لیزینوپریل چگونه کار می کند
لیزینوپریل به گروه مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) تعلق دارد. ماده فعال آنزیم ACE را مسدود می کند و بنابراین بر یکی از مهم ترین سیستم های بدن برای تنظیم فشار خون تأثیر می گذارد: سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون (سیستم RAAS).
اگر این سیستم مختل شود، می تواند منجر به افزایش فشار خون شود. افراد مبتلا معمولا متوجه آن نمی شوند و به طور موذیانه فشار خون بالا بدتر می شود.
به ویژه عروق کوچک، مانند آنهایی که در چشم و کلیه یافت می شوند، از فشار دائماً افزایش یافته رنج می برند. اگر درمان نشود، می تواند عواقب بدی مانند از دست دادن بینایی و اختلال عملکرد کلیه داشته باشد. قلب نیز تحت تأثیر قرار می گیرد.
برای جلوگیری از چنین آسیب های بعدی، فشار خون باید نرمال شود. این امر گاهی با کاهش وزن و ورزش بیشتر به دست می آید. با این حال، اغلب داروهای کاهش دهنده فشار خون نیز ضروری هستند.
علاوه بر این، لیزینوپریل بزرگ شدن (هیپرتروفی) قلب را کاهش می دهد و "تغییر شکل قلب" را سرکوب می کند، به عنوان مثال، بازسازی بافت ناخواسته پس از حمله قلبی را سرکوب می کند. به همین دلیل، ماده فعال یک جزء مهم درمان نارسایی قلبی، صرف نظر از فشار خون است.
جذب، تخریب و دفع
پس از جذب از راه خوراکی (خوراکی)، ماده فعال به طور ناقص از روده به خون جذب می شود. در سراسر بدن پخش می شود و در نهایت بدون تغییر توسط کلیه ها دفع می شود.
لیزینوپریل چه زمانی مصرف می شود؟
نشانه های استفاده از لیزینوپریل عبارتند از:
- فشار خون بالا (فشار خون بالا)
- درمان کوتاه مدت انفارکتوس حاد میوکارد
- درمان نارسایی علامت دار قلب (نارسایی قلبی)
- @ درمان عوارض کلیوی در دیابت
نحوه استفاده از لیزینوپریل
قرص ها را فقط باید یک بار در روز، ترجیحا با یک لیوان بزرگ آب و همیشه در همان زمان روز مصرف کنید.
عوارض جانبی لیزینوپریل چیست؟
لیزینوپریل اغلب در یک تا ده درصد بیماران باعث خواب آلودگی، سردرد، سرفه، مشکلات گوارشی و فشار خون پایین (هیپوتانسیون) می شود.
به ندرت، واکنش های آلرژیک، تغییرات رفتاری و مشکلات گردش خون در فالانژهای انتهایی انگشتان (سندرم رینود) در طول درمان رخ می دهد.
هنگام مصرف لیزینوپریل چه مواردی را باید در نظر گرفت؟
موارد منع مصرف
در موارد زیر نباید از داروهای حاوی لیزینوپریل استفاده کرد:
- اگر فرد تحت درمان به اصطلاح ادم Quincke (تورم حاد پوست/غشای مخاطی، بیشتر روی صورت) داشته باشد.
- در زنان در سه ماهه دوم یا سوم بارداری (سه ماهه).
- در بیماران تحت درمان با والزارتان/ساکوبیتریل (داروی نارسایی قلبی).
تعاملات دارویی
لیزینوپریل در صورت مصرف همزمان اثر مواد زیر را افزایش می دهد:
- لیتیوم (در اسکیزوفرنی)
- داروهای ضد افسردگی (مانند میرتازاپین)
- انسولین و داروهای خوراکی ضد دیابت (داروهای دیابت)
مصرف لیزینوپریل همراه با سیکلوسپورین (سرکوب کننده سیستم ایمنی)، هپارین (ضد انعقاد) یا کوتریموکسازول (آنتی بیوتیک) خطر افزایش بیش از حد پتاسیم خون را افزایش می دهد.
رانندگی و کار با ماشین آلات
از آنجایی که گاهی اوقات خواب آلودگی یا سرگیجه ممکن است به عنوان یک عارضه جانبی رخ دهد، بیماران باید واکنش بدن خود را به دارو مشاهده کنند، به خصوص در ابتدای درمان با لیزینوپریل. سپس باید در مورد اینکه آیا فرد می‌تواند فعالانه در ترافیک جاده‌ای شرکت کند یا با ماشین‌آلات سنگین کار کند، به همراه پزشک، در صورت لزوم، تصمیم‌گیری شود.
محدودیت های سنی
در صورت لزوم می توان از داروهای حاوی لیزینوپریل در کودکان استفاده کرد.
بارداری و تغذیه با شیر مادر
لیزینوپریل نباید در دوران بارداری و شیردهی برای درمان فشار خون بالا استفاده شود. داروهای ضد فشار خون بهتر آزمایش شده برای این منظور در دسترس هستند، مانند آلفا متیل دوپا یا متوپرولول.
نحوه دریافت دارو با لیزینوپریل
لیزینوپریل چه مدت شناخته شده است؟
گروهی از به اصطلاح مهارکننده های ACE تنها از دهه 1980 وجود داشته است. اولین نماینده این گروه در سم گونه ای از مارها یافت شد که با ایجاد افت ناگهانی فشار خون قربانیان خود را ناتوان می کند.
به منظور ایجاد یک داروی موثر از این، ساختار شیمیایی این ماده به طور مداوم بهبود می یابد تا زمانی که نمایندگان فعلی مهارکننده های ACE مانند لیزینوپریل به دست آمدند.
