اسید آمینه هیستیدین (مخفف His در کد سه حرفی و H در کد یک حرفی) یک اسید آمینه پروتئینوژنیک است (برای تشکیل پروتئین ها) با یک حلقه ایمیدازول اساسی در زنجیره جانبی. بنابراین هیستیدین را می توان به عنوان یک اسید آمینه اساسی و معطر دسته بندی کرد. فقط پیکربندی L اسید آمینه دارای اثر بیولوژیکی در بدن انسان است.
اکنون هیستیدین برای انسان بالغ نیز ضروری (لازم برای زندگی) تلقی می شود. ارگانیسم انسان نمی تواند خود را به میزان کافی و فاقد هیستیدین طولانی مدت هیستیدین سنتز کند رژیم غذایی منجر به علائم کمبود می شود. برای نوزادان ، هیستیدین در هر صورت ضروری است.
سنتز هیستیدین در متابولیسم از طریق چندین مرحله انجام می شود که شامل 8 مرحله مختلف است آنزیم ها از پیرو فسفات فسفریبوسیل (PRPP) و ATP.
پروتئین ها از رژیم غذایی به تری پپتیدها و دی پپتیدها (زنجیره های پروتئینی متشکل از 3 و 2) تقسیم می شوند اسیدهای آمینهبه ترتیب) و اسیدهای آمینه آزاد قبل از جذب (جذب از طریق روده). این رخ توسط خاص آنزیم ها (اگزو- و اندوپپتیدازها) در حال حاضر در معده و در ادامه می یابد روده کوچک.
در غشای مرز قلم مو مخاط سلولها (سلولهای مخاط روده) ، سیستم های ویژه حمل و نقل برای جذب of اسیدهای آمینه. رایگان اسیدهای آمینه توسط یک ناقل فعال وابسته به Na + گرفته می شود ، در حالی که تری و دیپپتیدها توسط H-coupled حمل و نقل به درون سلولها (سلولهای روده کوچک) اپیتلیوم). پروتئین ها سلولهای لایه بردار روده کوچک مخاط خود نیز به آمینو فردی تقسیم می شوند اسیدها و دوباره جذب می شود. در سلولهای انتروسیتی ، تری و دیپپتیدها هیدرولیز می شوند تا آمینو آزاد شوند اسیدها (با واکنش با شکاف) آب) و به آنجا منتقل شد کبد.
موجودی بدن بدن انسان تقریباً 10 تا 11 کیلوگرم است. استخر آمینو رایگان اسیدها in خون پلاسما حدود 100 گرم است. کمتر از 1٪ از ذخایر پروتئین موجود در کبد, کلیه و روده کوچک مخاط به اصطلاح پروتئین حساس است و می تواند بدون تأثیر بر عملکرد بدن تجزیه شود. پروتئین بدن انسان در حالت پویایی تجمع و تخریب (گردش پروتئین) است و به سرعت با وضعیت متابولیسم سازگار می شود. تخریب و بازسازی ساختارهای پروتئینی بدن ، علاوه بر اسیدهای آمینه تأمین شده از طریق رژیم غذایی، به طور قابل توجهی در نگهداری استخر اسید آمینه کمک می کند. میزان استفاده مجدد (میزان بازیافت) از پروتئولیز (تجزیه پروتئین ها) پروتئین های درون زا می تواند تا 90٪ باشد.
گردش پروتئین در بدن به وضعیت تغذیه ای و در دسترس بودن اسیدهای آمینه آزاد بستگی دارد. به عنوان مثال ، مصرف 100 گرم پروتئین در رژیم غذایی باعث گردش تقریبی می شود. 250 تا 300 گرم پروتئین بدن ، در نتیجه اسیدهای آمینه جدا می شوند و استفاده می شوند ، به عنوان مثال ، برای تجدید روزانه سلولهای مخاط روده ، متابولیسم عضلات یا تشکیل و تجزیه پروتئین های پلاسما.
محصولات تجزیه متابولیسم پروتئین (متابولیسم پروتئین) هستند نیتروژن ترکیباتی مانند اوره, آمونیاک, اسید اوریک و کراتینین و از طریق ادرار دفع می شود. با مصرف پروتئین طبیعی ، 80 تا 85 درصد از کل نیتروژن دفع می شود به عنوان اوره از طریق کلیه ها این مربوط به حدود 80 گرم پروتئین در روز است.
پروتئین غذایی جذب نشده و پروتئین ترشح شده (دفع شده) در لومن روده از طریق مدفوع (مدفوع) دفع می شود. این مقدار تقریباً معادل 10 گرم پروتئین در روز است.
