میوزیت or التهاب عضلات می تواند ارثی باشد یا توسط انواع مختلف ایجاد شود پاتوژن ها. عفونت ، اختلالات ایمنی ، انگلی ویروس ها, باکتری، یا سموم می توانند چنین مواردی را تحریک کنند التهاب عضلات. این امر هم تشخیص و هم درمان آن را پیچیده می کند میوزیت.
میوزیت چیست؟
التهاب ماهیچه ای or میوزیت به تمام بیماری های التهابی عضلات اسکلت انسان اشاره دارد. بین اشکال مختلف میوزیت تمیز داده می شود. مهمترین آنها به عنوان شناخته می شوند پلی میوزیت، میوزیت بدن شامل ، یا درماتومیوزیت. با این حال ، میوزیت همچنین می تواند توسط انواع باکتریایی یا ویروسی تحریک شود پاتوژن ها یا عفونت و همچنین در اثر صدمات به عضلات. میوزیت گاهی به دلایل ارثی مانند سندرم مونشمایر رخ می دهد. همچنین می تواند در نتیجه قرار گرفتن در معرض سموم رخ دهد. در عرض های جغرافیایی ما ، میوزیت یک بیماری نسبتاً نادر است. میوزیت بدن انسولین در بزرگسالان بالای 50 سال شایع است. با این حال ، درماتومیوزیت به طور کلی در جمعیت بیشتر است. جالب اینجاست که هر دو شکل میوزیت ترجیحاً در بروز می شود کودکی و نوجوانی و سپس دوباره پس از میانسالی. چنین التهابات عضلانی می تواند همراه با ضعف عضلانی در مناطق خاصی از بدن باشد ، پوست علائم یا اختلالات بلع. روند میوزیت می تواند کاملا قابل درمان باشد. با این حال ، میوزیت همچنین می تواند پیشرفت کند و به درمان های دائمی بیمارستانی نیاز دارد.
علل
میوزیت ناشی از انگلهای خاص و همچنین باکتریایی یا ویروسی پاتوژن ها در عرض های جغرافیایی ما نادر است خیلی بیشتر ، عضله التهاب هنگامی رخ می دهد که یک بیماری التهابی سیستمیک وجود داشته باشد. بیماری های التهابی روماتیسمی یا بافت همبند بیماری ها همچنین می توانند باعث عضله شوند التهاب. به پلی میوزیت و همچنین در درماتومیوزیت، تصور می شود بیماری خود ایمنی عامل عضلات است التهاب. از طرف دیگر ، تصور می شود میوزیت بدن شامل انسداد است و به دلیل فرایندهای دژنراتیو و التهابی است. به طور معمول ، افزایش سطح پارامترهای التهابی خاص و آنزیم ها اغلب در بیماران میوزیت دیده می شود. با این حال ، اینها آنزیم ها علت میوزیت نیستند. آنها در رشته های عضلانی تولید می شوند و در نتیجه التهاب عضلات به میزان بیشتری آزاد می شوند. بنابراین ، اینها آنزیم ها می تواند به عنوان ابزار تشخیصی برای تشخیص میوزیت عمل کند.
علائم ، شکایات و علائم
طیف بالینی میوزیت کاملاً گسترده است ، از خفیف درد مفاصل به علائم عصبی ، بسته به فرم و شدت آن بستگی دارد. بیماران مبتلا به پلی میوزیت به طور عمده از علائم غیر اختصاصی مانند خستگی و خستگی در مراحل اولیه بیماری. Febbre همچنین ممکن است رخ دهد. یک علامت مشخصه پلی میوزیت ، احساس درد مانند عضله در عضلات بازوها و پاها است. این درد بدون توجه به اینکه بیماران تمرینات زیادی انجام داده اند یا کم انجام می شود. بسیاری از بیماران همچنین از ضعف عضلانی مشخص شکایت دارند. این امر همیشه به صورت تدریجی و متقارن ، یعنی در دو طرف بدن رخ می دهد. افراد مبتلا به میوزیت فقط می توانند دستان خود را به سختی بلند کنند یا از محدودیت حرکت پاها رنج ببرند سر. هم در پلی و هم درماتومیوزیت ، عملکرد اعضای داخلی ممکن است علاوه بر عضلات نیز دچار اختلال شود. اگر عضلات مخطط از حنجره و / یا ریه ها تحت تأثیر بیماری قرار می گیرند ، مشکل در بلع و تنگی نفس رخ می دهد. در درماتومیوزیت ، متنوع است پوست علائم علاوه بر اختلالات عضلانی ظاهر می شود. شدت اینها ممکن است متفاوت باشد و در موارد جداگانه حتی ممکن است کاملاً وجود نداشته باشد.
