جزایر لانگرهانس کدامند؟
جزایر لانگرهانس (جزایر لانگرهانس، سلول های لانگرهانس، سلول های جزایر) از حدود 2000 تا 3000 سلول غده ای تشکیل شده اند که توسط مویرگ های خونی متعدد احاطه شده اند و قطر آنها تنها 75 تا 500 میکرومتر است. آنها به طور نامنظم در سراسر پانکراس توزیع می شوند، اما به صورت خوشه ای در ناحیه دم اندام یافت می شوند. جزایر لانگرهانس تنها حدود یک تا سه درصد از کل جرم پانکراس را تشکیل می دهند.
وظیفه جزایر لانگرهانس چیست؟
جزایر لانگرهانس هورمون تولید می کنند. بسته به اینکه کدام هورمون درگیر است، چهار نوع سلول جزایر وجود دارد:
سلول های A هورمون گلوکاگون را با کاهش غلظت گلوکز خون آزاد می کنند (هیپوگلیسمی). این به این دلیل است که گلوکاگون تشکیل گلوکز در سلول ها و آزاد شدن آن در خون را تحریک می کند و باعث افزایش مجدد سطح گلوکز خون می شود. از سوی دیگر، سطح بالای گلوکز در خون، سلول های A را مهار می کند. این نوع سلول حدود 15 درصد از سلول های تولید کننده هورمون در پانکراس را تشکیل می دهد.
سلول های B (سلول های بتا) انسولین تولید می کنند که برای افزایش جذب گلوکز به سلول ها و در نتیجه کاهش سطح گلوکز خون استفاده می شود. آنها حدود 80 درصد از تمام سلول های جزایر لانگرهانس را تشکیل می دهند.
سلول های PP پلی پپتید پانکراس را تولید می کنند. ترشح ترشحات گوارشی از پانکراس را مهار می کند و احساس سیری را منتقل می کند. سلول های PP کمتر از دو درصد سلول های جزایر را تشکیل می دهند.
جزایر لانگرهانس چه مشکلاتی می توانند ایجاد کنند؟
اگر سلول های B که انسولین تولید می کنند به طور ناکافی کار کنند یا حتی توسط سیستم ایمنی از بین رفته باشند، دیابت نوع 1 (دیابت وابسته به انسولین) ایجاد می شود. به طور عمده در کودکان و نوجوانان رخ می دهد.
در دیابت نوع 2، سلول های بدن نسبت به انسولین آزاد شده واکنش کافی نشان نمی دهند یا اصلاً واکنش نشان نمی دهند.
تومورهای خوش خیم و بدخیم جزایر لانگرهانس می توانند بر تولید هورمون تأثیر بگذارند.
