طعم

معرفی

چشیدن ، همراه با دیدن ، شنیدن ، بوییدن و احساس ، متعلق به حواس پنجگانه انسان است. انسان توانایی چشیدن طعم غذا را دارد و از چیزهای سمی مانند گیاهان که معمولاً بسیار تلخ هستند ، دوری می کند. علاوه بر این ، ترشح از بزاق و آب معده تحت تأثیر قرار می گیرد: با حس چشایی تحریک می شود.

به طور کلی می توانیم پنج سلیقه مختلف را از یکدیگر تفکیک کنیم. یکی از این احساسات اصلی چشایی انسان ، شیرینی است که به دلیل ساکارز (قند خانگی یا کریستال) ، گلوکز (دکستروز) و ساخارین (شیرین کننده مصنوعی) است. طعم ترش از اسید کلریدریک و اسید سیتریک حاصل می شود.

• شیرین ،
• ترش،
• تلخ،
• شور و
• امامی

چیزی اگر حاوی سولفات کینین یا باشد ، تلخ تلقی می شود نیکوتین. اگر غذای مصرفی مزه شور داشته باشد ، این امر ناشی از آن است سدیم کلرید یا کلسیم کلرید علاوه بر این ، درک مخلوطی از طعم های اساسی ، مانند ترش و شیرین نیز ممکن است.

بحث در مورد اینکه آیا ما همچنین می توانیم طعم های قلیایی (صابونی) و فلزی را بچشیم ، بحث شده است. در ضمن ، فرض بر این است که سدیم نمک (گلوتامات) یکی از خصوصیات چشایی ماست. این به اصطلاح طعم امامی گفته می شود.

همه این طعم دهنده ها می توانند واکنش های تقلیدی خاصی را در ما انسان ها ایجاد کنند ، که ذاتی هستند و بنابراین حتی می توانند در نوزادان مشاهده شوند. تمام خصوصیات چشایی در بازه های زمانی خاص سازگار می شوند. این بدان معناست که در حضور مداوم یک ماده طعم دهنده خاص ، دیگر پس از چند ثانیه یا چند دقیقه طعم را به این شدت درک نمی کنیم.

فقط طعم تلخ را می توان ساعتها به میزان کامل آن چشید ، زیرا در گذشته این امر برای شناخت گیاهان سمی تلخ و در نتیجه بقای آنها از اهمیت تعیین کننده ای برخوردار بود. در گذشته تصور می شد که هر کیفیت طعم خاص می تواند به یک منطقه ثابت در منطقه اختصاص یابد زبان، مانند طعم شیرین نوک زبان. با این حال ، این اکنون رد شده است.

اما چطور اکنون می توان با ما سلیقه کرد زبان؟ مسئول این امر اندامهای چشایی ما ، پاپیلاهای چشایی و جوانه های چشایی هستند که با آنها قابل درک نیستند چشم انسان. اگر نگاه دقیق تری به ساختار جوانه های چشایی بیندازیم ، می توان سه نوع مختلف را از هم تشخیص داد.

با این حال ، همه جوانه های چشایی از نظر دقیق تر مانند "دیواری" به نظر می رسند ، که در سمت راست و چپ با "سنگر" هر کدام مرز است. به اصطلاح پاپیلای قارچی (Papillae fungiformes) بزرگترین گروه هستند و در کل توزیع می شوند زبان. علاوه بر این ، پاپیلاهای برگ (Papillae foliatae) نیز وجود دارد که در لبه پشت زبان دیده می شود.

والپاپیلاها (Papillae vallatae) عمدتا در پشت زبان یافت می شوند و کوچکترین گروه پاپیلاهای چشایی را تشکیل می دهند. جوانه های چشایی در "خندق ها" و دیواره های "دیواره" جوانه های چشایی قرار دارند. تعداد آنها با افزایش سن کمی کاهش می یابد.

آنها حاوی سلولهای حسی واقعی هستند که به نوبه خود گیرنده هایی دارند که مسئول درک سلیقه های مختلف هستند. سلول حسی گیرنده های مختلف طعم را دارد. کوچکترین اجزای غذایی می توانند به این گیرنده ها متصل شوند.

مکانیسم اتصال می تواند مانند یک کلید و یک سوراخ کلید مطابق تصور شود. یک جز component خاص از غذای ما می تواند به یک گیرنده مناسب سلول حسی متصل شود. فرآیندهای مولکولی منجر به تغییر در فعالیت می شود فیبر عصبی، که ارتباطی بین سلولهای حسی و مناطق خاصی از آن ایجاد می کند مغز. بنابراین ، سیگنالی از طریق رشته های عصبی از طریق چندین ایستگاه به قشر مخ منتقل می شود سیستم لیمبیک (پردازش احساسات و کنترل رفتار غریزی) و هیپوتالاموس، بخشی از دیسانفالون.