بینایی فتوپیک به دید طبیعی رنگ از طریق مخروطهای موسوم به M ، L و S اطلاق می شود ، که به ترتیب برای مناطق سبز ، قرمز و آبی بهینه سازی نور می شوند. بینایی فتوپیک به حداقل روشنایی حدود 3 تا 30 سی دی در متر مربع نیاز دارد و عمدتاً در ناحیه شکم مرکزی ، منطقه کوچکی در شبکیه دیده می شود. fovea centralis بزرگترین را در خود دارد چگالی از مخروط برای دید واضح رنگی ، در حالی که مناطق خارج از fovea centralis عمدتا توسط میله های به اصطلاح در شبکیه اشغال می شوند ، که بسیار روشن تر هستند اما فقط دید اسکوتوپیک را فراهم می کنند.
دید فتوپیک چیست؟
دید فوتوپیک به معنای دید تیز رنگی است. این حسی با کمک مخروط L ، M و S رخ می دهد که به ترتیب برای مناطق طیفی قرمز ، سبز و آبی بهینه شده و به بیشترین حد خود رسیده اند چگالی در شبکیه چشم در ناحیه fovea centralis که قطر آن حدود 1.5 میلی متر است. خصوصاً دید شدید در fovea centralis از طریق اتصال عصبی مخروط های رنگ تقریباً 1: 1 حاصل می شود. تقریباً هر مخروط به یک جداگانه متصل است فیبر عصبی، به طوری که هر فوتون حادثه ای می تواند نسبتاً دقیق در آن واقع شود مغز. همتای دید روشنایی فتوپیک ، دید اسکوپوپیک در تاریکی نسبی است که با استفاده از میله های حساس به نور واقع در خارج از شیار مرکزی در شبکیه اتفاق می افتد. گرچه میله ها به شدت به نور حساس هستند اما قادر به تشخیص رنگ نیستند. این بدان معناست که دید اسکوتوپیک معادل دید تک رنگ است. علاوه بر این ، دید در شب scotopic با برخی از تاری همراه است زیرا بسیاری از میله ها باید یکی از آنها را داشته باشند فیبر عصبی در یک زمان ، بنابراین مغز نمی تواند فوتون های حادثه را دقیقاً مانند مخروط ها پیدا کند.
کارکرد و وظیفه
ما انسانها از جمله موجودات روزانه ای هستیم که بینایی برای آنها یکی از مهمترین منابع اطلاعاتی است. توانایی دیدن تیز رنگ حتی امکان ارتباط غیرکلامی را تا حدی فراهم می کند. احساسات قوی مانند هیجان ، ترس یا عصبانیت در حالت های صورت بیان می شود پوست با سرخ شدن در مناطق خاص و به زبان بدن قابل مشاهده تشخیص تفاوت های ظریف در ارتباطات غیرکلامی نیاز به شدیدترین دید رنگی ، یعنی دید فتوپیک دارد. فتوپیک ، دید دو چشمی همچنین امکان مشاهده فضایی را فراهم می کند و بنابراین جهت گیری در فضای سه بعدی ، از جمله تخمین فاصله را تسهیل می کند. بینایی فتوپیک با تکامل بهینه شده است تا انسان را به بهترین شکل ممکن در برابر دشمنان و سایر خطرات محافظت کند و یافتن غذا را برای آنها آسان کند. با داشتن حداقل نور مناسب 3 تا 30 سی دی / متر مربع ، دید فتوپیک یک کمک تقریباً همه جانبه در (تقریباً) تمام شرایط زندگی است و به عنوان یک کمک جهت گیری برای مغز در صورت اطلاعات چند حسی ناسازگار در چنین مواردی ، بینایی فتوپیک به عنوان محرک اصلی عمل می کند که در صورت تردید ، سایر برداشت های حسی با آن همسو می شوند ، که در بسیاری از موارد می تواند رهبری به مشکلاتی مانند گمراهی مکانی.
بیماری ها و اختلالات
دید فتوپیک از یک سو به شرایط نوری اطراف و همچنین عملکرد اجزای آلی منفرد مربوط به عملکرد مخروط L ، M و S بستگی دارد. حتی اگر تمام اجزای موجود کاملاً عالی باشند شرط, توهمات نوری می تواند رخ دهد که جهت گیری را برای ما دشوار کند و حتی می تواند باعث ناراحتی یا حتی شود استفراغ. در حالی که مغز ما می تواند اختلافات کوتاه مدت بین بینایی و پیام های دهلیزی را جبران کند ، مشکلات ناشی از ناراحتی با ناسازگاری های طولانی مدت که می تواند ناشی از توهمات نوری. ناراحتی یا بعدی استفراغ می تواند به عنوان یک مکانیسم محافظ تفسیر شود. هدف این است که از آسیب رساندن هرگونه ماده روانگردان یا توهم زای بلعیده شده ، که ممکن است اختلاف بین بازخورد حسی باشد ، جلوگیری کند. بیماری ها و اختلالات که مستقیماً بینایی فتوپیک را تحت تأثیر قرار می دهند ، طیف گسترده ای از دلایل را پوشش می دهد. اختلالات بینایی ممکن است ایجاد شود به دلیل کمبود در تامین اکسیژن و مواد مغذی مخروط ها به دلیل اختلالات گردش خون ساده. اختلالات بینایی را حتی می توان در تشخیص به عنوان شاخص اختلالات گردش خون. در خیلی از موارد، بیماری های عفونی یا تخریب ژنتیکی شبکیه یا مخروط ها دلیل کاهش بینایی است ، مانند مربوط به سن دژنراسیون ماکولا (AMD) این شامل تخریب تدریجی سنسورهای رنگ در ماکولا ، لکه زرد یا fovea centralis. بیماری چشم دیگری ، به نام گلوکوم، همچنین به عنوان گلوکوم شناخته می شود ، باعث می شود اختلال بینایی و حتی از دست دادن بینایی به دلیل آسیب تدریجی و تحلیل رفتن عصب باصره.
