آنتروکولیت نکروزان کننده یک بیماری روده است که در درجه اول در نوزادان نارس رخ می دهد. هنوز دلایل دقیق آن به روشنی مشخص نشده است. اگرچه درمان این بیماری موفقیت روز افزون تری را کسب می کند ، اما به طور مکرر ادامه دارد و در موارد معدودی منجر به مرگ می شود.
انتروکولیت نکروزان کننده چیست؟
By انتروكولیت غلیظ نشده، منظور پزشکان یک بیماری روده ای شدید است که عمدتا در نوزادان نارس رخ می دهد. این شامل یک عفونت همراه با اختلال است خون جریان به دیواره روده. بافت نکروزه می شود و تغییر می کند. گازهای پوسیدگی به دام افتاده و در بدترین حالت ، محتوای روده به داخل حفره شکم نشت می کند. نوزادان مبتلا به شکمی که شکم آنها از هم گسسته است ، دیگر تحمل غذا را ندارند و ممکن است استفراغ خونی داشته باشند صفرا. آمارها نشان می دهد که انتروكولیت غلیظ نشده هنوز از هر 10 نوزاد نارس یک نفر را تحت تأثیر قرار می دهد. اگرچه پیشرفت های پزشکی در حال افزایش است ، بسته به وزن هنگام تولد و به طور کلی نوزاد ، میزان مرگ و میر در نوزادان نارس هنوز 5-10٪ است. شرط، و همچنین مرحله ای که بیماری تشخیص داده می شود.
علل
دلایل دقیق انتروکولیت نکروزان هنوز مشخص نشده است. محققان پزشکی توانسته اند تعداد بی شماری را شناسایی کنند عوامل خطر یا شرایطی که به نظر می رسد به نفع این بیماری است. با این حال ، نمی توان تعیین کرد که آیا برخی از عوامل تأثیر عمده ای در پیشرفت بیماری دارند یا خیر. محرک های احتمالی انتروکولیت نکروزان شامل شرایط از قبل از جمله خاص است قلب نقص (به عنوان مثال ، تنگی ایزمی آئورت ، تنگی آئورت). با این حال ، شرایطی مانند حجم-کمبود شوک، که در آن کاهش در مقدار وجود دارد خون در عروق به دلیل از دست دادن شدید مایعات یا سندرم دیسترس تنفسی ، الف ریه اختلال عملکرد در نوزادان ، همچنین تصور می شود که باعث توسعه آنتروکولیت نکروزان می شود. این مربوط به هیپوگلیسمی, هیپوترمی، کم خون فشار ، یا حتی قرار دادن کاتتر از طریق ناف عروق.
علائم ، شکایات و علائم
معمولاً بیماری موذیانه شروع می شود. پیشرفت آن با توجه به مراحل مختلف طبقه بندی می شود. در مرحله I ، اولین علائم به صورت دمای بدن ناپایدار ، شکم پف کرده که به لمس حساس است و امتناع از غذا ظاهر می شوند. علاوه بر این ، ایست های تنفسی به طور مکرر رخ می دهد. کودک رنگ پریده به نظر می رسد ، رنگ صورت او مایل به خاکستری شده و خواب آلود است. ممکن است مدفوع خونی ایجاد شود. در مرحله دوم ، عمومی شرط حتی بیشتر خراب می شود کودک به سختی به محرک های دردناک پاسخ می دهد و بدن خنک می شود ، خصوصاً دست ها و پاها احساس می شود سرد. ایست های تنفسی مکرر شده و ضربان قلب کند می شود. استفراغ آب معده صفراوی رخ می دهد و مقدار آن خون در مدفوع افزایش. اگر کودک بی پاسخ شد ، باید تهویه شود. این شرط می تواند به سرعت بدتر شده و به مرحله III برسد. بافت روده می میرد ، باعث می شود که محتوای آن به داخل حفره شکم جاری شود و زندگی را تهدید می کند پریتونیت. خطر وجود دارد گندیدگی. سپس شکم به شدت متشنج می شود ، لکه های قرمزرنگی در پهلوها ایجاد می شود و آب احتباس رخ می دهد. در بیشتر موارد ، این مراحل یکی پس از دیگری رخ می دهد. با این حال ، ممکن است بیماری در طی چند ساعت به طرز چشمگیری از مرحله I به مرحله III بدتر شود.
