد. در نتیجه ، این اغلب آسیب می بیند. در شکستگی وبر C ، محل شکستگی در بالای سندسموز قرار دارد که معمولاً پاره می شود. علاوه بر این انواع اصلی شکستگی مچ پا، می تواند اشکال مختلف دیگری در برابر وجود داشته باشد ، که در مکان متفاوت از شکستگی استخوان و صدمات وارده به بافت یا رباط های اطراف. یک تشخیص دقیق از شکستگی مچ پا همیشه قبل از درمان مورد نیاز است.
علل
An شکستگی مچ پا تقریباً در همه موارد می تواند به یک حادثه نسبت داده شود. غالباً ، حوادث در حین ورزش یا سایر فعالیتهای تفریحی رخ می دهد. در بعضی موارد، الکل همچنین به طور علتی در این حادثه نقش دارد. شکستگی مچ پا می تواند در هنگام پیچ خوردگی مچ پا رخ دهد. بیشتر اوقات ، این اتفاق می افتد به دلیل لیز خوردن یا لغزش. سقوط به اصطلاح پیچشی نیز می تواند رهبری به شکستگی مچ پا. سقوط چرخشی یک حادثه معمول در هنگام اسکی است. علاوه بر این ، شکستگی مچ پا نیز می تواند در اثر حوادث رانندگی یا قرار گرفتن مچ پا در برابر نیروی مستقیم ایجاد شود. بلکه به ندرت ، هماهنگی مشکلات یا درک ضعیف در مورد حرکات بدن شخص ، دلیل شکستگی مچ پا است.
علائم ، شکایات و علائم
شکستگی مچ پا در درجه اول با شدید ، معمولاً حاد ظاهر می شود درد در ناحیه مفصل آسیب دیده. از خارج ، شکستگی را می توان با تورم در ناحیه مفصل تشخیص داد. بسته به شدت آسیب ، خونریزی و پوست آسیب با شدت های مختلف نیز ممکن است رخ دهد. ظرفیت تحمل مفصل آسیب دیده معمولاً بلافاصله پس از شکستگی بسیار کاهش می یابد. علاوه بر این ، اختلالات حسی و همچنین درد عصب گهگاه رخ می دهد. بارزترین مشخصه چاقوکشی است درد، که هنگام پا زدن روی پای آسیب دیده رخ می دهد. درد بلافاصله پس از آسیب دیدگی خود را نشان می دهد و برای چندین روز تا هفته ادامه دارد. با بهبود شکستگی ، درد نیز فروکش می کند. تورم و سایر علائم همراه فقط پس از چند روز کاملاً فروکش می کند. کاهش ظرفیت تحمل وزن بسته به شدت شکستگی و روش درمانی ممکن است گاهی چندین هفته یا حتی ماه ها ادامه داشته باشد. معیارهای انجام شده به فرض جامع تن درمانی، شکستگی مچ پا در طی چهار تا شش هفته قابل درمان است. ورزشکاران رقابتی معمولاً برای جبران کامل آتروفی عضلانی که در مرحله استراحت اتفاق می افتد ، به چندین ماه زمان نیاز دارند. از خارج ، این کمبود را می توان در لاغری آشکار گوساله و عضلات پا.
تشخیص و دوره
هنگام تشخیص شکستگی مچ پا ، بررسی تحرک ، حساسیت و گردش از پا و در پایین پا ضروری است. به این ترتیب می توان علاوه بر شکستگی مشکوک ، آسیب به سندوزموز یا رباط های اطراف و بافت های نرم نیز تشخیص داد. آسیب احتمالی به اعصاب or عروق از این طریق نیز تشخیص داده می شود. آن اشعه ایکس معاینه برای بررسی دقیق شکستگی انجام می شود. از اشعه ایکس می توان برای شناسایی خطوط شکستگی و بی نظمی مفصل استفاده کرد. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا توموگرافی رایانه ای می تواند برای شفاف سازی قطعی پارگی رباط ها یا آسیب دیدگی در سندوزموز در طی معاینهی جسمیبا درمان مناسب ، شکستگی مچ پا معمولاً خوب و بدون عارضه بهبود می یابد. در بیشتر موارد ، مفصل مچ پا پس از اتمام درمان کاملاً بهبود یافته و قادر به تحمل وزن است. تن درمانی به دنبال پزشکی درمان مهم است. در اکثر موارد ، بیشتر ورزش ها شش تا دوازده هفته پس از پوشیدن لباس دیگر امکان پذیر است. عوارضی به ندرت در شکستگی مچ پا رخ می دهد که نیاز به مداخله جراحی دارد. بهبود زخم اختلالات نیز به ندرت رخ می دهد. بهبود زخم اختلالات ممکن است در موارد نادر پس از شکستگی مچ پا با آسیب شدید بافت نرم رخ دهد.
