Epicatechin متعلق به بی رنگ است فلاونول ها، که یک زیر گروه از هستند فلاونوئیدها. اینها به عنوان طبقه بندی می شوند ترکیبات ثانویه گیاهی (مواد زیست فعال با پتانسیل سلامت-اثرات ترویجی). از نظر شیمیایی ، epicatechin ساختاری مشابه کاتچین دارد. از دو تشکیل شده است انواع مواد نفتی قابل اشتعال حلقه هایی که در وسط آنها یک حلقه پیران O-heterocyclic یافت می شود. روی حلقه پیران ، دوم و سوم کربن با یک پیوند منفرد متصل می شوند. علاوه بر این ، یک گروه هیدروکسی در 3 وجود دارد کربن. بر اساس مرکز مرکزی در 2 کربن، epicatechin و catechin تفاوت دارند. Epicatechin دارای پیکربندی cis و catechin دارای پیکربندی trans است. فرمول مولکولی نیز C15H14O6 است. اپیتکچین ، به عنوان مثال ، در شکلات و در پوست سیب.
ترکیب
اپی کاتچین به عنوان یک ماده گیاهی ثانویه تنها توسط گیاهان سنتز (تولید می شود) و در لایه های حاشیه ای و در برگهای بیرونی یافت می شود. بنابراین ، اپیکاتچین در درجه اول در غذاهای گیاهی یافت می شود و میزان آن بسته به نحوه رشد غذا ، فصل و تنوع غذا متفاوت است. در 100 گرم پخت كاكائو پودر، مقدار زیادی اپی کاتچین ، 196.43 میلی گرم وجود دارد. انگور تیره حاوی 8.68/100 میلی گرم اپی کاتچین در XNUMX گرم است. در ارگانیسم گیاه ، فلاونوئیدها مانند epicatechin عمدتا به صورت محدود به صورت گلیکوزید (اتصال به گلوکز) و به میزان کمتری به شکل آزاد به صورت آگلیکون (بدون a قند ترکیب).
جذب
از طریق مواد مغذی (غذایی) جذب آزاد و متصل به گلیكوزید می شود فلاونوئیدها وارد شوید روده کوچک. آگلیكونهای فلاونوئید به درون سلولها (سلولهای روده باریك) جذب می شوند اپیتلیوم) از طریق انتشار غیرفعال. برخی از گلیکوزیدهای فلاونوئید از طریق جذب می شوند (جذب می شوند) سدیم/گلوکز cotransporter-1 (SGLT-1). این حمل می کند سدیم یونها همراه با گلوکز با استفاده از همپوشانی (انتقال اصلاح شده) به سلول وارد شوید. به این ترتیب ، گلیکوزیدهای فلاونوئید به مخاط اپیتلیوم (روده ای مخاط) سالم. گلیکوزیدهای فلاونوئیدی که جذب نمی شوند روده کوچک به فنولیک آزاد تبدیل می شوند اسیدها و فلاونوئید آگلیکون ها توسط میکروارگانیسم ها روده بزرگ (روده بزرگ). در حالی که برخی از این فلاونوئیدها به طور منفعل وارد روده بزرگ می شوند اپیتلیوم، قسمت دیگر توسط میکرو فلور تخریب شده و از طریق مدفوع (مدفوع) دفع می شود. فلاونوئیدها در> 15٪ به خوبی در دسترس هستند. دم کشیدن آب می تواند منجر به کاهش 50 درصدی فلاونوئیدهای محلول در آب شود. دم کشیدن چای سبز در حالت مطلوب ، دمای 85 درجه سانتی گراد مناسب است. در یک مطالعه مشخص شد که محتوای اپیکاتچین ، اپی کاتچین گالات ، اپی گالوکاتچین و اپی گالوکاتچین گالات در 3 تا 5 دقیقه اول افزایش می یابد. با افزایش زمان دم ، محتوای آنها در چای سبز کاهش می دهد. در مقابل ، محتوای کاتچین ، گالوکاتچین و گالوکاتچین گالات به طور مداوم با مدت زمان تزریق افزایش می یابد. همچنین بر اساس نقاط حسی ، چای سبز بعد از مدت زمان دم کشیدن 3 تا 5 دقیقه بهترین عملکرد را دارد. هرچه چای سبز طولانی تر شود ، تلخ تر است طعم و همچنین عطر.
حمل و نقل و توزیع در بدن
فلاونوئیدهای جذب شده به داخل منتقل می شوند کبد از طریق پورتال رگ. در اینجا ، ترکیب یا متیلاسیون با اسید گلوکورونیک یا سولفات از طریق واکنش های فاز II اتفاق می افتد. متعاقبا، حذف از طريق صفرا رخ می دهد.
