نشانه ها
علائم ران فشار عمدتا به شدت آسیب بستگی دارد. فشار کمی از ران به طور معمول با کشش بیش از حد عضلات مشخص می شود ، که منجر به پارگی ریز در رشته های عضلانی می شود. به همین دلیل ، می توان کاهش قابل توجهی در قدرت عضلات و دامنه حرکت در بیماران مبتلا مشاهده کرد.
علاوه بر این ، بیماران مبتلا به شدت احساس می شوند درد با هر حرکت فعال و همچنین با منفعل کشش عضلات به عنوان یک قاعده ، این دردها ابتدا بلافاصله پس از واقعه آسیب زا ظاهر می شوند. بیماران مبتلا توصیف می کنند درد در ران به عنوان گرفتگی ، کشیدن یا چاقوکشی در صورت وجود فشار.
فشار شدید روی ران منجر به پارگی زیاد عضلات مربوطه می شود (فیبر عضلانی پاره شده) به طور معمول ، قابل مشاهده و قابل لمس است دندانه در عضله بلافاصله پس از واقعه آسیب زا در بیمار مبتلا ایجاد می شود. با این حال ، این دندانه در طول بیماری می تواند با تورم شدید پوشانده شود.
تشخیص
در بیشتر موارد ، تشخیص a فشار عضله در چند مرحله ساخته شده است. به طور معمول ، تشخیص فشار عضله با مشورت دقیق پزشک و بیمار (آنامنزیس) شروع می شود که در طی آن س questionsالات مختلف باید روشن شود در طی این گفتگو ، مهمترین علائمی است که توسط بیمار درک می شود.
علاوه بر این ، مکانیسم ماشه (ورزش انجام شده است؟) نقش تعیین کننده ای در تشخیص دارد فشار عضله. پس از مکالمه پزشک و بیمار ، جهت گیری معاینهی جسمی معمولاً انجام می شود.
در این زمینه ، باید فوراً مشخص شود که آیا بیمار مربوطه فقط عضله ای را کشیده یا حتی پاره کرده است فیبر عضلانی. پزشک هم ظاهر و هم عملکرد ناحیه آسیب دیده را بررسی می کند. علاوه بر این ، پزشک معالج به موارد احتمالی توجه می کند تغییرات پوستی (قرمزی ، آسیب دیدگی) و تورم.
اگر در طول معاینهی جسمی شکاف بافتی (دندانه) یا برجستگی را می توان در ناحیه دردناک مشاهده کرد ، می توان فرض کرد که بیمار دارای یک فیبر عضلانی پاره شده. سوicion ظن وجود پارگی فیبر عضلانی اگر عضله از زمان رویداد تحریک کننده عملکردی نداشته باشد ، تأیید می شود. اگرچه بسیاری از عواملی که می توانند در هنگام مشاوره پزشک و بیمار روشن شوند و معاینهی جسمی اجازه می دهد بین عضله کشیده شده و پاره شده تمایز ایجاد شود فیبر عضلانی، تشخیص نهایی اغلب فقط با کمک تکنیک های تصویربرداری قابل انجام است.
در این زمینه ، سونوگرافی معاینه عضله درد نقش تعیین کننده ای دارد. در طول سونوگرافی معاینه ، هم تجمع مایعات در عضله و هم کوچکترین پارگی قابل تشخیص است. اگر نمی توان بین عضله کشیده شده و فیبر عضلانی پاره شده حتی بعد از سونوگرافی معاینه ، مراحل تصویربرداری بیشتر (به عنوان مثال تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) می تواند آغاز شود.