عوارض
شکستگی مفصل مچ پا می تواند عوارض مختلفی ایجاد کند. از جمله این موارد ، فشار است نکروز از پوست، که به دلیل شرایط نازک پوستی ، عدم انطباق با آن است استخوان ها، و ایجاد تورم. در برخی موارد ، برداشتن ایمپلنت فلزی از طریق جراحی ممکن است لازم باشد. شکستگی دررفتگی به ویژه مشکل ساز تلقی می شود. به عنوان مثال پوست اغلب در ناحیه مچ پا داخلی دچار تنش شدیدی می شود ، بنابراین باید دررفتگی سریع و ناگهانی انجام شود. اگر مفصل مچ پا خیلی زود پس از شکستگی بارگیری شود ، خطر جابجایی یا حتی شکستن ماده استئوسنتز وجود دارد. این منجر به عدم بهبود شکستگی و یا شبه آرتروز (تشکیل مفصل کاذب). افراد مسن که از آن رنج می برند پوکی استخوان (از دست دادن استخوان) اغلب تحت تأثیر این عارضه قرار می گیرد. به همین دلیل ، بیماران معمولاً کفش مخصوص ارتز دریافت می کنند. سایر عواقب قابل تصور شکستگی مچ پا شامل حرکت محدود ، درد مزمن، کاهش استحکام، سفت شدن مفصل مچ پا ، ایجاد آرتروز، صدمه به اعصاب مانند اختلالات حسی یا حرکتی ، اختلالات گردش خون به دلیل آسیب عروقی ، و اختلال در تاندون. علاوه بر این ، در طول درمان های جراحی شکستگی مچ پا ، عوارضی ایجاد می شود. اینها معمولاً ترومبوز هستند (خون لخته) ، آمبولی ، آسیب به عروق or اعصاب، و عفونت های زخم یا مفصلی که به دلیل محدودیت های دائمی در حرکت ایجاد می شوند. اگر علاوه بر شکستگی مچ پا آسیب بافت نرم نیز وجود داشته باشد ، این خطر وجود دارد التیام زخم تاخیر خواهد داشت.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
در صورت شک به شکستگی مچ پا ، در بیشتر موارد به جراحی نیاز دارد. پس از آن ، پا نباید هفته ها بارگیری شود. مراجعه به پزشک اجتناب ناپذیر است. باید بلافاصله پس از شکستگی مچ پا انجام شود. در بیشتر موارد ، فرد مبتلا می داند که شکستگی وجود دارد. پا اغلب پس از شکستگی پیچ خورده و بطور قابل توجهی درد می کند. ممکن است به طور قابل توجهی متورم شود. اگر کسی پیچ خورده یا لیز خورده باشد ، شکستگی پیچ خورده مچ پا غالباً به این ناگهانی اتفاق می افتد فشار. این یکی از شایع ترین شکستگی های آن است پا. اسکی بازان نیز مانند سایر ورزشکارانی که زیاد پا کار می کنند تحت تأثیر قرار می گیرند. از آنجا که ناحیه مچ پا با پای مجاور برای راه رفتن و ایستادن ضروری است ، مهم است که این شکستگی در اسرع وقت درمان شود. برای شکستگی های باز ، درمان فوری باید فوراً آغاز شود. پزشک اورژانس قبل از انتقال به بیمارستان اقدامات درمانی اولیه را انجام می دهد. در شکستگی های پیچ خورده بسته ، اغلب یک شکستگی استخوان وجود دارد. مجدداً باید پزشک اورژانس فراخوانی شود. به ندرت تر ، یک شکستگی ساده مچ پا وجود دارد که بسیار قابل توجه نیست. این فقط با تورم قابل مشاهده است. در اینجا نیز مراجعه به پزشک باید سریع باشد ، تا در این صورت صدمه ای به رباط ها وارد نشود تاندون ها.
درمان و درمان
در صورت امکان اولین درمان شکستگی مچ پا باید در محل حادثه انجام شود. این باید شامل بازگرداندن پا به حالت طبیعی خود با کشش طولی در صورت امکان باشد. این از آسیب بیشتر به اعصاب و عروق. درمان بیشتر به نوع شکستگی بستگی دارد. درمان محافظه کارانه ای می تواند انجام شود. این یک درمان بدون جراحی در این حالت ، الف گچ بازیگران اعمال می شود. این محل شکستگی را بی حرکت کرده و باعث می شود در حالت استراحت بهبود یابد. در طول زمانی که گچ گچ باید پوشیده شود ، دارو معمولاً برای جلوگیری از آن ضروری است ترومبوزپس از درمان با گچ بازیگران و حتی گاهی اوقات در این مدت ، تجدید اشعه ایکس معاینات برای بررسی وضعیت استخوان و موفقیت در ترمیم لازم است. محافظه کار درمان بیشتر برای شکستگی مچ پا از نوع Weber A استفاده می شود. برای شکستگی های پیچیده یا باز نیاز به درمان جراحی است. در این حالت ، شکستگی به انتها می رسد استخوان ها با ثابت می شوند ناخن، صفحات یا سیمها. در مورد شکستگی مچ پا از نوع Weber-A و Weber-B ، تحمل نسبی شکستگی پس از جراحی امکان پذیر است و از گچ برای درمان بیشتر استفاده می شود. در مورد شکستگی های نوع Weber-C ، معمولاً لازم است پای آسیب دیده را برای چندین هفته کاملاً تسکین دهید. این بدان معناست که بیماران در این حالت باید چندین هفته در رختخواب باشند تا شکستگی مچ پا در زمان استراحت بهبود یابد.
