اسید هیالورونیک

مترادف

• محافظ های حفاظتی
• سوپلاسین
• سینویسک
• ادامه دادن

عضویت در گروه

اسید هیالورونیک به گروه به اصطلاح گلیکوزآمینوکلایکانها یا موکوپلی ساکاریدها تعلق دارد که اساس بسیاری از ساختارهای بیولوژیکی موجود در ارگانیسم است. مانند همه گلیکوزآمینوکلایکان ها ، اسید هیالورونیک نیز از واحدهای تکراری قند (دی ساکاریدها) تشکیل شده است. پیوند قندها برای اسید هیالورونیک مشخص است.

بنابراین این پیوند بتا 1-4 گلیکوزیدیک نامیده می شود. ترکیب شیمیایی دقیق نامیده می شود: بتا 1-4 گلوکورونیل بتا 1-3 N-استیل گالاکتوزامین دی ساکارید متصل به گلیکوزیدی. حداکثر 100,000 مورد از این بلوک ساختمان را می توان به صورت پشت سر هم ترتیب داد تا ترکیب کلاسیک هیالورونان تشکیل شود.

وقتی مولکول هیدراته می شود (یعنی در تماس با آب قرار می گیرد) منبسط می شود و تا 10,000 هزار برابر فضای زمینی اشغال می کند. این انبساط با ظاهری ژل مانند که این ماده به خود می گیرد (اسید هیالورونیک) قابل مشاهده می شود. بنابراین اسید هیالورونیک یک چسب آب کامل است!

سایت تولید اسید هیالورونیک طبیعی

این بخش فقط برای علاقه مندان به شیمی است! در غیر این صورت مستقیم از آن رد شوید. محل اصلی تولید هیالورونیک اسید ، فیبروبلاستهای بافت انسان است.

فیبروبلاست ها هستند بافت همبند سلولهایی که عمدتا در بافت پیوندی موجودات جانوری یافت می شوند. در زیر میکروسکوپ ، فیبروبلاست ها کشیده به نظر می رسند و پسوندهای طولانی ایجاد می کنند که بسیار شبیه به a هستند سلول عصبی. اما همچنین می توان فیبروبلاست های بیضی و نیمه بیضی را مشاهده کرد.

از طریق پسوندهای طولانی ، تک تک فیبروبلاست ها به یکدیگر متصل می شوند یا ارتباط برقرار می کنند. آنها دارای یک هسته سلول بیضی شکل روشن هستند. تولید اسید هیالورونیک به اصطلاح در شبکه آندوپلاسمی خشن رخ نمی دهد ، که به ویژه در فیبروبلاست ها به خوبی توسعه یافته است ، همانطور که در مورد سایر گلیکوزآمینو گلیکان ها مشاهده می شود ، اما توسط غشا membrane مستقل پروتئین ها.

علاوه بر گلیکوزآمینوگلیکان ها ، فیبروبلاست ها نیز پروکلوژن تولید می کنند ، کلاژناز و موکوپولیساکاریدهای اسیدی در مقادیر قابل توجهی. همه این مواد در خدمت تجمع هستند بافت همبند و همچنین غشاهای بیولوژیکی و غلاف ها. فیبروبلاست ها متحرک هستند اما در یک مکان باقی می مانند.

در روند بلوغ آنها به اصطلاح فیبروسیت می شوند. در این حالت آنها بی حرکت می شوند. تولید آنها با التهاب تحریک می شود. در طی این فرآیند سیتوکین ها آزاد می شوند ، که بلوغ فیبروبلاست ها را افزایش می دهند و همزمان واکنش التهابی را در ناحیه مربوطه (اسید هیالورونیک) کاهش می دهند.