تشخیص و پیشرفت
انتروکولیت نکروزان هنوز هم در کلینیک توسط پزشکان معالجه قابل تشخیص است. اول ، یک ژنرال معاینهی جسمی از نوزاد نارس اتفاق می افتد ، همراه با یک جامع آزمایش خون. علاوه بر این ، روش های تصویربرداری اطلاعاتی در مورد علائم واضح مانند ضخیم شدن دیواره های روده و گشاد شدن حلقه های روده را فراهم می کند. غالباً حباب های گاز نیز قابل تشخیص هستند. اگر دیواره روده از قبل سوراخ شده باشد ، هوای نشتی در حفره شکم نیز قابل تشخیص است. یک سونوگرافی به طور مشابه می تواند شواهد قطعی از وجود انتروکولیت نکروزان ارائه دهد. اگر انتروکولیت نکروزان کننده درمان نشود یا خیلی دیر تشخیص داده شود ، سوراخ های دیواره روده که شرح داده شد رخ می دهد. این می تواند به محتوای روده اجازه ورود به حفره شکم را بدهد که منجر به آن می شود گندیدگی و می تواند نتیجه مهلکی داشته باشد.
عوارض
در بدترین حالت ، این بیماری می تواند رهبری تا مرگ فرد مبتلا. به خصوص والدین و نزدیکان می توانند در برابر این مسئله با ناراحتی های روانی واکنش نشان دهند و گاهی نیاز به درمان روانشناختی دارند. به عنوان یک قاعده ، مبتلایان به این بیماری از شکایات مختلف در منطقه قاره رنج می برند معده و روده یک خونین وجود دارد اجابت مزاج و بیشتر بیشتر استفراغ. شکم پف کرده و حرکات مدفوع ناکافی نیز می تواند رخ دهد و کیفیت زندگی بیمار را بیشتر کاهش دهد. در بسیاری از موارد ، بیماران مبتلا به این بیماری از رنگ پریدگی نیز رنج می برند پوست مشکلات رنگ و گردش خون. به همین ترتیب ، اگر درمان نشود ، می تواند رهبری به پریتونیت، که در بدترین حالت می تواند کشنده باشد. به عنوان یک قاعده ، این بیماری با کمک می تواند درمان شود آنتی بیوتیک ها. عوارض رخ نمی دهد. با این حال ، افراد مبتلا هنوز به مداخلات جراحی یا برداشتن روده وابسته هستند و بنابراین خروجی مصنوعی از روده دریافت می کنند. این امر منجر به محدودیت های قابل توجهی در زندگی روزمره بیمار می شود. اگر درمان موفقیت آمیز باشد ، امید به زندگی در فرد مبتلا معمولاً کاهش نمی یابد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر نوزادان نارس ناهنجاری های رفتاری مداوم یا فزاینده ای نشان دهند ، معمولاً جای نگرانی وجود دارد. بی علاقگی ، بی حالی ، یا بی قراری شدید نشانگر آن است سلامت مشکلاتی که باید بررسی شوند در صورت امتناع از غذا یا مایعات ، گریه شدید ، یا بیخوابی، یک پزشک لازم است ویژگی های پوست ظاهر ، تغییر رنگ یا بافت پوست مبهم باید به پزشک ارائه شود. در صورت وجود اختلالات حسی ، حساسیت بیش از حد به لمس یا افزایش دمای بدن ، باید با پزشک مشورت شود. اگر شدید باشد نفخ, خون در مدفوع یا ادرار و تورم ، یک آزمایش لازم است. استفراغ، وقفه های تنفس و آشفتگی های قلب ریتم باید بلافاصله به پزشک ارائه شود. اگر آب احتباس مورد توجه قرار می گیرد ، کودک به طور مناسب به اجتماعی پاسخ نمی دهد فعل و انفعالات، یا اختلالات گردش خون رخ دهد ، نیاز به مراقبت پزشکی است. اگر وجود دارد سرد اندام ، پاسخ رفلکس ضعیف ، و لکه بینی، باید با پزشک مشورت شود. از آنجا که در صورت عدم درمان بیماری می تواند به مرگ زودرس بیمار ختم شود ، باید در اسرع وقت با پزشک مشورت شود. اگر شکایات موجود در عرض چند ساعت به میزان و همچنین شدت آن افزایش یابد ، نیاز به اقدام وجود دارد. در صورت بروز شرایط حاد ، باید یک سرویس آمبولانس هشدار داده شود. در همان زمان ، کافی است کمک های اولیه معیارهای باید برای اطمینان از زنده ماندن نوزاد آغاز شود.