پیشگیری
شکستگی مچ پا فقط به میزان محدود قابل پیشگیری است ، زیرا شکستگی معمولاً به دلیل تصادف رخ می دهد. در بهترین حالت ، می توان از ورزشهای پر خطر پرهیز کرد یا حداقل احتیاط را انجام داد معیارهای تا جایی که امکان دارد. به عنوان مثال ، محافظ مفصل و کفش مناسب می تواند در بعضی موارد از شکستگی مچ پا جلوگیری کند. اگر شکستگی مچ پا جراحی شود ، درمان پیگیری دنبال می شود. هنگامی که بافت های نرم متورم شدند ، می توان بسیج را شروع کرد. بسته به میزان علائم ، تحمل وزن ادامه دارد چوب زیر بغل می تواند در اوایل یک تا دو روز پس از مداخله جراحی انجام شود ، به شرط آنکه اتصالات پایدار باشد. از طرف دیگر ، اگر اتصالات ناپایدار باشد ، فقط تحمل نسبی وزن امکان پذیر است. بسته به کیفیت استخوان ، الف ساق پا گچ یا ارتز ممکن است استفاده شود.
مراقبت پس از آن
مهمترین مراقبت های بعدی معیارهای برای شکستگی مچ پا شامل تحرک و تحمل وزن در ناحیه بدون درد بدن است. تحمل وزن یا به طور کامل یا به صورت تحمل جزئی تا 15 کیلوگرم انجام می شود. به طور معمول ، تحمل وزن کامل می تواند پس از چهار تا شش هفته انجام شود. در صورت عدم ایجاد درد ، می توان پا را در چند روز اول پس از عمل بارگیری کرد. پس از سه تا شش ماه ، به طور معمول بیمار مجاز به از سرگیری فعالیت های ورزشی است. بعضی اوقات فلز ایمپلنت که با آن پا جراحی شده است باید دوباره برداشته شود. به عنوان مثال ، پیچ ها و صفحات گاهی اوقات به دلیل لایه نازک پوست و بافت چربی. با این حال ، اگر هیچ دردی ناشی از وجود نداشته باشد ایمپلنت، حذف آنها لازم نیست. اگر بیمار آتل گچی بپوشد ، ارتفاع آن مهم است. برای جلوگیری از ترومبوز از زمان تشکیل ، بیمار داروی مناسب را به صورت آماده استفاده دریافت می کند تزریق. اینها روزی یک بار تزریق می شوند.
کاری که می توانید خودتان انجام دهید
در زندگی روزمره باید مراقبت شود که ساختار استخوان تحت فشار زیاد یا فشار بیش از حد قرار نگیرد. بنابراین ، توالی های حرکتی باید بهینه شده و به محض اتمام ذخایر انرژی موجود ، وقفه های به موقع انجام شود. باید کفش مناسب و سالم پوشیده شود. از کفش پاشنه بلند خودداری کنید و اندازه کفش باید متناسب با اندازه پا باشد. در غیر این صورت ، ممکن است در روند بهبودی ، خطر حوادث یا عوارض افزایش یابد. در مورد شکستگی مچ پا ، فشار آوردن از ناحیه فیزیکی آسیب دیده در طی روند بهبود بسیار مهم است. الگوهای حرکتی باید به حداقل ممکن کاهش یابد. بی حرکتی مفصل آسیب دیده اغلب ضروری است. به محض بهبود اوضاع ، تجمع کند عضلات و بارها ضروری است. تمرینات روزانه از ارگانیسم در بهبود کمک می کند سلامت. به طور معمول همکاری با یک فیزیوتراپ وجود دارد. مورد دوم با توجه به نیازهای فردی بیمار تمریناتی را ایجاد می کند. در خارج از جلسات ، جلسات آموزش نیز می تواند به طور مستقل انجام شود. با این وجود ، نزدیک هماهنگی برای جلوگیری از عوارض یا فشار بیش از حد با درمانگر توصیه می شود. هنگام انجام فعالیت های ورزشی ، باید از وسایل محافظتی برای تثبیت مفصل ، مانند باند ، استفاده شود. در موارد ناراحتی مخصوصاً شدید ، می توان از این موارد در زندگی روزمره هنگام جابجایی نیز استفاده کرد.
