همه محرک هایی که توسط اندام های ادراکی ما دریافت می شوند به ما می رسند مغز مستقیم از طریق مسیرهای عصبی. در مرکز سیستم عصبیاز مغز بنابراین مهمترین وظیفه را دارد. تمام محرک های ورودی در اینجا بیشتر پردازش می شوند و به آنها پاسخ می دهند. گیرنده ها در مناطق مختلف ادراکی محرک ها را برداشته و آنها را مستقیماً به محل تحویل می فرستند مغز به وسیله الکتروشیمیایی. از اینجا ، آنها بیشتر پردازش می شوند یا محرک های جدیدی را به عضلات یا غدد می فرستند. اضافه بار محرک همیشه زمانی اتفاق می افتد که دیگر نتوان محرک های ورودی را در مغز پردازش کرد.
اضافه بار محرک چیست؟
اضافه بار محرک واکنش بیش از حد بدن است که در آن تحریکات زیادی را به خود اختصاص می دهد به طوری که دیگر نمی توان آنها را به اندازه کافی پردازش کرد و می تواند رهبری به بیش از حد عصبی برای دریافت محرک از محیط ، ما انسانها حواس مختلفی در اختیار داریم:
- ادراک شنیداری (گوش دادن)
- ادراک بویایی (بو)
- درک ذائقه (ذائقه)
- درک بصری (نگاه کنید به)
- درک لمسی (لمس)
- برداشت حرارتی (حس دما)
- درد (احساس درد)
- درک دهلیزی (تعادل)
- حس عمقی (احساس بدن)
هر زمان که بدن از طریق تمام این اندامهای ادراکی که در بالا توضیح داده شده ، محرک بیشتری از آنچه قادر به پردازش و انتقال آن است ، ایجاد شود ، یک بار محرک ایجاد می شود. این اضافه بار به طور حتم منجر به فشار بیش از حد ذهنی و جسمی می شود. بسته به اینکه این تحریک بیش از حد کوتاه باشد یا طولانی مدت ، علائم جسمی مختلفی ظاهر می شود. حد پردازش یا "درد آستانه "برای محرکها به اندازه هر فرد فردی است. بنابراین اضافه بار محرک به مقدار محرک های ورودی و همچنین به ساختار فیزیکی شخص بستگی دارد. بنابراین کسی که درک حساس تر و دقیق تری داشته باشد ، احتمالاً دچار حالت بیش از حد محرک (شخصیت بسیار حساس) می شود.
علل
اضافه بار دائمی سلول های عصبی و مغز ، بدن را در وضعیتی قرار می دهد فشار. نوراپی نفرین، به عنوان مهمترین پیام رسان تحریک کننده (انتقال دهنده عصبی) ، زنجیره واکنش را کنترل می کند فشار هورمون و سایر پیام رسان های مهم مانند سروتونین, ملاتونین, کورتیزولو غیره در این مورد این برای فعال کردن بدن در طول عمل است فشار و برای تنظیم عملکردهای بدنی. با این حال ، در مورد اضافه بار محرک ، استرس افزایش می یابد و زنجیره واکنش استرس مهم است هورمون خارج می شود تعادل و بیش از حد مرتبط با نورآدرنالین منجر به نتیجه می شود سلامت اختلالات ارگانیسم انسان. اینها سلامت اختلالات بسیار بی سر و صدا شروع می شود و گاهی اوقات در ابتدا برای بیمار قابل توجه نیست. و با این وجود در صورت عدم شناسایی و شکسته شدن سریعترین زمان ممکن ، شدت آنها افزایش می یابد. همانند بهمن ، یک سنگ کوچک که به پایین دره حرکت می کند سنگهای دیگری را بزرگتر و بزرگتر می کند و با تمام توان از دره پایین می روند.
