تابش درمان برای حدود 20٪ از بیماران مبتلا به بدخیم مورد نیاز است ریه تومورها زیرا تومورهای آنها قابل جراحی نیستند (مثلاً به دلیل بیماریهای همزمان ، ضعیف ریه تابع). سلول کوچک ریه سرطان (SCLC) (20-25٪).
- در ریه سلول کوچک سرطان بدون دور متاستازها (سلولهای توموری گسترش یافته و توسط آنها حل و فصل می شوند خون یا مسیر لنفاوی به اندامهایی غیر از اندام اصلی مبتلا) ، رادیوشیمی درمانی همزمان (موازی) (RCTX ؛ ترکیبی از اشعه درمان (به عنوان مثال ، با تابش گاما) و شیمی درمانی (حکومت of داروهای سیتواستاتیک)). اگر این موارد منع مصرف دارد (منع مصرف دارد) ، رادیو شیمی درمانی (RCTX) باید به طور متوالی انجام شود - پرتو درمانی (پرتودرمانی ، پرتو درمانی) بعد از شیمی درمانی.
- رادیوتراپی شامل رادیوتراپی قفسه سینه (TRT) و به دنبال آن کل پیشگیری است مغز تابش (PCI ؛ اشعه جمجمه پیشگیری) (PCI = استاندارد مراقبت در مرحله محدود ؛ در مرحله طولانی ، PCI به صورت خاص بیمار انجام می شود).
- در مورد بقای کلی ، استفاده از کل پیشگیریمغز تابش در مرحله گسترده بحث برانگیز است.
- حمایتی سازگار (حمایتی) درمان در طی پرتو درمانی (رادیوتراپی ، پرتونگاری) همیشه ضروری است.
یادداشتهای بعدی
- در مرحله سوم کارسینوم برونش سلول کوچک ، تابش بالاتر است مقدار از 60 گری به عنوان بخشی از رادیوشیمی درمانی می تواند بطور کلی بقای متوسط (60 گری: 41.6 ماه در مقابل 45 گری: 22.9 ماه) را بدون افزایش سمیت اشعه (آسیب پرتوی) طولانی کند. در این تنظیمات ، به همه بیماران تابش جمجمه پیشگیرانه در دوزهای مختلف از 25 گری در 10 بخش تا 30 گری در 15 بخش ارائه شد.
ریه سلول غیر کوچک سرطان (NSCLC ، "کارسینومای ریه سلول کوچک") (10-15٪).
- در مراحل I-II ، رادیوتراپی استروتاکتیک پوستی (پرتودرمانی) در صورت عدم امکان جراحی یا رد شدن توسط بیمار ، از رادیوتراپی استفاده می شود. در 92٪ موارد به کنترل محلی تومور دست می یابد. نرخ بقا 3 ساله در نتیجه 60٪ است.
- در سلول غیر کوچک پیشرفته محلی سرطان ریه (LA-NSCLC) ، شیمی درمانی (CRT) معمولاً انجام می شود.
- در کارسینومای برونشیمی غیر سلول کوچک ، رادیوتراپی بر مرحله III غالب است.
- به طور فزاینده ای ، یک رویکرد چند حالته در حال اجرا است که در آن (رادیو)شیمی درمانی ابتدا قبل از برداشتن تومور توسط جراحی (شیمی درمانی نئوآجوانتیو (رادیو)) استفاده می شود.
- تمام مغز رادیوتراپی (WBRT) اغلب برای استفاده می شود متاستاز مغز از سلول غیر کوچک سرطان ریه (NSCLC) مطالعه QUARTZ نشان داد که حذف WBRT منجر به از دست دادن زندگی نمی شود. برای تابش پیشگیری کننده مغز به "سایر نکات" در زیر مراجعه کنید.
- در مرحله چهارم ، ترکیبی از رادیو و شیمی درمانی در موارد انتخاب شده انجام می شود.
یادداشتهای بعدی
- رادیوتراپی پیشگیری از جمجمه (PCI ؛ تابش مغز): طبق یک مطالعه ، این با زنده ماندن طولانی مدت و بدون پیشرفت همراه است. همچنین احتمال دارد که منجر به HIrn شود متاستازها. با این حال ، این استراتژی هیچ تاثیری در بقای کلی نداشت.
- در بیمارانی که سلول غیر کوچک محلی پیشرفته دارند سرطان ریه (NSCLC) ، پنومونیت (اصطلاحی جمعی برای هر نوع التهاب ریه)ذات الریه) که آلوئول (کیسه های هوا) را تحت تأثیر قرار نمی دهد بلکه بین بافت یا فضای بین سلولی را تحت تأثیر قرار می دهد درجه 3 ≥ (7.9 در مقابل 3.5؛ ؛ p = 0.039). هیچ تفاوت قابل توجهی بین روشهایی که برای بقای 2 ساله کلی ، بقای بدون پیشرفت ، شکست درمان موضعی و بقا بدون دور وجود ندارد ، وجود دارد. متاستازها.
- رادیوتراپی قبل از جراحی برای تومور Pancoast توصیه می شود (مترادف: تومور آپیکال سولکوس). این یک کارسینوم برونش محیطی با سرعت پیشرفت در منطقه راس ریه (اوج ریه) است. به سرعت در حال گسترش به دنده، بافت های نرم گردن, شبکه بازویی (شاخه های شکمی ستون فقرات) اعصاب از چهار بخش آخر گردن رحم و اولین قفسه سینه (C5-Th1) و مهره های ستون فقرات گردنی و قفسه سینه (ستون فقرات گردنی ، ستون فقرات قفسه سینه)). این بیماری اغلب با یک سندرم پانکواست مشخص ظاهر می شود: شانه یا درد بازو، درد دنده ، پارستزی (اختلالات حسی) در ساعد، پارسیس (فلج) ، آتروفی عضله دست ، احتقان نفوذ فوقانی به دلیل انقباض رگهای گردن ، سندرم هورنر (سه گانه همراه با میوز (شاگرد انقباض) ، پتوز (افتادگی قسمت فوقانی پلک) و pseudoenophthalmos (ظاهرا کره چشم فرو رفته)).
- سرطان برونش در بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) با رادیوتراپی استریوتاکتیک فرسایشی تحت درمان قرار می گیرد (SABR ؛ "تابش ابلیشن").
- در مطالعه ای بر روی 58 بیمار مبتلا به سرطان برونش قابل انجام برای تعیین اینکه رادیوتراپی با SABR معادل یا برتر از عمل جراحی است ، موارد زیر یافت شد:
- در گروه بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار گرفتند ، شش نفر از 27 بیمار در طی سه سال اول فوت کردند ، دو نفر از آنها به علت کارسینوم برونش اصلی و یک نفر به دلیل کارسینومای برونش که اخیراً ایجاد نشده بود ، فوت کردند.
- در میان 31 بیمار که پرتوی شکمی استریوتاکتیک دریافت کرده اند ، تنها یک مرگ وجود داشته است. در این حالت ، تومور همچنان ادامه داشت رشد با وجود پرتودرمانی
- ازوفاژیت تحت پرتودرمانی: با افزایش سن کمتر مشاهده می شود.