درمان و درمان
اگر انتروکولیت نکروزان کننده به وضوح تشخیص داده شده باشد ، ابتدا باید تغذیه دستگاه گوارش متوقف شود. در همین حال ، نوزاد نارس از طریق کلیه مواد مغذی لازم تأمین می شود تزریق. در اکثر موارد ، این اقدام باید در مدت زمان حداکثر ده روز انجام شود. این بیماری به خودی خود درمان می شود آنتی بیوتیک ها. خونرسانی به دیواره روده نیز می تواند با دارو پشتیبانی یا بهبود یابد. اگر سوراخ دیواره روده قبلاً اتفاق افتاده باشد ، باید قسمت های آسیب دیده روده را با جراحی بردارید. هرچه این عملیات زودتر انجام شود ، مقداری که باید برداشته شود کوچکتر است. به طور موقت ، باید یک خروجی روده مصنوعی قرار داده شود ، که می توان با فعالیت طبیعی روده پس از حدود هشت تا ده روز به آرامی جای آن را گرفت. اگر بیماری به اندازه کافی زود تشخیص داده شود و به طور مناسب درمان شود ، پیش آگهی نوزادان مبتلا به انتروکولیت نکروزان کاملاً مطلوب است.
چشم انداز و پیش آگهی
پیش آگهی بیماری بستگی به سرعت تصویر بالینی آنتروکولیت نکروزان و نتیجه آن دارد گندیدگی قابل تشخیص است همچنین در چگونگی شروع به موقع درمان کافی نقش اساسی دارد. احتمال بهبودی برای مبتلایان همیشه به شدت بیماری بستگی دارد. اگر سپسیس با داروی صحیح به خوبی کنترل شود ، پیش آگهی برای بیمار بد نیست. در صورت درمان ، فقط حدود 5 تا 10 درصد از نوزادان مبتلا می میرند. در صورت عدم درمان ، حدود 10 تا 30 درصد می میرند. اگر نکروز به بخشهای بزرگتر روده گسترش یافته است ، کودک به سرعت دچار سندرم روده کوتاه می شود. اگر روده بهبود نیابد ، روده باید برداشته شود. هرچه علائم بیمار با شدت بیشتر و بیماری پیشرفت کند ، بیشتر اوقات جراحی لازم است. با این حال ، همیشه این خطر وجود دارد که ممکن است حذف برخی از بخش های روده باشد رهبری به توسعه سندرم روده کوتاه ، که می تواند منجر به سوء تغذیه و اسهال. به طور متوسط ، حدود ده درصد بیماران از سندرم روده کوتاه رنج می برند. تقریباً ده درصد بیماران در دوره بعدی بیماری به اصطلاح دچار تنگی روده نیز می شوند. این موارد مجدداً نیاز به مداخله جراحی فوری بر روی بیمار دارند.