علائم ، شکایات و علائم
تحریک بیش از حد خود را در علائم روانی و جسمی بسیار فردی نشان می دهد ، که همه از لحاظ علیت یک چیز مشترک دارند: انتشار بیش از حد انتقال دهنده های عصبی ، که طبیعی نیستند تعادل در عملکرد و نحوه عملکرد آنها آشفته است. به عنوان یک یادآوری ، دریافت و انتقال محرک یک فرآیند بیوشیمیایی است که توسط انتقال دهنده های عصبی مختلف تنظیم می شود. انتقال دهنده های عصبی مواد پیام رسان هستند که تحریک یا محرک را از یکی منتقل می کنند سلول عصبی (سیناپس) به دیگری. سروتونین یکی از مهمترین پیام رسان ها در پردازش محرک ها است. سروتونین درک را تحت تأثیر قرار می دهد درد، ریتم بیداری و خوابیدن و حالت روحی. اگر غلظت وجود سروتونین در بدن بسیار کم است ، بیماری های روانی مانند دوره های افسردگی ، اضطراب و پرخاشگری ممکن است رخ دهد. این مثال به سرعت نشان می دهد که انتقال دهنده های عصبی با تحریک بیش از حد مغز ، چگونه با ظرافت و در عین حال موثر انتقال دهنده های عصبی کار می کنند.غلظت مشکلات ، از دست دادن عملکرد ، اختلالات خواب, بیخوابی, خستگی مزمن ایالات ، سندرم فرسودگی شغلی، مزمن درد ایالت ها، میگرن, وزوز گوش، روان پریشی و افسردگی علائمی هستند که باید جدی گرفته شوند و قطعاً باید به عنوان شکایت درمان شوند.
عوارض
اگر اضافه بار محرک برای مدت طولانی شناسایی نشده و در نتیجه بیوشیمیایی باقی بماند تعادل بدن برای مدت زمان طولانی تر جابجا می شود ، صدمه ای که جبران آن دشوار است ممکن است ایجاد شود. بنابراین ، فوراً توصیه می شود که تحقیقات علل واقعاً متمایز انجام شود و یک درمان جامع در ابتدای اولین علائم آغاز شود غلظت مشکلات ، از دست دادن عملکرد یا حتی مشکلات خواب. اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود ، لازم است معیارهای را می توان گرفت و مارپیچ رو به پایین را متوقف کرد. در صورت درد طولانی مدت ، وزوز گوش یا دوره های افسردگی ، که همه نشانه های مرحله طولانی مدت بیش از حد محرک است ، عوارض جدی می تواند به سرعت ایجاد شود. تعادل بیوشیمیایی بدن برای مدت طولانی از تعادل خارج شده است و بدن علائمی را نشان می دهد که تنها با صرف زمان زیاد و مصرف داروی مناسب قابل درمان است.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟
منطقی است که در اولین تغییرات جسمی و روانی به پزشک مراجعه کرده و در مورد دلایل آن تحقیق کنید. آ میگرنبه عنوان مثال ، می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. اینکه آیا اضافه بار محرک محرک احتمالی است میگرن حملات باید روشن شود ، همچنین به عنوان بخشی از درمان. به همین ترتیب، وزوز گوش، شناخته شده و در آغاز درمان می شود ، قابل درمان است. وزوز گوش که برای مدت زمان طولانی تری درمان نشده می تواند خیلی سریع مزمن شود. اختلالات خواب یا شرایط درد نیز بدن را پس از مدت کوتاهی ضعیف می کند و رهبری به بیماری های ثانویه ، که بهبود آنها مدت زمان متناظر طول می کشد. این سریال را می شد از این طریق ادامه داد. یک بار و برای همیشه ، قانون طلایی اعمال می شود:
مراجعه به پزشک زمانی ضروری است که بدن تغییراتی را نشان می دهد که ناشناخته هستند و زندگی روزمره را محدود می کنند. مراجعه به پزشک همچنین می تواند اقدامی پیشگیرانه تلقی شود و بنابراین بیماری های جدی تر را مهار یا حتی رد کند. راه باید رهبری ابتدا به پزشک خانواده مراجعه کنید ، وی می تواند اولین معاینه را تسویه کند. برای معاینات متفاوت تر ، اولین انتخاب همیشه یک متخصص است. این متخصص باید از نزدیک با پزشک خانواده در تماس باشد و بنابراین مراقبت های نزدیک را انجام دهد. متخصص گوش و حلق و بینی ، غدد درون ریز ، تلفن شناس ، متخصص گوارش ، متخصص بیوشیمی ، متخصص زنان ، متخصص داخلی ، متخصص روانپزشکی ، متخصص مغز و اعصاب ، متخصص روان پریشی ، بسته به علائم ، کسانی هستند که می توانند تفاوت بیشتری را بررسی و درمان کنند.
تشخیص
در بیماری تحریک بیش از حد ، تشخیص کلاسیک محرومیت نشان داده شده است. با حذف تدریجی سایر بیماری های احتمالی دیگر با علائم مشابه ، در پایان تشخیص نهایی باقی می ماند. علائم تحریک بیش از حد مشابه بسیاری از بیماری های دیگر است ، بنابراین باید این روش تشخیص دنبال شود. مطمئناً ، تشخیص محرومیت کلاسیک به بیمار و وقت بیشتری نیاز دارد. و با این حال ، این مفاهیم درمانی را فراهم می کند که متناسب با دلایل بیش از حد تحریک باشد و بنابراین می تواند یک نتیجه علیتی داشته باشد.
