مفصل مچ پا

مترادف به معنای گسترده تر

پزشکی: Articulatio talocruralis

  • OSG
  • مچ پا
  • مچ پا داخلی
  • کمربندهای بیرونی
  • لولاهای داخلی
  • پای هوک (تالوس)
  • شینبن (تیبیا)
  • استخوان گوساله (استخوان فیبولا)
  • نوار دلتا
  • USG

تشریح

قسمت بالایی مچ پا مفصل ، اغلب به عنوان مفصل مچ پا (OSG) شناخته می شود ، توسط سه تشکیل می شود استخوان ها. بیرونی مچ پا (فیبولا) چنگال خارجی مچ پا را تشکیل می دهد. استخوان شین (درشت نی) چنگال داخلی مچ پا را تشکیل می دهد. تالوس انتقال نیرو به پا است و حریف مفصلی را تشکیل می دهد.

La مچ پا چنگال (چنگال مالئولوس) شامل استخوان درشت نی و استخوان مچ پا ، استخوان مچ پا را به شکل U احاطه کرده است. گوساله و درشت نی با اتصال رباط بسیار محکمی (سنداسموز) به هم متصل می شوند. مفصل بالای مچ پا توسط دستگاه رباط کپسولی محکم تثبیت می شود. سه رباط تثبیت کننده مهم در مچ پا خارجی وجود دارد: در مچ پا داخلی ، مهمترین رباط تثبیت کننده Ligamentum deltoideum است.

  • Ligamentum fibulotalare anterius
  • Ligamentum fibulocalcaneare
  • Ligamentum fibulotalare posterius

نوار

مفصل مچ پا ثبات خود را از رباط های مختلف دریافت می کند. با این حال ، این رباط ها نقطه ضعف مفصل را نیز نشان می دهند ، زیرا می توانند به سرعت بیش از حد کشیده یا حتی پاره شوند. بین یک رباط خارجی و یک رباط داخلی تمایز قائل می شود.

مجموعه رباط های خارجی از سه رباط تشکیل شده است که از انواع مختلف گسترش می یابد تارسال استخوان ها به سمت خارج استخوان فیبول. نام رباط ها بر اساس نام رباط ها است تارسال استخوان ها و پایین پا که آنها را بهم وصل می کند. مجموعه رباط داخلی از یک مجموعه رباط صاف و فن دار به نام Ligamentum deltoidium یا رباط دلتوئید تشکیل شده است.

رباط دلتوئید به نوبه خود از بخشهای جداگانه رباط یا "رباط ها" تشکیل شده است ، یعنی استخوان ساق پااسکافوئید قسمت (pars tibionavicularis) ، قسمت قدامی و خلفی تیبیو-آرپال (pars tibiotalaris قدامی و خلفی) و قسمت تیبیو-کبدی (pars tibiocalcanea). مجموعه رباط های خارجی به نوبه خود از سه رباط تشکیل شده است که دو رباط مچ پا و فیبولای قدامی و خلفی را متصل می کند (Ligamenti talofibulare anterius و posterius) ، و یک رباط اتصال دهنده استخوان پاشنه و استخوان فیبولا (Ligamentum calcaneofibulare). استخوان فیبولا و استخوان ساق پا که در کنار هم چنگال مفصل مچ پا را تشکیل می دهند ، در قسمت جلو و عقب نیز توسط هر یک از رباط ها تقویت می شوند ، که به آن رباط فیبولای فیبولار قدامی و خلفی (Ligamenti tibiofibulare anterius and posterius) می گویند.

همانطور که قبلاً گفته شد ، رباط ها مفصل مچ پا را ایمن می کنند ، اما می توانند خیلی زود آسیب ببینند. مکانیسم تصادف / آسیب دیدگی کلاسیک در اینجا پیچاندن مچ پا است. مجموعه رباط های خارجی بخصوص به طور مکرر تحت تأثیر آسیب ها قرار می گیرد ، به عنوان مثال وقتی مچ پا با کفش هایی که پاشنه بلند دارند خم می شود.

ثبات استخوانی پا در این حالت کمتر است و رباط ها نیز کشیده هستند و بنابراین تمایل به کشیدگی بیش از حد ، کشیده شدن یا در بدترین حالت پاره شدن دارند. علاوه بر این ، رباط های مچ پا عمدتا در هنگام ورزش آسیب می بینند و با 20٪ ، نسبت زیادی از آنها را نشان می دهد آسیب های ورزشی.

