سارکوم کاپوزی: چهار شکل اصلی
سارکوم کاپوزی شکل نادری از سرطان پوست است که می تواند غشاهای مخاطی و اندام های داخلی را نیز تحت تاثیر قرار دهد. بیماری تومور می تواند در چندین مکان به طور همزمان رخ دهد. تغییرات پوستی معمولاً به صورت لکه های قهوه ای مایل به قرمز تا بنفش شروع می شود. اینها می توانند به پلاک های گسترده یا ندول های سخت تبدیل شوند.
سیر سارکوم کاپوزی می تواند بسیار متفاوت باشد. تغییرات بافتی می تواند نسبتا ثابت بماند یا در مدت کوتاهی گسترش یابد و منجر به مرگ شود (به ویژه در بیماران HIV). پزشکان بین چهار شکل اصلی سارکوم کاپوزی تمایز قائل می شوند:
سارکوم کاپوزی (اپیدمی) مرتبط با HIV
سارکوم کاپوزی مرتبط با HIV می تواند هم نشانه اولیه عفونت HIV باشد و هم یک علامت دیررس در سیر بیماری ایدز زمانی که سیستم ایمنی بدن به شدت ضعیف شده است. این می تواند پوست، غشاهای مخاطی و عملاً تمام اندام های داخلی (دستگاه گوارش، قلب، کبد، ریه ها و غیره) را تحت تأثیر قرار دهد. درگیری اندام می تواند به سرعت تهدید کننده زندگی شود.
سارکوم کاپوزی به دلیل سرکوب ایتروژنیک سیستم ایمنی
در برخی موارد، سیستم ایمنی افراد باید با دارو سرکوب شود. این امر برای مثال پس از پیوند عضو و در درمان برخی از بیماری های التهابی مزمن ضروری است. این سرکوب سیستم ایمنی (سرکوب سیستم ایمنی) توسط اقدامات پزشکی به عنوان "یاتروژنیک" شناخته می شود.
سیستم ایمنی ضعیف افراد مبتلا به ایجاد سارکوم کاپوزی (مانند بیماران HIV) کمک می کند. به محض اینکه سرکوب سیستم ایمنی قطع شود، گاهی اوقات به طور کامل پسرفت می کند.
سارکوم کلاسیک کاپوزی
سارکوم کلاسیک کاپوزی عمدتاً مردان مسن (در دهه هفتم زندگی) را که از اروپای شرقی یا منطقه مدیترانه می آیند یا منشأ یهودی دارند، مبتلا می کند. تغییرات پوستی معمولی عمدتاً در پاها ایجاد می شود. آنها معمولاً طی سالها یا دهه ها به کندی پیشرفت می کنند. اندام های داخلی به ندرت تحت تأثیر قرار می گیرند. بنابراین سارکوم کلاسیک کاپوزی تهاجمی خاصی ندارد.
سارکوم اندمیک کاپوزی
سارکوم اندمیک کاپوزی در آفریقا در جنوب صحرا (منطقه جنوب صحرا) رخ می دهد. این می تواند در چهار نوع رخ دهد، به عنوان مثال به شکل نسبتاً خوش خیم که با گره های پوستی همراه است و شبیه سارکوم کاپوزی کلاسیک است. این بیماری عمدتاً مردان در سنین حدود 35 سال را مبتلا می کند.
سارکوم کاپوزی: درمان
هنوز هیچ رژیم درمانی شناخته شده ای برای درمان سارکوم کاپوزی وجود ندارد. در اینجا چند نمونه از گزینه های درمانی آورده شده است:
در بیماران مبتلا به سارکوم کاپوزی (اپیدمی) مرتبط با HIV، درمان موثر ضد رتروویروسی مهمترین اقدام درمانی است. اگر این برای جلوگیری از گسترش سارکوم کاپوزی کافی نباشد، ممکن است شیمی درمانی در نظر گرفته شود.
اگر تومور نتیجه داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی باشد، باید بررسی شود که تا چه حد می توان این داروها را کاهش داد یا به طور کلی قطع کرد. کانون های تومور معمولاً به طور کامل پسرفت می کنند.
سارکوم کاپوزی اندمیک معمولاً به داروهای ضد سرطان پاسخ خوبی می دهد.
سارکوم کاپوزی کلاسیک معمولاً فقط به صورت موضعی و عمدتاً با رادیوتراپی درمان می شود. درمان های دیگری نیز ممکن است در نظر گرفته شود، مانند سرما درمانی (کرایوتراپی) یا شیمی درمانی.
مراقبت پس از آن
سندرم کاپوزی مستعد عود (عود) است. بنابراین بیماران باید پس از اتمام درمان برای معاینات منظم به پزشک مراجعه کنند.
