آرتروز چیست؟
آرترودزیس سفت شدن عمدی مفصل توسط جراحی است. شایع ترین دلیل این عمل، آرتروز پیشرفته ("سایش مفصل") است. به دلیل تخریب سطوح مفصلی، مفصل آسیب دیده به طور فزاینده ای ناپایدار و دردناک می شود.
بنابراین هدف آرترودز تسکین درد و دستیابی به ظرفیت باربری دائمی مفصل است. با این حال، عملکرد طبیعی مفصل برای این منظور رها شده است. آرترودز نیز دیگر قابل برگشت نیست.
چه زمانی آرترودز انجام می شود؟
دلایل رایج برای آرترودز عبارتند از:
- آرتروز پیشرفته مفاصل کوچک (انگشت، مچ، انگشتان پا و مچ پا)
- شل شدن مفاصل مصنوعی بدون امکان تعویض
- بی ثباتی مزمن مفصل به دلیل فلج عضلانی
- تخریب مفصل در آرتریت روماتوئید ("روماتیسم مفصلی")
آرترودز به ندرت در مفاصل بزرگ مانند مفصل ران انجام می شود. در این حالت سعی می شود با استفاده از مفصل مصنوعی تحرک بیمار تا زمانی که ممکن است حفظ شود.
در حین آرترودز چه کاری انجام می شود؟
دو روش بیهوشی برای انجام آرترودز در دسترس است: بیهوشی عمومی و بیهوشی نخاعی.
با بیهوشی عمومی، متخصص بیهوشی بیمار را به خواب عمیقی می برد و از مسکن ها و شل کننده های عضلانی استفاده می کند. در بی حسی نخاعی، مسیرهای عصبی رسانای درد در طناب نخاعی با تزریق هدفمند داروی بی حسی قطع می شود، اما بیمار در طول عمل هوشیار می ماند و فقط داروهای آرامبخش دریافت می کند.
برای جراحی مچ پا، یک بلوک عصبی موضعی، همراه با یک بیهوشی عمومی خفیف، ممکن است کافی باشد. بلوک عصبی بیش از 20 ساعت طول می کشد، بنابراین بیمار تا چند ساعت پس از جراحی عملاً بدون درد است.
اگر بیهوشی انتخاب شده موثر باشد، پوست در محل عمل کاملا ضد عفونی می شود. علاوه بر این، نواحی بدن با پرده های استریل پوشیده شده است. سپس روال واقعی می تواند در جریان باشد.
آرترودز: اصول اساسی روش جراحی
در آرترودز، جراح ابتدا به مفصل دسترسی پیدا می کند: برای انجام این کار، پوست، بافت چربی زیر جلدی و عضلات را برش می دهد و با برش کپسول مفصلی، مفصل را باز می کند.
برای انجام این کار، به عنوان مثال، پیچ ها یا صفحات فلزی و گاهی اوقات تراشه های استخوانی خود بیمار (مثلاً از تاج ایلیاک) را وارد می کند. هنگامی که استخوان ها محکم به هم متصل شدند، جراح کپسول مفصل و همچنین چربی زیر جلدی و پوست را با بخیه بخیه می زند.
مثال: آرترودز سه گانه
در این جراحی مفصل مچ پا تحتانی در پا و دو مفصل مجاور بالا و پایین آن سفت می شود.
برای انجام این کار، جراح ابتدا غضروف مفصلی مفصل مچ پا پایین و دو مفصل مجاور را برمی دارد. او سطوح مفصلی که اکنون در معرض دید قرار گرفته اند را با دو تا چهار پیچ محکم به هم وصل می کند. موقعیت صحیح پیچ ها در تصاویر اشعه ایکس بررسی می شود. پس از آرترودز سه گانه، جراح زخم را با بخیه می بندد و بانداژ الاستیک می زند.
در نتیجه فرآیندهای ترمیم روی استخوان و کشش ایجاد شده توسط پیچ‌ها، سه استخوان که می‌توانند به صورت جداگانه در مقابل یکدیگر حرکت کنند، در طول زمان به یک معنا تبدیل به «یک استخوان» می‌شوند.
خطرات آرترودز چیست؟
فیوژن جراحی شامل خطرات خاصی است:
- تشکیل مفصل کاذب (پسودارتروز)
- درد مزمن
- محدودیت حرکت
- اختلالات حساسیت
- ناسازگاری های مادی
- کوتاه شدن جزئی دست یا پای عمل شده
علاوه بر این، مانند هر جراحی دیگری، خطرات جراحی عمومی مرتبط با آرترودز وجود دارد:
- خونریزی حین یا بعد از عمل
- تشکیل هماتوم، که ممکن است نیاز به پاکسازی در یک عمل جراحی دیگر داشته باشد
- عفونت
- جای زخم از نظر زیبایی شناختی رضایت بخش نیست
- واکنش های آلرژیک به مواد مورد استفاده (گچ، لاتکس، داروها)
- حوادث بیهوشی
بعد از آرترودز چه نکاتی را باید در نظر بگیرم؟
پس از عمل، درد قابل توجهی طبیعی است. پزشک یک داروی ضد درد برای شما تجویز می کند تا در صورت نیاز پس از ترخیص از بیمارستان مصرف کنید.
بخیه ها معمولاً در روز دهم تا دوازدهم پس از آرترودز برداشته می شوند. تا آن زمان مطمئن شوید که زخم جراحی خیس یا کثیف نشود. شما فقط باید در حالی دوش بگیرید که محل زخم را از سر راه خود خارج کرده باشید. همچنین می توانید از گچ مخصوص دوش استفاده کنید.
استرس بعد از آرترودز
پس از آرترودز، ابتدا باید آن را روی قسمت آسیب دیده بدن راحت کنید تا زمانی که استخوان بهبود یابد. بسته به اینکه آرترودز روی کدام مفصل انجام شده باشد، ممکن است سه تا چهار ماه طول بکشد. با پزشک خود در مورد میزان وزنی که می توانید تا آن زمان روی مفصل جراحی شده وارد کنید صحبت کنید.
اینکه کدام کمک شخصاً برای شما مناسب است به بیماری زمینه ای، وضعیت استخوان و محل آرترودز بستگی دارد.