پیشگیری
جلوگیری از انتروکولیت نکروزان هنوز امکان پذیر نیست. دانشمندان سعی دارند ، از جمله موارد دیگر ، با تجویز این بیماری از ابتلای نوزادان نارس جلوگیری کنند آنتی بادی یا پیشگیری کننده آنتی بیوتیک ها. با این حال ، یک اثر پیشگیرانه اثبات شده هنوز مشخص نیست. مشاهده دقیق نوزاد نارس در بیمارستان بنابراین بهترین و تنها راه برای تشخیص به موقع علائم احتمالی و شروع آن است درمان. به این ترتیب می توان از پیشرفت بیماری و سیر بالقوه کشنده جلوگیری کرد.
پیگیری
پیگیری انتروکولیت نکروزان بسیار محدود است. بستگی به نوع درمان دارد. با درمان دارویی ، توانبخشی نسبت به بعد از جراحی تعارض کمتری دارد. تأثیر بیشتر بر سن کودک و همچنین مدت زمان اقامت در نوزادان است واحد مراقبت های ویژه. در ابتدا ، مراقبت های بعدی کاملاً بستری است. کودک در بیمارستان باقی می ماند تا زمانی که بتواند دوباره غذا بخورد و به طور مداوم وزن اضافه کند. در بعضی موارد، تزریق برای این منظور استفاده می شود پس از ترخیص از بیمارستان ، معاینات پیگیری منظم لازم است. این موارد در ابتدا در فواصل نسبتاً کوتاه صورت می گیرد. اگر پیشرفت مثبت باشد ، آنها هر ماه و بعداً سالانه انجام می شوند. استراحت و مراقبت از بدن هنگام مراقبت های بعدی در خانه خود بیمار مهم است. از انجام فعالیت های بدنی باید خودداری شود. همچنین مهم است که ببینید آیا استفراغ وجود دارد ، یبوست، عدم حرکات روده یا کم خونی. در این موارد ، مشورت با پزشک ضروری است. در برخی موارد ، استفاده مداوم از آنتی بیوتیک ها به عنوان مراقبت های بعدی ضروری است. در اینجا ، باید اطمینان حاصل شود که به درستی گرفته شده اند. انتروکولیت نکروزان یک عارضه جدی است و می تواند در طولانی مدت منجر شود سلامت چالش ها و مسائل.
در اینجا کارهایی است که می توانید خودتان انجام دهید
انتروکولیت نکروزان کننده یک وضعیت تهدید کننده است و بنابراین به مراقبت های پزشکی شدید احتیاج دارد. بنابراین والدین نوزاد تازه متولد شده به سرعت احساس می کنند که به نقش تماشاگر سقوط کرده و با ترس خود تنها مانده اند. برای هر دو شریک مهم است که در مراحل اولیه درخواست حمایت عاطفی کرده و کمک پیشنهادی را بپذیرند. ترس ها باید علناً با همه افراد درگیر بحث شود. هیچ خواهر و برادری را نباید از بحث خارج کرد. نوزاد تازه متولد شده باید اجازه داشته باشد هرچه بیشتر با والدین تماس داشته باشد و در صورت امکان ، آنها نیز باید خود فعالیت های پرستاری را بر عهده بگیرند. تیم حرفه ای پرستاری معمولاً از پذیرفتن این درخواست خوشحال می شوند. اگر در طی درمان ، بخشی از روده برداشته شود و مصنوعی باشد مقعد ایجاد می شود ، کلینیک ها معمولاً کارکنان آموزش دیده مناسب را برای مراقبت از آن ارائه می دهند. با این حال ، این به اصطلاح "مقعد praeter ”معمولاً فقط یک راه حل کوتاه مدت است. اگر سندرم روده کوتاه قریب الوقوع باشد ، ابتدا باید در مورد تغذیه بیشتر کودک و نیازهای فردی آن با پزشک معالج صحبت شود. در صورت لزوم ، یک متخصص تغذیه باتجربه سپس مشاوره بیشتری را ارائه می دهد. ارائه توصیه های کلی در این مورد دشوار است و باید به فردیت هر بیمار توجه ویژه ای شود.