درمان و درمان
درمان باید جامع باشد و درمان های مختلف باید بتوانند در کنار یکدیگر کار کنند. بنابراین ، علاوه بر دارو با انتقال دهنده های عصبی خاص ، مانند مهارکننده های جذب مجدد سروتونین (به نام SSRI یا داروهای ضد افسردگی) و یا ملاتونین، منطقی است که برای حمایت از ریتم خواب رفتاری رفتار کنیم. فقط یک تغییر در رفتار و دلیل اصلی دلیل بروز استرس می تواند منجر به بهبود طولانی مدت شود. استفاده از داروهای گیاهی برای خلق و خوی افسرده یا اختلالات خواب، با حمایت از ماساژ ، اگر تحریک بیش از حد هنوز در مراحل اولیه باشد ، می تواند یک روش درمانی بسیار خوب در انتخاب اول باشد. طب سوزنی و طب سوزنی به طور کلی از بهبودی بدن پشتیبانی کرده و بدون عوارض جانبی پشتیبانی می کند. تمدد اعصاب تکنیک هایی مانند یوگا, آرامش عضلانی پیشرفته or آموزش اتوژنیک به ملاقات متفاوت محرک ها کمک کنید و اضافه بار را به حداقل برسانید.
چشم انداز و پیش آگهی
چشم انداز بهبودی کاملاً ممکن است. هنگامی که اضافه بار محرک تشخیص داده می شود ، بستگی به مرحله آن دارد شرط، می تواند در کوتاه مدت یا بلند مدت به آن کمک کند و بهبود می تواند رخ دهد. هرچه زودتر علائم توسط بیمار مشاهده شود ، او به دکتر می رود و شروع به درمان، زودتر خوب می شود عارضه مثبت آن آگاهی بیشتر از بدن فرد و توانایی واکنش زودهنگام نسبت به اولین علائم بیماری در آینده است. به عزت نفس اضافی داده می شود استحکام و قدرت پس از غلبه بر بیماری ، شخصیت تغییر مثبت می یابد. بدون درمان ، این می تواند به سرعت به یک مارپیچ رو به پایین خطرناک منجر شود ، که در پایان آن خودکشی ممکن است راه حل نهایی باشد. این به هیچ وجه یک تاکتیک ترسناک نیست ، بلکه به سادگی نشان می دهد چه اتفاقی می افتد اگر بدن برای مدت طولانی بدون کمک در معرض بار اضافی محرک قرار گیرد. اگر شکایتهای جسمی ناشی از اضافه بار محرکهای فوری آنقدر شدید باشد که زندگی روزمره بیمار را بشدت محدود کند ، ناامیدی ناگزیر ایجاد می شود. ناامیدی ای که تحت تأثیر افکار خودکشی ، می تواند منجر به خودکشی شود. (توجه: اگر اخیراً بیشتر به فکر خودکشی افتاده اید ، یا شخصی را که به داشتن افکار خودکشی مظنون هستید می شناسید ، باید کمک بگیرید). در دوره های آشفتگی هورمونی ، مانند بلوغ ، بارداری و يائسگي، زنان بیشتر از مردان در معرض خطر هستند. مرکزی سیستم عصبی، که نقطه تغییر جهت پردازش محرک است ، تا حد زیادی توسط انتقال دهنده های عصبی کنترل می شود و هورمون. در فازهای هورمونی هورمونی ، که در آن هورمون های زنان تحت نوسانات زیادی قرار دارند ، بنابراین بیش از حد تحریک می تواند با سرعت بیشتری رخ دهد.
پیشگیری
پیشگیری از اضافه بار محرک مطمئناً در عصر ما اقدامی دشوار است ، که در آن با ثانویه در معرض محرک قرار می گیریم. و با این وجود ، این امکان وجود دارد! این نیاز به انعکاس بالایی از خود برای خواسته های شخصی و احساس بدن فرد دارد. تنها در صورت آگاهی از خواسته های مطرح شده در محیط شغلی و خصوصی خود ، می توانم اقدام و تغییر دهم. فقط اگر بدن خود را به خوبی بشناسم ، می توانم گوش دادن به خودم متوجه اولین نشانه های اضافه بار محرک می شوم ، آیا می توانم با کمک متخصصان چیزی را تغییر دهم. همچنین می توان بسیاری از محرک ها را با تکنیک های خاصی انتخاب کرد تا همه محرک ها به مغز نرسند و مجبور به پردازش در آن شوند. زیرا فقط محرکی که به مغز می رسد باید پردازش شود. قطع یا هدایت مجدد محرک در راه ، یک روش مفید وجود دارد.
