در تولیدات صنعتی ، غالباً قند به غذا اضافه می شود. شکر در اینجا به معنای مترادف تمام ساکاریدهای با طعم شیرین (قندهای یک و دو قلو) است و همچنین نام تجاری ساکارز قند مضاعف است. مقدار زیاد قند اضافه شده بر روی بدن اثر مخربی می گذارد. دومی بلافاصله قند را در جریان خون جذب می کند و باعث ایجاد آن می شود گلوکز مرحله (خون شکر) به شدت افزایش یابد. با این حال ، "انرژی زیاد" کوتاه مدت است ، زیرا مدت کوتاهی پس از آن جایگزین می شود. نتیجه این امر اشتیاق مجدد به غذاهای شیرین است. این افزایش و سقوط سریع در گلوکز سطح نتایج در نوسانات خلقی، خواب آلودگی ، سردرد و در بعضی موارد حتی افسردگی. مجتمع کربوهیدرات ها از سوی دیگر ، مانند محصولات غلات کامل ، به طور ناگهانی ایجاد نمی شود خون نوسانات قند زیرا با سرعت کمتری جذب جریان خون می شوند. شکر فقط انرژی تأمین می کند و بنابراین فقط "خالی است کالری" برخلاف مواد پیچیده ، حاوی مواد حیاتی نیست کربوهیدرات ها مانند محصولات غلات سبوس دار ، برنج ، گندم ، ذرت، سیب زمینی و سایر محصولات نشاسته ای ، و بنابراین نیازهای حیاتی ما را برآورده نمی کند. به جای طبیعی و سلامت- باعث ترویج غذاها می شود ، امروزه جامعه ما غذاهای تولید شده با قند و شکر را ترجیح می دهد زیرا آنها معمولاً بسیار خوش طعم بوده و تهیه آنها برای مصرف سریع و آسان است. اکثر کودکان در نوجوانی تا 20٪ از انرژی روزانه خود را با قند می پوشانند ، به این معنی که 20٪ قابل توجهی از انرژی توسط ویتامین ها, مواد معدنی, عناصر کمیاب و فیبر اگر مثلاً ویتامین B1 خیلی کم مصرف شود ، کربوهیدرات ها دیگر نمی توان به طور مطلوب تجزیه کرد ، زیرا این ویتامین برای این منظور مورد نیاز است. مشکلات در متابولیسم و همچنین اختلالات گوارشی ناشی از تنگناهای تأمین ناشی از کمبود ماده حیاتی از عواقب آن است. شکر نه تنها فرایندهای متابولیسم را به خطر می اندازد ، بلکه به دندان آسیب می رساند. اگر غذاها بیش از 1٪ قند داشته باشند ، این امر باعث توسعه کرم خوردگی دندان.
