سولفات کندرویتین متعلق به گروه موکوپلی ساکاریدها است و جز a آن است غضروف, بافت همبند, تاندون ها و پوست. سولفات کندرویتین یک GAG سولفاته شده - گلیکوزآمینوگلیکان - و یکی از اجزای اصلی آن است غضروف ماده زمینی فعالیت آن را مهار می کند غضروفتحقیرآمیز آنزیم ها. کمبود کندرویتین سولفات و سایر گلیکوزآمینوگلیکان ها به دلیل افزایش فعالیت کاتابولیک منجر به تخریب پروتئوگلیکان ها ، کلاژن ها و کندروسیت ها (سلول های غضروف ساز) می شود - سلولهایی که از غضروف های غضروفی منشا می گیرند و در بافت غضروف ساکن هستند. آنزیم ها (شتاب دهنده های متابولیکی که باعث تخریب می شوند). در نتیجه ، ماده غضروف کاهش می یابد ، مقاومت اصطکاکی و همچنین سایش را افزایش می دهد و خطر ایجاد را افزایش می دهد آرتروز. در سنین بالا ، خطر ابتلا به آرتروز به خصوص زیاد است توانایی سنتز سولفات کندرویتین خود کاهش می یابد. در نتیجه ، بدن پروتئوگلیکانهای کافی تولید نمی کند و کلاژن برای سالم ماندن غضروف ها. علاوه بر این ، فعالیت غضروف تخریب کننده است آنزیم ها دیگر نمی تواند باعث مهار و افزایش کاتابولیسم غضروف شود توده رخ می دهد بنابراین ، در سنین بالا ، تأمین اضافی سولفات کندرویتین نقش اساسی دارد.
موارد مصرف (مناطق کاربرد)
- استئوآرتریت
- کوکسارتروز (آرتروز از مفصل ران؛ آرتروز مفصل ران).
- گونارتروز (آرتروز از مفصل زانو; استئوآرتریت زانو).
- آرتروز اولیه دیگران مفاصل: دست (انگشتان ، مچ دست ، متاکارپوس ، مفاصل بین اینها) استخوان ها).
- ریز آرتروز (آرتروز مفاصل) مفصل زین شست).
نحوه عمل
پس از مصرف خوراکی - به عنوان مثال ، به عنوان یک کپسول یا قرص - سولفات کندرویتین توسط آنزیم ها (شتاب دهنده های متابولیک) به محصولات تجزیه آن تقسیم می شود - مونو و ساکاریدها - که می تواند از دیواره روده عبور کند. این محصولات برشی با ساختارهای غضروف حاوی GAG ارتباط برقرار کرده و در آنجا تجمع می یابند. به این ترتیب ، سلولهای غضروفی تمام GAG موجود در غضروف را تولید می کنند. سولفاتهای کندرویتین (مواد حیاتی *) ماده بین سلولی دارای آب دوست هستند ، یعنی آباتصال ، خواص و در نتیجه افزایش توانایی اتصال آب در غضروف. غضروف بالغ حاوی 75٪ است آب. توانایی اتصال آب به غضروف تنش داخلی خود می دهد ، که پایه ای برای خواص مکانیکی غضروف است ، مانند حرکت صاف ، کشش و شوک جذب. علاوه بر این ، اعتقاد بر این است که آنها دارای خواص ضد التهابی (ضد التهابی) هستند. چندین مطالعه علمی نشان می دهد که سولفات کندرویتین منجر به کاهش درد، تورم و بهبود عملکرد و تحرک مفصل. * مواد حیاتی (ریز مغذی ها) شامل ویتامین ها, مواد معدنی, عناصر کمیاب، حیاتی است اسیدهای آمینه، حیاتی است اسیدهای چرب، و غیره .. سولفات کندرویتین ، مانند گلوکوزامین سولفات ، به عنوان یک محافظ غضروفی (محافظ غضروف) طبقه بندی می شود ، که برای بیماری تحلیل برنده مفصل استفاده می شود. آنها همچنین متعلق به SYSADOA (Slow Acting Symptomatic) هستند مواد مخدر در آرتروز) و با کمبود اثر ضد درد مستقیم (اثر مسکن) مشخص می شود. سولفات کندرویتین و گلوکوزامین سولفات از نظر هم افزایی عمل می کند ، یعنی از همان لحاظ. آنها تشکیل غضروف جدید را تحریک می کنند ، در حالی که همزمان فعالیت آنزیم های تخریب کننده غضروف را مهار می کنند. با استفاده از محافظت کننده های غضروف ، می توان بازسازی بافت غضروف در بیماران آرتروز ، از بین رفتن بیشتر غضروف را افزایش داد توده می توان جلوگیری کرد و بنابراین می توان روند بیماری آرتروز را متوقف کرد. در یک بررسی منظم ، نشان داده شد که در بیماران با یا در معرض آرتروز ، استفاده از گلوکوزامین و سولفات کندرویتین به عنوان یک اقدام محافظه کارانه می تواند در محافظت از غضروف مفصلی و تأخیر در پیشرفت آرتروز باشد. اسید هیالورونیک تزریق اثر متغیر نشان داد ، در حالی که NSAID ها و ویتامین ها E و D هیچ تاثیری در پیشرفت آرتروز نشان ندادند. در یک مطالعه مداخله ای چند مرکزی با 606 گونارتروز بیماران می توانند نشان دهند که اثر گلوکوزامین و کندرویتین برای درمان of گونارتروز، اثرات یکسانی را به عنوان یک درمان دارویی با انتخابی نشان داد مهار کننده COX-2 سلکوکسیب. هر دو شکل از درمان کاهش می یابد درد شاخص بیماران مبتلا به گونارتروز تقریباً 50٪ تورم مفصل و ریزش مفصل نیز در هر دو گروه به طور مساوی کاهش یافت.