  • Ligamentum fibulotalare posterius
  • Ligamentum fibulocalcaneare
  • Ligamentum fibulotalare anterius
  • فیبولا (استخوان فیبولا)
  • شینبن (تیبیا)
  • پای هوک (تالوس)
  • اسکافوئید (Os naviculare)
  • استخوان اسفنوئید (Os cuniforme)
  • استخوان متاتارس (Os metatarsale)
  • استخوان مکعبی (Os cuboideum)

مفصل بالای مچ پا (OSG) نیرو را از استخوان درشت نی جذب کرده و به آن منتقل می کند مفصل پایین مچ پا (USG)

از آنجا ، نیرو به زمین توزیع می شود ، یا پیش پا و پای عقب مفصل بالای مچ پا (OSG) یک مفصل لولایی با حداقل چرخش است. یک مفصل مچ پا سالم تقریباً قابل افزایش است.

20-25 درجه (امتداد = انگشتان پا به سمت نوک پا بینی) و تقریباً خم می شود. 30 - 40 درجه (خم شدن = انگشتان پا به سمت کف). لبه خارجی پا را می توان تقریباً بلند کرد.

10 درجه (دور زدن) لبه داخلی پا را می توان تقریباً بلند کرد. 20 درجه (فتنه) این تحرک توسط مفصل پایین مچ پا.

مفصل مچ پا با تحرک خود الگوی راه رفتن مایع را امکان پذیر می کند.

  • فیبولا (استخوان فیبولا)
  • شینبن (تیبیا)
  • پای هوک (تالوس)
  • سندسموز (قابل مشاهده نیست)

نوار مچ پا در ابتدا از دو قسمت تشکیل شده است ، یعنی یک نوار اساسی ، که به نوبه خود شامل یک بند U و یک هشتم ، و همچنین به اصطلاح کشش متقابل است. نوار پایه به عنوان یک اقدام پیشگیرانه برای تثبیت مفصل مچ پا در ورزش هایی که به آن فشار وارد می کنند ، مانند دویدن های طولانی. کشش عرضی مخصوصاً برای یک دستگاه رباط ناپایدار از اهمیت ویژه ای برخوردار است ، زیرا می تواند ثبات مطلوب را تحت فشار قرار دهد.

در مثال زیر فرض می کنیم مچ پا داخلی دچار مشکل شده است. اگر مشکل از مچ پای خارجی شما باشد ، می توانید دستورالعمل های مربوط به این مچ پا را "آینه" کنید ، یعنی همه مواردی که در اینجا روی مچ پا داخلی شروع شده / به پایان رسیده است ، در مچ پا خارجی شروع یا تمام شده است. بهتر است قبل از شروع ، دستورالعمل ها را کامل بخوانید.

اولین قدم اتصال پایه های U است. با این حال ، ابتدا باید طول صحیح نوار مشخص شود. برای این کار ، پای خود را طوری بگیرید که انگار ایستاده اید و روی زمین ایستاده اید و نوک پاهایتان به سمت جلو است.

اکنون نوار را 3-4 انگشت متقاطع بالای مچ پا داخلی خود بچسبانید بدون اینکه به آن بچسبانید ، آن را به صورت عمودی در زیر زیر پاشنه خود بکشید و 3-4 انگشت متقاطع را بالای مچ پا خارجی قرار دهید. هنگامی که نوار را بریدید ، پای خود را در موقعیتی قرار دهید که هنگام برش آن قرار داشت. اکنون نوار را روی مچ پای داخلی خود قرار داده و زیر کشش آن را روی ناحیه دردناک یا ناپایدار به سمت کف پای خود بچسبانید.

به محض رسیدن به کف پا ، کشش را از نوار شل کنید و آن را بدون کشیدن زیر پاشنه طرف دیگر به مچ پا خارجی اعمال کنید. اطمینان حاصل کنید که همه نوارها بدون چین و چروک استفاده می شوند. مرحله دوم پیوستن شکل هشت مهار است.

مهارها را در هر انتهای 3-4 انگشت متقاطع بلندتر از بند U قرار دهید. پای خود را به حالت توصیف شده ، به اصطلاح "موقعیت خنثی" بیاورید. نوار اکنون در وسط انتهای پشت کف پای شما قرار می گیرد و تقریباً باید در این مرحله لبه U قبلاً متصل شده را بپوشاند.

اکنون نوار از قسمت مقطع عبور کرده است ، یعنی قسمت داخلی نوار به سمت خارج ، قسمت خارجی به سمت داخل گیر کرده است. مجدداً اطمینان حاصل کنید که نوار با کشش ملایم بر روی قسمت بیمار پا قرار گرفته است. در مثال ما ، این بدان معنی است که نوار از داخل به خارج متصل می شود.

مرحله سوم و آخر اعمال کراس کش ها است. اینها را تقریباً به طول یک دست ببرید. دوباره ، قبل از استفاده از نوار ، مطمئن شوید که پای شما در وضعیت خنثی قرار دارد.