سیر بیماری
تشخیص باید مقدم بر درمان میوزیت باشد. اندازه گیری ولتاژ الکتریکی ، عضله بیوپسی، یا الکترونی مغز و اعصاب می تواند برای ردیابی میوزیت ، و همچنین اندازه گیری سطح آنزیم در رشته های عضلانی استفاده شود. پیچیده تشخیص میوزیت این واقعیت است که التهاب عضلات - بسته به شکل آن - می تواند طی ماه ها یا سالها ایجاد شود. اکنون مشخص شده است که بیماران مبتلا به درماتومیوزیت بیشتر در معرض تومورهای بدخیم یا بدخیم هستند. نکروز یا سلولهای التهابی نفوذی می توانند سرنخ های مهمی در مورد روند بیماری ارائه دهند. هر نوع میوزیت معیارهای تشخیصی خاص خود را دارد. با این وجود ، تشخیص آن دشوار است. سیر بیماری تدریجی است و اغلب فقط در یک مرحله پیشرفته مشاهده می شود. علاوه بر این ، بیماری هایی مانند دیستروفی عضلانی می تواند تشخیص را پیچیده کند.
عوارض
التهاب عضله می تواند چندین عارضه ایجاد کند. در ابتدا ، میوزیت منجر به علائمی مانند درد اندام, خستگی, تبو از دست دادن اشتها، که می تواند وضعیت عمومی را بدتر کند شرط و در نتیجه کم آبی بدن یا کمبودهای غذایی. بیماری طولانی مدت نیز اغلب با خوابیدن همراه است. عدم تحرک همراه می تواند باعث ایجاد روحیه های افسردگی و ایجاد آن شود اگزما و التهاب در بیماران مسن. گاهی اوقات التهاب عضله می تواند به مناطق اطراف بدن گسترش یابد و عوارض جدی ایجاد کند. به عنوان مثال ، اگر به مچ پا، می تواند کپسوله و در نهایت سفت شود. اگر التهاب عضلات درمان نشود ، به تدریج بدتر می شود. این می تواند منجر به آسیب عضلانی و حتی فلج شود. اگر عضله آسیب دیده دیگر نتواند مانند گذشته حرکت کند ، این می تواند شکایات روانشناختی را ایجاد کند. درمان التهاب عضلات خطراتی را نیز به همراه دارد. تجویز شده آنتی بیوتیک ها و کورتیزون آماده سازی می تواند عوارض جانبی مانند اسهال و پوست تحریک عدم تحمل می تواند رهبری به درد مفاصل، اختلالات جدی روده ای و افسردگی. فلج و آسیب عضلانی می تواند باعث تورم شود ، که می تواند رهبری در صورت عدم درمان صحیح به آسیب بافتی.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
ورزش شدید یا سایر فعالیت های بدنی ممکن است ایجاد کند درد یا کاهش عملکرد معمول به طور معمول مراجعه به پزشک ضروری نیست. اگر در عرض چند ساعت یا پس از یک خواب آرام شبانه ناراحتی کاهش یابد ، نیازی به پزشک نیست. ارگانیسم با استفاده از زمان احیا necessary لازم با استراحت و محافظت کافی. پس از آن ، انتظار می رود پس از مدت کوتاهی از علائم رهایی یابد. اگر درد یا ناراحتی های دیگر در حین حرکات عادی روزمره رخ می دهد ، باید با پزشک مشورت شود. اگر شکایات در طی چند روز و هفته ادامه داشته باشد یا شدت آن افزایش یابد ، مراجعه به پزشک توصیه می شود. اگر علائمی مانند کاهش تحرک عمومی وجود دارد ، خستگی، افزایش درجه حرارت بدن یا کاهش مقاومت فیزیکی ، باید با پزشک مشورت شود. در صورت تحریک پذیری درونی ، حالت ملایم بدن یا حالت کج ، مراجعه به پزشک توصیه می شود. تغییرات ظاهری پوست ، حساسیت به فشار یا افزایش حساسیت به تأثیرات دما باید مورد بررسی و درمان قرار گیرند. نگران کننده خاص ، اختلالات در فعالیت تنفسی است. اگر شکایات در هنگام عمل بلع طبیعی رخ دهد یا اگر تنفس دشوار است ، توضیح پزشکی از علائم باید بلافاصله صورت گیرد. در این موارد ، ناراحتی عضلانی منجر به اختلال در فعالیت اندام ریه ها می شود و نیاز به مراقبت پزشکی دارد.
