مترادف به معنای گسترده تر
گرانولوسیتوپنی
آگرانولوسیتوز چیست؟
با اصطلاح آگرانولوسیتوز، تقریباً کمبود کامل گرانولوسیت وجود دارد. گرانولوسیتها به سفید تعلق دارند خون سلولها (لکوسیتها) و مسئول دفاع در برابر عفونت هستند. با شروع عفونت یا آسیب به مغز استخوان، می توان تعداد گرانولوسیت ها را کاهش داد.
سپس در اصطلاحات پزشکی به این گرانولوسیتوپنی گفته می شود. در نتیجه ، اکنون سیستم دفاعی بدن کاهش یافته و حساسیت به عفونت افزایش می یابد. آگرانولوسیتوز شکل افراطی این است شرط.
اینها علل آگرانولوسیتوز هستند
آگرانولوسیتوز را می توان به سه شکل مختلف تقسیم کرد. به طور کلی ، بین آگرانولوسیتوزهای مادرزادی ، بسیار نادر و آگرانولوسیتوزهای نوع I و II مکرر تمایز قائل می شوند. آگرانولوسیتوز مادرزادی به سندرم Kostmann نیز معروف است و بیماری است که در آن در زمان تولد گرانولوسیت بسیار کم یا بدون آن وجود دارد (دقیق تر گرانولوسیت های نوتروفیل ، یک زیر کلاس سفید خون سلول ها).
علت آن جهش ژنی است ، که در نهایت منجر به اختلالات بلوغ سفید می شود خون سلولها ، یعنی گرانولوسیتهای بالغ کافی تولید نمی شوند. در واکنش نوع I ، فرایندهای ایمنی بدن در برابر گرانولوسیت ها قرار گرفته و آنها را از بین می برد. در مقابل ، کمبود گرانولوسیت در نوع II بر اساس عدم تشکیل است که اغلب توسط موادی که به آن آسیب می رسانند ، ایجاد می شود. مغز استخوان.
بنابراین نوع I می تواند ناگهانی تر (حاد) نسبت به نوع II رخ دهد که با گذشت زمان بدتر می شود. احتمال زیادی وجود دارد که چرا کاهش شدید گرانولوسیت ها رخ می دهد. در صورت عدم تحمل برخی از داروها مانند داروهای خاص ، آگرانولوسیتوز می تواند رخ دهد داروهای ضد درد (مسکن ها) مانند نوالگین® (متامیزول) ، ضد تب (ضد تب) ، داروهایی که عملکرد تیروئید را مهار می کنند (تیروستاتیک مانند تیامازول و کاربیمازول)، باصطلاح نورولپتیک برای درمان بیماری روانی یا خاص آنتی بیوتیک ها (سولفونامیدها ، سفالوسپورین ها ، مترونیدازول). علاوه بر این ، استفاده از یک سلول کشی درمانی با داروهای اصطلاحاً سیتواستاتیک ، مثلاً به صورت شیمی درمانی، می تواند باعث غرق شدن گرانولوسیت ها شود. علاوه بر این ، اختلالات تشکیل خون در مغز استخوان علت آگرانولوسیتوز هستند.
تشخیص
علاوه بر این به تاریخچه پزشکی از بیماری و داروهای اخیر ، معاینه لنف گره ها و غشاهای مخاطی از اهمیت تشخیصی زیادی برخوردار است. مهمترین وسیله برای تشخیص آگرانولوسیتوز آزمایش خون در آزمایشگاه است. در اینجا به اصطلاح بزرگ است شمارش خون نقش تعیین کننده ای دارد.
در اینجا فرکانس زیر کلاس های مختلف گلبول های سفید ، که شامل گرانولوسیت ها نیز هستند ، به طور جداگانه اندازه گیری می شود. اکنون کاهش گرانولوسیت ها (کمتر از 500 سلول در میکرولیتر خون) می تواند نشان دهنده آگرانولوسیتوز باشد. علاوه بر این ، تعیین سایر مقادیر خون برای حذف سایر بیماریها (تشخیص های افتراقی) خیلی مهم است. علاوه بر این ، احتمال اصطلاحاً وجود دارد سوراخ شدن مغز استخوان، که در آن یک نمونه کوچک مغز استخوان از تاج استخوان گرفته شده و از نظر وجود اختلال در تشکیل سلول های خونی مورد بررسی قرار می گیرد. این معاینه در زیر میکروسکوپ با کمک رنگ آمیزی های مختلف نمونه انجام می شود که از طریق آن ، از جمله ، ویژگی های مختلف (سطحی) سلول ها قابل مشاهده است و معمولاً توسط یک آسیب شناس انجام می شود.