کراس کشش در سطح ناحیه ناپایدار و / یا دردناک در قسمت تحتانی قرار می گیرد پا و با کشش کامل بر روی ناحیه ناپایدار / دردناک در جهت انگشت کوچک پا اعمال می شود. اگر از نظر مچ پا خارجی مشکلی وجود داشته باشد ، آنها در حالت کشش کامل در جهت انگشت شست پا گیر می کنند. از آنجا که بسته به میزان مشکل ، تعداد متقابل کشش متفاوتی مورد نیاز است ، که در مورد نوع دوم به صورت فن بهم چسبانده می شوند ، توصیه می شود که مفصل مچ پا پس از هر کراس کش به طور خلاصه بارگیری شود به منظور بررسی اینکه آیا ثبات مورد نظر قبلاً حاصل شده است یا نه استفاده می شود.

مفصل مچ پا از طریق رباط های قوی به ثبات و انسجام خود می رسد. متأسفانه ، این رباط ها نقطه ضعف عمده مفصل را نیز نشان می دهند ، زیرا اغلب می توانند کشیده شوند یا بیش از حد کشیده شوند ، به خصوص در ارتباط با ورزش و یا پیچ خوردن نامطلوب ، و در بدترین حالت ممکن است پاره شوند. بیش از هر چیز ، با تقویت عضلاتی که عضلات مربوطه از آن خارج می شوند ، از تمرین بیش از حد ، مانند کشیدگی و کشش بیش از حد ، جلوگیری می شود تاندون ها سرچشمه.

اکنون پنج تمرین ارائه شده است که باید به صورت ایده آل پا برهنه و با خشکی پا انجام شود. توصیه می شود قبل از انجام هر تمرین ، کل توضیحات را بخوانید. اولین تمرین دست گرمی بازی کردن، مستقیم روی هر دو پا بایستید.

پاها باید در ارتفاع مفصل ران قرار بگیرند. با دو پا روی پاشنه بایستید و پاها را به سمت جلو بچرخانید تا جایی که روی انگشتان پا بایستید. از اینجا ، دوباره پا را به عقب بچرخانید تا زمانی که به وضعیت پاشنه برگردید.

این کار را حدود 20 بار تکرار کنید. تمرین دوم: یک دیوار ایستاده آزاد پیدا کنید و در مقابل آن با فاصله 30 سانتی متر بایستید تا کمرتان به سمت دیوار باشد. حالا به آرامی به پشت خم شوید تا زمانی که کمرتان به دیوار برخورد کند و فقط روی پاشنه خود بایستید.

شما اکنون در اصطلاح "وضعیت پاشنه" هستید. در این حالت سعی کنید انگشتان پا را به سمت نوک انگشت خود بکشید بینی تا آنجا که می توانید ، زیرا این باعث خم شدن اضافی مچ پا می شود مفاصل. سپس دوباره صاف کنید تا انگشتان پای شما به سمت زمین حرکت کنند.

اطمینان حاصل کنید که انگشتان پا هرگز به طور کامل با زمین تماس ندارند. اگر تصور کنید کف زمین شکننده است کمک می کند. تمرین را که در بالا توضیح داده شد 15 - 20 بار تکرار کنید. قبل از انجام تمرین بعدی ، به خودتان یک استراحت کوتاه بدهید.

سومین تمرین قرار گرفتن در وضعیت پاشنه مانند تمرین 1. توصیه می شود پشت خود را به دیوار تکیه دهید زیرا این امر به شما کمک می کند تا یک ایستگاه ایمن بدست آورید. دوباره انگشتان پا را به سمت نوک انگشتان بکشید بینی تا آنجا که ممکن است و سپس پا را به سمت زمین پایین بیاورید.

اکنون باید اطمینان حاصل کنید که 2-3 سانتی متر قبل از کف متوقف شوید. سپس ، با شروع از این وضعیت ، انگشتان پا را تا آنجا که ممکن است به سمت عقب به سمت نوک بینی خود بکشید. بلند کردن و پایین آوردن باید به سرعت یکدیگر را دنبال کنند و در صورت امکان مکث طولانی بین تکرارها وجود نداشته باشد.

انجام مراحل عمل بالا بردن انگشتان پا - پایین پا مانند تمرین اول 15-20 بار. تمرینات ارائه شده برای مبتدیان و مناسب برای مبتدیان است. برای تمرینات زیر ، مچ پا مفاصل باید تا حدودی تقویت شود.

این امر با انجام مداوم تمرین اول و دوم به مدت دو تا سه هفته حاصل می شود. ورزش چهارم روی پاشنه پا بایستید و سعی کنید در فاصله 15 تا 20 متری روی آنها راه بروید. تمرین پنجم برای این تمرین موقعیت شروع تمرین دوم را در نظر بگیرید.

قبل از شروع ، یکی را بلند کنید پا به طوری که وزن شما فقط روی یک پا است. با پا روی زمین اکنون روش هایی را که در تمرین 2 شرح داده شده است انجام می دهید 15 تا 20 بار این کار را تکرار کنید.