درمان و درمان
بسته به فرم و شدت التهاب عضله ، فرد باید متفاوت رفتار کند. درمان استاندارد برای التهاب عضلانی از نوع درماتومیوزیت یا پلی میوزیت بوده است حکومت از دوزهای بالا از کورتیزون. بسته به نوع میوزیت ، علائم بهبود می یابد و کورتیزون بعد از چند هفته می توان آن را کاهش داد با این حال ، گاهی اوقات ، میوزیت حتی با کورتیزون نمی تواند تحت تأثیر مثبت قرار گیرد. در اینگونه موارد، سرکوب کننده سیستم ایمنی or ایمونوگلوبولین ها استفاده می شود. آنها سرکوب می کنند سیستم ایمنی بدنواکنشهای بیش از حد. بیماران مبتلا به میوزیت بدن تحت درمان تحت درمان قرار می گیرند تن درمانی or کار درمانی. با این حال ، روند این میوزیت اغلب نیاز به درمان در کلینیکی دارد که متخصص الگوهای بیماری عصبی عضلانی است. در موارد فلج یا آسیب عضلانی ، ممکن است اندوراسیون رخ دهد و این امر نیاز به درمان اختصاصی میوزیت دارد.
چشم انداز و پیش آگهی
پیش آگهی میوزیت به علت ، نوع درمان و مدت زمان التهاب بستگی دارد. در این زمینه نمی توان اظهارات یکدستی کرد. به عنوان مثال ، اگر شرایط مربوط به خود ایمنی مسئول التهاب عضلات باشد ، هفته ها درمان برای تولید یک پیشرفت معمولاً ضروری است. علاوه بر این ، چنین شرایطی همیشه مزمن است ، به همین دلیل است ، از یک طرف ، مادام العمر درمان لازم است و از طرف دیگر ، عود میوزیت ممکن است. در چنین مواردی ، اگر مبتلایان بتوانند به لطف ورزش خوب و داروهای مناسب تنظیم شده ، ماهیچه های خود را برای مدت طولانی سالم نگه دارند ، پیش آگهی بهتر است. اگر عفونت های موضعی یا التهابات دیگر محرک باشند ، موفقیت در این بیماری است درمان پیش آگهی را تعیین می کند. گاهی اوقات ممکن است چندین هفته طول بکشد تا بهبودی حاصل شود. با این حال ، مشکل التهاب عضلات درد نیست ، بلکه علائم نارسایی است که بعداً رخ می دهد. به عنوان مثال ، عضلات می توانند در طول التهاب به میزان کمتری از بدن خارج شوند یا آتروفی شوند. پرهیز از ورزش به دلیل درد منجر به آتروفی عضلات نیز می شود. درست است که افراد مبتلا اغلب پس از زنده ماندن در میوزیت ضعیف می شوند و نیاز به آن دارند ورزش درمانی برای بازسازی عضلات. با این حال ، آسیب عضلانی ناشی از میوزیت حاد به راحتی قابل برگشت است.