مراقبت پس از آن
اضافه بار محرک بیشتر جنبه ای مربوط به سایر بیماری های ایجاد کننده است که می تواند منشأ روانی یا جسمی داشته باشد. این به طور منظم یک تصویر بالینی مستقل را نشان نمی دهد و بنابراین نمی تواند به تنهایی در یک برنامه مراقبت های بعدی درمان شود. بنابراین بیماری علی باید مورد توجه و درمان قرار گیرد تا بتوان مراقبت های بعدی را در آنجا انجام داد. این بسیار فردی و بیمارگونه و همچنین مربوط به بیماری است. در مورد تحریک بیش از حد یکبار مصرف ، این لزوماً به خودی خود یک تصویر بالینی یا علامت بیماری دیگری را نشان نمی دهد. بسیاری از افراد چنین تجربه های یک بار مصرف بیش از حد حسی را در زندگی خود دارند و به هیچ گونه درمان خاص یا مراقبت های بعدی احتیاج ندارند. به طور کلی ، می توان گفت که مراقبت های ویژه خاصی برای اضافه بار حسی وجود ندارد یا نیازی به آن نیست. با این حال ، لازم است که بررسی کنید که آیا بار اضافی محرک دوباره رخ می دهد یا بیشتر و یا بر اساس آن با پزشک مشورت کنید. اولین فرد تماس با بیمار در این مورد پزشک خانواده است. با این حال ، توصیه می شود که به اصل موضوع بپردازید - این ممکن است به معنای کاهش سبک زندگی فعلی باشد ، که گاهی اوقات می تواند بسیار سریع باشد ، تا حداقل سطح برداشت. پیاده روی طولانی مدت ، در درجه اول در طبیعت ، به آرامش حواس و کاهش استرس ناشی از اضافه بار حسی کمک می کند. محدود کردن شبکه های اجتماعی و تلویزیون همچنین می تواند به تخلیه حواس بیش از حد تحریک شده و بازگشت به یک احساس خوب کمک کند. به طور کلی ، رویکرد محتاطانه تری نسبت به حجم کار روزانه توصیه می شود و در صورت لزوم ، کاهش این کار برای آرامش ذهن بیشتر است.
در اینجا کارهایی است که می توانید خودتان انجام دهید
فرد هنوز هم خودش تصمیم می گیرد که چه می خواهد فکر کند و چه چیزی را درک می کند. در نتیجه ، او همچنین می تواند آگاهانه کنترل کند که چه محرک هایی را اجازه می دهد. بنابراین تا حدی به خود ما بستگی دارد که چه تعداد محرک را مجاز می دانیم. ما می توانیم کلید خاموش را در خود فشار دهیم سر، همانطور که می توانیم کلید خاموش را در کامپیوتر ، تلویزیون یا تلفن فشار دهیم. این تعداد محرک باورنکردنی را خاموش می کند. و هر کس می تواند خودش تصمیم بگیرد که چه زمانی سیل محرک ها دوباره شروع شود. جداسازی همچنین یک روش خودیاری است که می تواند در همه جا برای فرار از محرک استفاده شود. کافی است اتاق را ترک کنید ، برای لحظه ای از اتاق ساکت بازدید کنید یا به طبیعت بروید. خروج فعال از یک وضعیت همچنین می تواند از طریق تکنیک های خاصی مانند اتونونیک حاصل شود تمدد اعصاب، که به ما می آموزد بین محرک های داخلی (بدن) و خارجی (محیط) تفاوت قائل شویم و بیرون را خاموش کنیم. توازن در برابر خواسته های محیط زیست هنوز هم وسیله خوبی است و از قبل هم آزمایش شده است. برای یافتن تعادل از طریق یک سرگرمی ، که آگاهانه در زمان های معین در زندگی روزمره انجام می شود ، محرک ها به حداقل می رسد و در نتیجه سیلاب نیز کاهش می یابد. در مجموع ، این مسئله درک هوشیارانه خود است. زیرا فقط کسانی که می توانند خود را درک کنند و از ارزش کافی برخوردار هستند ، می توانند تحریک بیش از حد را تشخیص دهند و آن را تغییر دهند. از طرف دیگر بیمار نمی تواند محیط را تغییر دهد. با این حال ، او می تواند به طور فعال نحوه برخورد و محرک های ورودی را تغییر دهد. مسئولیت فعال نسبت به خود و بدن فرد اساس همه روشهای درمانی در این جهان است.
