دوکسوروبیسین دارویی است که متعلق به گروه آنتراسایکلین است و در آن استفاده می شود شیمی درمانی as سیتواستاتیک برای درمان انواع مختلف سرطان. ماده فعال متعلق به مواد درون ریز است.
دوکسوروبیسین چیست؟
دوکسوروبیسین یک داروی سیتوستاتیک است. سیتواستاتیک داروهای موادی هستند که از تقسیم سلولی و / یا رشد سلول جلوگیری می کنند. بنابراین ، آنها عمدتا برای درمان استفاده می شود سرطان or بیماری های خود ایمنی. دوکسوروبیسین به اصطلاح هیدروکسی مشتق از طبیعی است آنتی بیوتیک داونوروبیسین، که توسط تولید شده است باکتری Streptomyces peuceticus و Streptomyces coeruleorubidus. از آنجا که اثر داروی سیتوستاتیک بر اساس درونی است مولکول ها دوکسوروبیسین در DNA طبقه بندی می شود. این ماده برای درمان تومورهایی مانند سرطان پستان یا کارسینوم برونش به صورت داخل وریدی یا داخل شریانی به بدن تزریق می شود ، یعنی از طریق تزریق یا تزریق.
عمل دارویی
داکسوروبیسین به DNA سلولهای بدن متصل می شود و در آنجا از اتصال پلیمرازها که به نوبه خود برای کپی کردن ماده ژنتیکی عمل می کنند ، جلوگیری می کند. از طریق این تداخل ، دارو مانع سنتز DNA و سنتز RNA می شود ، بنابراین از تقسیم سلول جلوگیری می کند و در نهایت باعث مرگ سلول می شود. به طور خاص ، سلولهای بدن در مرحله S به ماده بسیار حساس هستند. فاز S مرحله تکثیر چرخه سلولی است که در آن سنتز DNA جدیدی صورت می گیرد. از آنجا که سلولهای تومور بیشتر تقسیم می شوند ، بیشتر از سلولهای سالم بدن تحت تأثیر سمی دارو قرار می گیرند.
کاربرد پزشکی و استفاده از آن
دوکسوروبیسین نسبتاً کم تومورهای مقاوم است و به همین دلیل تقریباً برای همه تومورهای جامد با سایر مواد محلول استفاده می شود. این موارد شامل ، به عنوان مثال ، سرطان های پستان یا سیستم برونش زنان است. لنفوم ها نیز از جمله علائم معمول دوکسوروبیسین هستند. در بیمارانی که تحمل قوی را ندارند شیمی درمانی، دوکسوروبیسین به عنوان تک درمانی نیز مناسب است. برای ساده تر بیماری های تومور، دارو به صورت داخل وریدی تجویز می شود ، یعنی در یک رگ. در مقابل ، کارسینوم سلولهای کبدی (HCC) ، یک بدخیم است سرطان از کبد سلول ها ، به عنوان بخشی از شیمی آمبولی transarterial (TACE) به برنامه های داخل شریانی نیاز دارد. در اینجا ، درمان از طریق سیستم کاتتر خاص از طریق رگ ها انجام می شود. به این ترتیب ، ماده فعال را می توان مستقیماً در آن ماده استفاده کرد عروق که تومور را تأمین می کنند. عوامل شیمی درمانی مانند دوکسوروبیسین به طور موقت با آن آمبولیزه می شوند ید- حاوی روغن یا ذرات نشاسته برای طولانی شدن اثر عوامل درمانی در تومور. عوامل آمبولیزاسیون باعث کاهش خون تومور را تأمین کرده و اجازه می دهد شیمی درمانی دارو برای مدت طولانی تری در سرطان باقی بماند.
خطرات و عوارض جانبی
از جمله مهمترین عوارض جانبی است مغز استخوان افسردگی. این همان جایی است که طبیعی است خون تشکیل در مغز استخوان، خونساز نامیده می شود ، متوقف می شود. این امر منجر به کمبود رنگ قرمز می شود خون سلول ها، گلبول های سفید خونو پلاکت. در نتیجه ، سیستم ایمنی بدن به طور قابل توجهی ضعیف می شود ، به طوری که مبتلایان بیشتر از عفونت رنج می برند. ترومبوسیتوپنی، کمبود خون پلاکت، منجر به افزایش خطر خونریزی می شود. بیماران حتی از جراحات جزئی نیز ممکن است دچار خونریزی شدید شوند. علائم معمولی از کم خونی شامل کاهش عملکرد و سریع است خستگی. هرکی مغز استخوان افسردگی به طور بالقوه تهدید کننده زندگی است. دوکسوروبیسین هم می تواند نفروتوکسیک باشد و هم قلبی. نفروتوکسین ها به سلول های سلول آسیب می رسانند کلیه و می تواند باعث شود گلومرولونفریت. در این شکل دو جانبه از کلیه التهاب، ابتدا بندهای کلیوی تحت تأثیر قرار می گیرند. گلومرولونفریت یکی از شایعترین دلایل مزمن است نارسایی کلیه. از طرف دیگر ، عوامل کاردیوتوکسیک به این آسیب می رسانند قلب ماهیچه. این می تواند منجر به کاردیومیوپاتی. چنین ناشی از دوکسوروبیسین کاردیومیوپاتی می تواند حتی ماه ها پس از اولین مورد خنثی شود حکومت با تجویز دگزازوکسان. این عامل می تواند اثر سیتوتوکسیک دوکسوروبیسین را کاهش دهد. زخم نیز از جمله عوارض جانبی احتمالی دوکسوروبیسین است. نقص ماده عمیق در پوست or مخاط زخم نیز نامیده می شود. بهبود بدون زخم این دردناک است پوست تظاهرات امکان پذیر نیست. در بدترین حالت باید اندام هایی که به شدت آسیب دیده اند قطع شود.زخم باز عفونت ها نیز از جمله عوارض بالقوه هستند.
