آمفپرامون یک آلفا-سمپاتومیمتیک غیر مستقیم است و در آلمان به عنوان یک مورد استفاده می شود مهار کننده های اشتها. به دلیل احتمال سوءاستفاده ناچیز ، ماده فعال فقط در موارد فوری برای مدت کوتاهی برای درمان حمایتی تجویز می شود. چاقی.
آمفپرامون چیست؟
به دلیل احتمال سوء استفاده ناچیز ، این دارو فقط در موارد ضروری برای درمان حمایتی برای دوره های کوتاه تجویز می شود. چاقی. آمفپرامون همچنین به عنوان 2-دی اتیل آمینو-1-فنیل پروپان-1-وان ، 2-دی اتیل آمینوپروپیوفنون ، آمفپرامونوم یا دی اتیل پروپیون شناخته می شود. متعلق به گروه مشتقات فنیل اتیل آمین است. اینها ترکیبات شیمیایی مشتق شده از فنیل اتیل آمین هستند. فنیل اتیل آمین ها به طور گسترده ای در طبیعت پخش می شوند (برای مثال ، انتقال دهنده عصبی دوپامین یا ماده شبیه اسید آمینه تیرامین) یا به طور مصنوعی تولید می شوند (برای مثال ، خاص آمفتامین ها) در بین فنیل اتیل آمین ها ، آمفپرامون متعلق به زیر گروه کاتینون است. نام کاتینونها از ترکیب کاتینون که متعلق به آمفتامین ها و دارای اثر تحریک کننده است. آمفپرامون همچنین به عنوان یک محرک عمل می کند و باعث تحریک سمپاتیک می شود سیستم عصبی، بخشی از سیستم عصبی خودمختار (رویشی) است. این دارو به عنوان آلفا-سمپاتومیمتیک طبقه بندی می شود. این دارو بصورت دارویی تجویزی با نام تجاری Regenon و Tenuate در دسترس است. در آلمان ، آمفپرامون در زیر قرار می گیرد مواد مخدر عمل کنید ، اما قابل فروش است و ممکن است توسط پزشک تجویز شود.
عمل دارویی
آلفا-همدردی (همچنین به عنوان آگونیست های گیرنده آلفا آدرنرژیک شناخته می شود) روی خود مختار عمل می کند سیستم عصبی. این حالت غیر ارادی یا خود مختار نیز نامیده می شود سیستم عصبی زیرا نمی توان به طور داوطلبانه بر آن تأثیر گذاشت. ترکیبات فعال بخش خاصی از این سیستم عصبی را تحریک می کند دستگاه عصبی سمپاتیک. آمفپرامون به عنوان یک سمپاتومیمتیک غیر مستقیم آلفا عمل می کند. در حالی که آلفا مستقیم-همدردی تقلید از عمل آدرنالین با اتصال به گیرنده های یکسان ، آلفا- غیر مستقیمهمدردی رهبری به انتشار دوپامین و نوراپی نفرین سپس آنها را تحریک می کند دستگاه عصبی سمپاتیک. به این ترتیب آمفپرامون باعث تحریک می شود سیستم قلبی عروقی و اندام های خاص ، اما همچنین با عبور از آن یک اثر عصبی مرکزی دارد خون-مغز مانع فعالیت مغز در نتیجه ، ماده فعال به طور مختصر عملکرد جسمی و روانی را افزایش می دهد و هوشیاری را افزایش می دهد. خون جریان به ریه ها ، فشار خون و قلب افزایش نرخ علاوه بر این ، آمفپرامون احساسات را سرکوب می کند خستگی، تشنگی را مهار می کند و (از طریق هدفی که در هیپوتالاموس) باعث کاهش مصرف غذا و اشتها می شود. به دلیل تأثیرات متعدد آن بر کل ارگانیسم ، پزشک دستور تجویز آمفپرامون را با دقت می سنجد تا از آن جلوگیری شود. عوارض جانبی.
استفاده و کاربرد دارویی
داروهای آلفا-سمپاتومیمتیک به عنوان بی اشتهایی (سرکوب کننده اشتها) و سایر موارد استفاده می شود. آمفپرامون برای درمان حمایتی در بیماران مبتلا به اضافه وزن (چاقی) که شاخص توده بدن (BMI) بیشتر از 30 است. BMI با استفاده از فرمول زیر محاسبه می شود: BMI = وزن بدن بر حسب کیلوگرم / (ارتفاع بر متر) 2. با این حال ، این ماده فقط در صورت کاهش وزن مناسب دیگر استفاده می شود معیارهای موفق نبوده اند در بیمارانی که نتوانسته اند با رژیم گرفتن و ورزش به کاهش وزن برسند ، اما به دلایل پزشکی نیاز فوری به کاهش وزن دارند ، پزشک ممکن است درمان کوتاه مدت با آمفپرامون را انتخاب کند. از آنجا که یک بی اشتهایی عصبی مرکزی است ، عوارض جانبی شایع است و امکان سوء استفاده وجود دارد. در تابستان 2001 ، موسسه فدرال آلمان برای مواد مخدر و تجهیزات پزشکی (BfArM) به دلیل عوارض جانبی تأیید کننده داروهای اشتهاآور حاوی آمفپرامون را لغو کرد. سازندگان با موفقیت از این تصمیم تجدیدنظر کردند. آماده سازی ها از سال 2004 به بازار بازگشتند. با این حال ، اثربخشی آنها برای کاهش وزن واقعی و طولانی مدت مورد مناقشه است. بنابراین ، آمفپرامون در حال حاضر فقط در موارد فردی تجویز می شود و به طور کلی فقط برای درمان کوتاه مدت چاقی استفاده می شود.
خطرات و عوارض جانبی
آمفپرامون (مانند بسیاری از داروهای آلفا سمپاتومیمتیک) پتانسیل نه چندان ناچیزی برای سوء استفاده و وابستگی دارد. به همین دلیل ، آن را به عنوان طبقه بندی کرد مواد مخدر و در برنامه 3 آلمانی گنجانده شده است مواد مخدر قانون (مواد مخدر قابل فروش و تجویز). آلمان BfArM و سایر مقامات دارویی اتحادیه اروپا به صراحت به مزایای پزشکی پایین در رابطه با عوارض جانبی جدی اشاره می کنند. عوارض جانبی گنجانده شده است جنون, افسردگی, توهم، آشفتگی ، اختلالات خواب ، تپش قلب ، فشار خون, سرگیجه، و سبکی سر. به نظر می رسد آمفپرامون باعث توسعه شریان ریوی می شود فشار خون. برخی از بیماران ممکن است خطرناک را تجربه کنند آریتمی قلبی، از جمله انفارکتوس میوکارد یا توقف قلب، در طول درمان با آمفپرامون. استفاده طولانی مدت از آمفپرامون ممکن است باعث وابستگی شود و علائم قطع ممکن است پس از قطع دارو ظاهر شود.