پیشگیری
جلوگیری از پیشرفت میوزیت عملاً غیرممکن است. فرد می تواند تا حدی از خود در برابر عوامل بیماری زای ویروسی ، باکتریایی یا انگلی محافظت کند ، اما به دلیل شرایط دیگر هنوز می تواند به میوزیت مبتلا شود. برای جلوگیری از بیماری خود ایمنی یا میوزیت ناشی از سم هیچ کاری نمی توانید انجام دهید.
پیگیری
میوزیت این بیماری نیاز به درمان مادام العمر دارد زیرا با توجه به دانش علمی فعلی ، قابل درمان نیست. هدف از مراقبت های بعدی ، مهار التهاب و به حداقل رساندن ضعف عضلات است و تحرک عضلات اسکلتی آسیب دیده حفظ می شود. این امر نیاز به پیگیری دارد که میزان آن به شدت علائم بستگی دارد. پزشک و بیمار قرار ملاقات های منظمی دارند. در این موارد ، نسخه های لازم برای داروهایی مانند کورتیزون و سرکوب کننده سیستم ایمنی، و همچنین برای تن درمانی و کار درمانی، منتشر می شود. بلافاصله پس از تشخیص ، اغلب یک برنامه توان بخشی سفارش می شود. تحت راهنمایی حرفه ای ، بیمار در مورد عواقب میوزیت در زندگی خود و چگونگی رفع آنها می آموزد. با این حال ، برای موفقیت معیارهای، التهاب باید تا حد ممکن بهبود یافته باشد. در هر صورت ، یک بررسی بعدی شامل بحث درباره وضعیت شکایت است. به خصوص زندگی روزمره حرفه ای و خصوصی را می توان با مشکلات زیادی روبرو کرد. در صورت لزوم پیشنهادات احتمالی کمک مورد بحث قرار می گیرد. علاوه بر این ، الف خون آزمایش برای تعیین پارامترهای التهاب انجام می شود. این پزشک را قادر می سازد پیشرفت بیماری را ثبت کند و در صورت لزوم ، درمان را تنظیم کند. موفقیت در درمان به میزان تعیین کننده ای به تمایل بیمار برای همکاری بستگی دارد. صرفه جویی طولانی مدت به ندرت منجر به از بین رفتن عملکرد عضلات می شود.
کاری که می توانید خودتان انجام دهید
التهاب عضلات معمولاً به درمان پزشکی جامع نیاز دارد. همراه این بیمار می تواند مقداری مصرف کند معیارهای برای رفع ناراحتی ابتدا باید از عضله آسیب دیده در امان ماند. اگر درد شدید است ، کمپرس گرم و همراه است معیارهای مانند تسکین دهنده چای یا ماساژهای ملایم توصیه می شود. یک باند نیز می تواند به بهبودی سریع کمک کند. تن درمانی و کار درمانی از اجزای مهم درمان هستند. بیمار می تواند با حرکات متوسط و تمرینات فردی از این اقدامات در خانه پشتیبانی کند. نوع تمرین بهتر است با همکاری یک متخصص پزشکی ورزشی تعیین شود. اگر التهاب عضله با فلج ، آسیب های عضلانی یا سخت شدن همراه باشد ، اقدامات بیشتری باید آغاز شود. معمولاً یک داروی درمانی آغاز می شود ، پشتیبانی از ماساژ و روش های جایگزین از طب چینی. با مشورت پزشک ، طب سوزنی همچنین می تواند مورد استفاده قرار گیرد. التهاب عضلات معمولاً طی چند روز تا چند هفته بهبود می یابد. اگر علائم در مدت زمان طولانی تری ادامه یابد ، درمان در یک کلینیک ممکن است لازم باشد. بیمار باید هر گونه شکایتی را به پزشک اطلاع دهد و در صورت بروز عوارض جانبی یا تغییر آن ، پیشنهاد تغییر در دارو شود فعل و انفعالات از داروهای تجویز شده
