نشانه ها
در مورد بیماریهای سرطانی (انکولوژیک) خون، غالباً علائم بیماری خاص مانند زیرگروه مانند نقص ایمنی ، کم خونی یا تغییر در قابلیت انعقاد خون ، علائم به اصطلاح عمومی مانند تب, عرق شبانه، ضعف ، کاهش وزن و خستگی ، که همچنین می تواند بیانگر بیماری های مختلف جایگزین باشد. علائم دیگر مانند لنف تورم گره و گره لنفاوی درد پس از مصرف الکل در مورد به اصطلاح لنفوم هوچکین or درد استخوان و کلیه آسیب (همراه با عواقب آن) در مورد به اصطلاح میلوما مولتیپل ، تصاویر بالینی کاملاً واضحی است که پزشک با تجربه را خیلی سریع در مسیر درست قرار می دهد. دو زیرگروه از اختلالات انعقادی با کاهش وجود دارد خون انعقاد پذیری (دیاتوز هموراژیک).
اگر این بیماری مبتنی بر کاهش عملکرد یا تعداد باشد خون پلاکت (ترومبوسیت ها) ، عمدتا با خونریزی به اصطلاح ترومبوسیتی مانند خونریزی سوزن از پوست (پتشیا), خونریزی بینی (اپیستاکسی) و خونریزی طولانی مدت قاعدگی (منوراژی). اگر مشکل در کمبود یا سوunction عملکرد فاکتورهای انعقادی باشد ، خونریزی به اصطلاح پلاسما مانند کبودی (هماتوم) ، خونریزی عضلانی و مفصلی (هم آرتروز) انتظار می رود. بسته به شدت آنها ، خونریزی در دستگاه گوارش همراه با خون در مدفوع یا روی آن نیز ممکن است.
در مورد اختلالات انعقادی (ترومبوفیلی) با افزایش انعقاد پذیری ، علائم ناشی از انسداد لخته (ترومبوس) در یک رگ و بافت پشت آن و سپس اکسیژن رسانی نیست (و سایر موارد مانند قند) ، یا فقط به اندازه کافی کافی نیست. آسیب بافت نیز می تواند در اثر عدم حذف محصولات متابولیکی آسیب ببیند. اگر بافت کمبود عضله باشد ، درد و گرفتگی عضلات انتظار می رود
با این حال ، لخته (آمبول) باعث آسیب بیشتر به آن می شود قلب (سکته قلبی) ، مغز (آپوپلکسی) و ریه ها (ریوی) آمبولی) یک لخته در یک بزرگتر رگ، به عنوان مثال در پا (پا رگ ترومبوز) منجر به تورم و درد. بسته به علت کم خونی، بسیاری از علائم احتمالی دیگر وجود دارد ، اما کم خونی می تواند منجر به خستگی شود ، عدم تمرکز و ضعف عضلانی ، به ویژه هنگامی که تحت فشار تنفس (تنگی نفس) ، و همچنین نبض سریع تر (تاکی کاردی) و می تواند ضربان قلب را قابل توجه کند (تپش قلب). بعلاوه ، بیماران مبتلا به کم خونی اغلب رنگ پریده و تمایل به خنک شدن و گاهی تغییر رنگ اندام بدن دارند (سیانوز).
همچنین لب و زبان اغلب بسیار رنگی هستند. تغییرات در خون ، که باید به عنوان واکنش بدن به معنای یک واقعه التهابی درک شود ، می تواند خود را در خستگی، خستگی و تب. بیماری های هماتونکولوژیک همیشه بر اساس سوreg تنظیم قانون در تشکیل و تکثیر سلول های خونی است.
این بی نظمی همتای ژنتیکی مولکولی خود را در یک تغییر ژنتیکی (جهش) پیدا می کند ، که سلول آسیب دیده را به تکثیر غیر طبیعی تحریک می کند. این جهش می تواند به نوبه خود ناشی از مواد سرطان زا ، تابش یا استعداد ذاتی باشد. توسعه سرطان همیشه یک روند چند مرحله ای است که تحت تأثیر عوامل بی شماری قرار دارد.
علاوه بر افزایش تمایل دژنراتیو سرطان سلول به طور خاص ، بی اثر است سیستم ایمنی بدن مورد نیاز است ، که وظیفه خود را در شناسایی سلولهای تخریب شده و حذف آنها از گردش انجام نمی دهد. اگر سلول دفاعی خارج از سلول تخریب شود مغز استخوان (در یک لنف گره) ، این گره لنفاوی نامیده می شود سرطان (لنفوم) ، که زیرگروههای زیادی دارد. اگر مشکل در این است مغز استخوان خود ، بسته به نوع ، از یک صحبت می شود سرطان خون (سرطان خون) ، یا به اصطلاح سندرم میلو دیسپلاستیک یا میلوپرولیفراتیو ، که شامل بسیاری از انواع مختلف نیز می شود.
