ارسفنامین یک ماده ارگانیک است آرسنیک ترکیبی که با نام تجاری Salvarsan به بازار عرضه شد. این دارو برای درمان آن استفاده شد بیماری عفونی سیفلیس. این دارو معمولاً به صورت داخل وریدی یا عضلانی تجویز می شود. این ماده اغلب عوارض جانبی شدیدی ایجاد می کند.
آرسفنامین چیست؟
این دارو برای درمان آن استفاده شد بیماری عفونی سیفلیس. آرسفنامین که به آن دیوکسی دی آمیدوارسنوبنزن نیز می گویند ، در سال 1907 توسط پزشک و محقق آلمانی پاول ارلیچ کشف شد. این اولین ماده شیمی درمانی م toثر بود که وارد بازار دارو شد. این دارو جایگزین داروی بسیار سمی شد جیوه ترکیبات در درمان سیفلیس در اوایل قرن 20 امروزه هزاران نفر هنوز از این رنج می برند بیماری عفونی، که توسط پاتوژن Treponema pallidum منتقل می شود. ارسفنامین با واکنش نشان می دهد اکسیژن برای ایجاد ترکیبات سمی. به همین دلیل ، این ماده باید در آمپول های ضد هوا به بازار عرضه شود. با وجود اثربخشی بالا ، آرسپنامین باعث ایجاد عوارض جانبی ناخوشایند و حتی در برخی موارد حتی بسیار خطرناک شد.
عمل فارماکولوژیک
برای قرن ها ، بشر از عامل بیماری سفلیس رنج می برد. با کشف آرسپنامین ، برای اولین بار امکان درمان بیماری وجود داشت. با این مصنوعی آرسنیک مرکل ، اهرلیچ ، کاشف آن ، پس از تلاش های بی شمار موفق ، دارویی تولید کرد که به طور خاص به سلول های باکتری حمله می کند. از طرف دیگر ، این ماده هیچ تأثیر منفی بر سلولهای انسانی ندارد. حکومت از آرسفنامین به طور قابل توجهی اختلال در سوخت و ساز انرژی از پاتوژن ها. غالباً فقط یک تزریق برای تضعیف یا حتی تخریب آن کافی است باکتری. یک عیب عمده دارو حلالیت ضعیف و واکنش شدید اسیدی با آن است آب مقطر. محلول اسیدی مناسب نیست درمان، بنابراین باید با آن مخلوط شود سدیم محلول هیدروکسید. محصول نهایی این مخلوط یک مایع قلیایی است که می تواند برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار گیرد. به دلیل اضافه شدن سدیم هیدروکسید ، سوختگی از بافت عضلانی و رگ آسیب اغلب پس از عضلانی یا داخل وریدی رخ می دهد تزریق از آماده سازی بنابراین ، مواد جانبی مانند Neosalvarsan تولید شد که بسیار بهتر از Salvarsan قابل تحمل است. با وجود پایین تر آنها آرسنیک محتوا ، آنها بسیار موثر هستند. طبق برآوردهای جهان سلامتی سازمان ، چندین میلیون نفر هنوز به این ویروس آلوده شده اند بیماری های مقاربتی سیفلیس هر ساله در همین حال، پنی سیلین با موفقیت برای درمان بیماری استفاده می شود زیرا برخلاف آرسفنامین ، به سختی عوارض جانبی ایجاد می کند.
کاربرد پزشکی و استفاده از آن
اگرچه ارسفنامین در درجه اول برای درمان بیماری سیلیلیک وریدی استفاده می شد ، همچنین به عنوان یک دارو برای سایر بیماری های عفونی. معمولاً سدیم ترکیب غنی شده با هیدروکسید به کمک سرنگ به وریدها یا عضله اسکلتی تزریق شد. اثر بهبودی این ماده گاهی پس از تزریق اول رخ می دهد. به طور معمول ، تزریق به منظور جلوگیری از عود بیماری ، سه تا چهار بار با وقفه های چند روزه یا چند هفته ای تکرار شد. آرسفنامین اثر مخربی بر سلولهای پاتوژن دارد و از فعالیت های متابولیکی حیاتی آن جلوگیری می کند. به دلیل اثر سمی این ترکیب آرسنیک مصنوعی در هنگام واکنش با آن اکسیژن، در کانتینرهای ضد هوای حمل می شود. در آنجا ماده اساسی را می توان برای مدت طولانی نگه داشت ، اما باید بلافاصله پس از آماده شدن محلول تزریق استفاده شود. تزریق وریدی یک اثر سریع را تضمین می کند ، در حالی که عضلانی است حکومت به اثر ماندگارتر می رسد.
خطرات و عوارض جانبی
داروی ارسفنامین مجبور شد جای خود را به این دارو بدهد پنی سیلین در درمان سفلیس زیرا بسیار زیاد عوارض جانبی دارد. تکان واکنش هایی مانند تحریک شدید یا قرمزی صورت و گردن, قفسه سینه تنگی ، خواب آلودگی یا تنگی نفس می تواند فقط چند دقیقه بعد اتفاق بیفتد حکومت محلول تزریق خونریزی مغزی خطرناک و ادم ریوی همچنین نمی توان رد کرد. رقت و تزریق آهسته ماده می تواند عوارض جانبی را به میزان محدودی کاهش دهد. واکنش های سمی ارگانیسم مانند لرز, تب, استفراغ, درد در اندامها یا نارسایی حاد از کلیه عملکردها هنوز هم ممکن است چندین ساعت پس از تجویز آرسفنامین رخ دهد. اختلالات دستگاه گوارش شایع است. عوارض جانبی مانند بیماری های قلبی عروقی ، کوری، ناشنوایی ، فلج و اختلالات متابولیکی نیز شناخته شده است. اثرات دیررس ، که می تواند هفته ها بعد رخ دهد ، در درجه اول شامل می شود خون, کبدو پوست اختلالات ، و همچنین آسیب به مرکز سیستم عصبی.
