فاکتور روماتوئید

فاکتور روماتوئید چیست؟

فاکتور روماتوئید به اصطلاح اتوآنتی بادی است. اینها مواد دفاعی سیستم ایمنی هستند که به بافت خود بدن حمله می کنند و بنابراین می توانند باعث ایجاد یک بیماری (بیماری خود ایمنی) شوند. همانطور که از نام آن پیداست، عوامل روماتوئید در درجه اول در روماتیسم خودایمنی نقش دارند.

فاکتورهای روماتوئید به قسمت های خاصی (بخش Fc) از آنتی بادی های دیگر - یعنی ایمونوگلوبولین G- حمله می کنند. بنابراین آنها عملاً آنتی بادی علیه آنتی بادی ها هستند.

بسته به ساختار آنها، فاکتورهای روماتوئید - مانند همه آنتی بادی ها (ایمونوگلوبولین ها) - به کلاس های مختلفی تقسیم می شوند. اینها شامل، برای مثال، ایمونوگلوبولین M (IgM)، ایمونوگلوبولین A (IgA) و ایمونوگلوبولین G (IgG) است. به عنوان یک قاعده، فاکتورهای روماتوئید شناسایی شده متعلق به کلاس IgM (RF-IgM یا RhF-IgM) هستند.

فاکتور روماتوئید را چه زمانی تعیین می کنید؟

پزشک فاکتورهای روماتوئید را در مواقعی که مشکوک به بیماری روماتیسمی است - به ویژه آرتریت روماتوئید - تعیین می کند. با این حال، یک نتیجه آزمایش مثبت به تنهایی برای تشخیص کافی نیست. RF یک مقدار آزمایشگاهی خیلی خاص نیست - می تواند در بیماری های روماتیسمی مختلف، اما همچنین در بیماری های غیر روماتیسمی یا در افراد سالم افزایش یابد.

برای معاینه، پزشک از بیمار نمونه خون می گیرد. فاکتور روماتوئید معمولاً در سرم خون اندازه گیری می شود. پزشکان آزمایشگاه می‌توانند از تکنیک‌های مختلفی برای تشخیص استفاده کنند (مانند الایزا، رادیوایمونواسی). بسته به روش اندازه گیری، مقادیر آستانه متفاوتی اعمال می شود که در صورت تجاوز، به عنوان فاکتور روماتوئید بالا گفته می شود.

چه زمانی فاکتور روماتوئید افزایش می یابد؟

فاکتور روماتوئید تنها یکی از چندین پارامتر مورد استفاده برای تشخیص بیماری است.

فاکتور روماتوئید در روماتیسم

علاوه بر آرتریت روماتوئید، آزمایش فاکتورهای روماتوئید می‌تواند در سایر بیماری‌های روماتیسمی نیز مثبت باشد، به‌عنوان مثال، خوانش‌های بالا را ارائه دهد. برای مثال، این بیماری‌ها شامل بیماری‌های زیر می‌شوند (نسبت بیمارانی که فاکتور روماتوئید مثبت دارند در پرانتز نشان داده شده است):

کرایوگلوبولینمی: شکل التهاب عروقی (50 تا 100 درصد)
سندرم شوگرن (70 تا 95 درصد)
لوپوس اریتماتوز سیستمیک (15 تا 35 درصد)
کلاژنوز مختلط: تصویر بالینی با علائم بیماری های مختلف بافت همبند خود ایمنی مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک، اسکلرودرمی و پلی میوزیت و همچنین سندرم رینود (50 تا 60 درصد)
اسکلرودرمی (اسکلروز سیستمیک): اصطلاح جمعی برای بیماری های خود ایمنی مرتبط با سخت شدن بافت همبند (20 تا 30 درصد)
آرتریت مزمن نوجوانان (10 تا 15 درصد)
پلی میوزیت و درماتومیوزیت (5 تا 10 درصد)

علل دیگر

سیروز کبدی
التهاب مزمن کبد (هپاتیت مزمن)
بیماری های التهابی مزمن ریه
التهاب پوشش داخلی قلب (اندوکاردیت)
مرض سل
سالمونلا
سارکوئیدوز
سیفلیس
عفونت های حاد با باکتری ها، ویروس ها یا انگل ها (مانند مونونوکلئوز، مالاریا)
تومورهای بدخیم
بعد از تزریق خون
بعد از واکسیناسیون
بعد از شیمی درمانی یا رادیوتراپی

آخرین اما نه کم‌اهمیت، فاکتور روماتوئید در حدود پنج درصد از افراد سالم قابل تشخیص است - بدون هیچ ارزش بیماری. به خصوص در سنین بالاتر، بسیاری از افراد سالم به RF مثبت هستند (حدود ده درصد از افراد بالای 60 سال).

افزایش فاکتور روماتوئید بدون هیچ علامتی اهمیتی ندارد.