علل و درمان پسوریازیس

نشانه ها

پسوریازیس التهاب مزمن، خوش خیم و غیر عفونی است پوست مرض. این پلاک به صورت پلاک های متقارن (دو طرفه)، به شدت مشخص، قرمز روشن، خشک و برجسته پوشیده شده توسط فلس های نقره ای ظاهر می شود. مناطق آسیب دیده معمولاً آرنج، زانو و پوست سر هستند. خارش، الف سوزش احساس و درد علائم دیگر هستند و خاراندن باعث تشدید بیشتر می شود شرط. پسوریازیس همچنین می تواند بر مفاصل (پسوریاتیک آرتروز) و ناخن (ناخن - میخ پسوریازیس) از آنجا که پوست این بیماری دارای یک کارکرد ارتباطی مهم است، این بیماری بار روانی را برای افراد مبتلا نشان می دهد و بر کیفیت زندگی آنها تأثیر منفی می گذارد. تظاهرات متعددی متمایز می شود. این مقاله در درجه اول بر روی پلاک پسوریازیس

علل

پسوریازیس در اثر تغییر ایجاد می شود پوست سلول ها (کراتینوسیت ها) که منجر به پرولیفراسیون، تمایز ناقص و هایپرکراتوز. در همان زمان، سلول های ایمنی نیز مهاجرت می کنند، خون عروق اتساع و عروق تحریک می شود. برخلاف پوست معمولی که در آن سلول‌های پوستی اپیدرم از لایه پایه به لایه شاخی در عرض حدود چهار هفته مهاجرت می‌کنند، این فرآیند در پسوریازیس تنها حدود سه تا پنج روز (!) طول می‌کشد. لایه گرانولوزوم وجود ندارد و هسته های سلولی تا بالاترین لایه یافت می شوند. علل عمده عبارتند از:

  • وراثت (ژنتیک)
  • پاسخ ایمنی و التهابی: لنفوسیت T، واسطه هایی مانند سیتوکین ها.
  • محرک ها: به عنوان مثال عفونت، فشارضایعات پوستی، داروهای مانند لیتیوم, ضد مالاریا، NSAID ها، ترک استروئید، مسدود کننده های بتا.

تشخیص

تشخيص در پوست يا پزشكي خانواده معمولاً بر اساس تصوير باليني و كمتر با a بیوپسی. سایر بیماری های پوستی باید حذف شوند.

درمان غیر دارویی

  • مراقبت از پوست، صابون ملایم
  • حمام ها
  • فتوتراپیبه عنوان مثال درمان UV، قرار گرفتن در معرض نور خورشید، PUVA، درمان با لیزر.
  • از عوامل محرک خودداری کنید
  • ماهی درمانی: Garra rufa

درمان دارویی

پسوریازیس هنوز قابل درمان نیست، اما می توان آن را با داروهای ضدپسوریاتیک موضعی و سیستمیک (ضد شوره) تسکین داد: گلوکوکورتیکوئیدهای موضعی:

  • مانند ممتازون فوروات یا کلوباتازول پروپیوناتاز رایج ترین داروهایی هستند که برای درمان موضعی تجویز می شوند و در اشکال مختلف دارویی موجود هستند. آنها دارای خواص ضد التهابی، ضد خارش، ضد حساسیت و ضد تکثیر هستند. یکی از مشکلات پتانسیل است عوارض جانبی مرتبط با استفاده بیش از حد گلوکوکورتیکوئیدها مانند تریامسینولون نیز به ندرت مستقیماً به داخل ضایعات تزریق می شود.

مشتقات ویتامین D:

  • مانند کلسیپوتریول (Xamiol، Daivobet)، کلسیتریول (سیلکیس) و تاکالسیتول (Curatoderm) نیز معمولا برای درمان موضعی استفاده می شود. آنها از تکثیر سلول های اپیدرمی جلوگیری می کنند و کراتینه سازی طبیعی را ترویج می کنند. در داروهای اغلب با کورتیکواستروئیدهای موضعی ترکیب می شوند.

محصولات مراقبت از پوست:

  • لایک برای مراقبت منظم و بازگرداندن سد پوستی توصیه می شود.

داروهای کراتولیتیک:

آنترانوئیدها:

  • دیترانول (آنترالین) دیگر در بسیاری از کشورها در بازار وجود ندارد.

پسورالن ها (کومارین ها):

سرکوبگرهای ایمنی عمدتاً در پیشرفت شدید بیماری استفاده می شوند:

بیولوژیک: مهارکننده های گیرنده اینترلوکین 17:

مهارکننده های اینترلوکین 23:

  • گوزلکوماب (ترمفیا)
  • ریسانکیزوماب (Skyrizi)
  • تیلدراکیزوماب (ایلومتری)

مهارکننده های اینترلوکین 17A:

مهارکننده های اینترلوکین-12 و اینترلوکین-23:

  • اوستکینوماب (استلارا)

مهار کننده های TNF-alpha:

  • آدالیمیباب (هومیرا)
  • اتانرپت (Enbrel)
  • گلیمیماب (سیمپونی)
  • Infliximab (Remicade)

مهار کننده فسفودی استراز -4:

مهار کننده های موضعی کلسینورین:

رتینوئیدها:

فومارات

تار:

داروهای گیاهی ضد پسوریاتیک:

  • کپسایسین
  • ماهی ماهونیا (به عنوان مثال Omida Rubiderm-N)