تغییرات ژنتیکی مادرزادی (جهش) نیز به عنوان یک علت ممکن است ، اما بسیار نادر است. بین اختلالات انعقادی مادرزادی و اکتسابی تمایز قائل می شود. اختلالات انعقادی مادرزادی مبتنی بر نقایص ژنتیکی ارثی است که شایع ترین آنها است هموفیلی سندرم A و B و Von Willebrand-Jürgens در میان بیماری های پلاسماتیک (کوآگولوپاتی) ، سندرم بسیار نادر برنارد-سولیر و بیماری Glanzmann-Naegeli به همان اندازه نادر در بین بیماری های ترومبوسیتی (تیرومبوپاتی).
تا حدی شایعتر تلانژکتازی خونریزی دهنده ارثی است (بیماری اوسلر) اختلالات اکتسابی انعقاد پلاسما معمولاً به دلیل کمبود ویتامین K (اغلب ناشی از دارو ، بلکه همچنین به دلیل سوء تغذیه یا اختلالات جذب). به ندرت ، واکنش ایمنی بدن در برابر عوامل انعقادی خاص خود یا کمبود فاکتورهایی به دلیل مصرف زیاد دلیل آن است.
تولید (سنتز) کافی مواد لخته کننده در بیمار کبد همچنین می تواند کمبود عوامل لخته شدن را توضیح دهد. به اصطلاح Purpura-Schoenlein-Henoch احتمالاً در اثر عفونت یا دارو ایجاد می شود. مهمترین اختلالات اکتسابی انعقاد پلاکت ، بیش از هر چیز ایمنی ندارد ترومبوسیتوپنی، یک بیماری خود ایمنی است که علیه خون خود بدن هدایت می شود پلاکتو هپارین-القاء شده ترومبوسیتوپنی، که در آن یک واکنش ایمنی تحت درمان با هپارین رخ می دهد.
دو نوع وجود دارد که نوع 2 بسیار خطرناک تر است. بیماری دیگری که منجر به بزرگ شدن می شود طحال (اسپلنومگالی) همچنین می تواند باعث کاهش تعداد خون شود پلاکت (ترومبوسیت) به دلیل عوارض (هایپر اسپنی). مصرف استیل سالیسیلیک اسید (ASA ، اسپرین) و مواد مرتبط با این گروه از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) غیرقابل برگشت عملکرد پلاکت های خون را محدود می کند.
فقط ترومبوسیت های جدید که در طی چند روز تولید مثل می شوند ، دوباره کاملاً عملکردی دارند. کم خونی یک بیماری است که دلایل زیادی دارد. بین کمبود حجم (پس از از دست دادن واقعی خون) ، تخریب خون (همولیز) - که در آن سلول های قرمز خون (اریتروسیت ها) ، که حاوی پروتئین حامل اکسیژن (هموگلوبین) است ، از بین می رود ، یک اختلال توزیع که در آن سلول های قرمز خون در یک بزرگ شده جمع می شوند طحال، و یک اختلال شکل گیری.
از طرف دیگر ، تخریب خون می تواند به دلیل نقص گلبول های قرمز خون یا بیماری های عفونی ، دارو ، بیماری های خود ایمنی و غیره باشد. یک اختلال آموزشی معمولاً به دلیل کمبود (آهن ، اسید فولیک یا ویتامین B12) ، اما همچنین می تواند توسط آن ایجاد شود نارسایی مزمن کلیه یا یک بیماری سرطانی (یا مستقیماً به سیستم خون ساز مانند کم خونی آپلاستیک ، سندرم میلودیسپلاستیک یا تومور مرتبط است). تغییر در شمارش خون به معنای یک واکنش التهابی می تواند توسط یک عفونت ، یک بیماری خود ایمنی ایجاد شود ، بلکه همچنین توسط یک بیماری تومورال یا آسیب یا جراحی ایجاد شود.
علاوه بر انجام وظیفه ای مصاحبه پزشکی (آنامنزیس) و معاینه ، بیماری های خون شناسی معمولاً نیاز به آزمایشات آزمایشگاهی خون بیمار دارند. در برخی موارد ، اما به خصوص اگر به بیماری هماتو-انکولوژیک مشکوک باشید ، مغز استخوان معاینه لازم است برای این منظور ، یک نمونه بافت از مغز استخوان خونساز ، معمولاً از تاج ایلیاک، زیر بیهوشی موضعی با سوزن و با استفاده از روشهای مختلف رنگ آمیزی زیر میکروسکوپ بررسی می شود. بسته به علت بیماری خونریزی ، نوع و میزان اقدامات درمانی بسیار متفاوت است.
در حالی که ساده است فقر آهن کم خونی معمولاً با افزودن داروهای آهن قابل درمان است ، بیماری های سرطانی (انکولوژیک) گاهی اوقات به درمان های ترکیبی پیچیده ای نیاز دارند. برای سرطان های خون (سرطان خون) ، به عنوان مثال ، چند دارو شیمی درمانی و پیوند سلول های بنیادی رایج ترین گزینه ها هستند ، در حالی که لنفوم ها همچنین می توانند با تابش رادیولوژی و جراحی درمان شوند. به طور کلی ، همیشه باید یک تمایز مداوم بین درمان های علامتی ، که به بیماری زمینه ای نمی پردازند ، و آنهایی که به معضل علیت می پردازند ، باشد. به ویژه برای تعداد زیادی از بیماری های ارثی ، امروزه علی رغم پیشرفت چشمگیر در تحقیقات ، این امکان پذیر نیست.
