داروهای سیتوستاتیک

سیتواستاتیک درمان یک روش درمانی در آنکولوژی است (علمی که با آن سرو کار دارد) سرطان) که می تواند در درجه اول برای درمان نئوپلاسم های بدخیم (نئوپلاسم های بدخیم ، سرطان) استفاده شود. سلولهای بدخیم (بدخیم) علاوه بر مشخصه افزایش تکثیر (رشد) ، دارای ویژگیهای دیگری نیز برای افزایش بقای سلولهای تومور هستند. این ویژگی ها شامل کاهش آپوپتوز (شکل مرگ برنامه ریزی شده سلول) ، از بین رفتن سرکوب تومور است پروتئین ها (پروتئین ها / پروتئین های سرکوب کننده تومور) ، بی ثباتی ژنومی (بی ثباتی ماده ژنتیکی) و جاودانگی تعمیم یافته (جاودانگی).

هدف درمانی

استفاده از سیتواستاتیک داروهای (مترادف: داروهای شیمی درمانی) می تواند کسری ثابت از سلولهای تومور را از بین ببرد (نسبت سلولهای تومور). عملکرد سایتوستاتیک داروهای اساساً بر اساس مهار پیشرفت سلولهای توموری در چرخه سلولی است. بسته به داروی سیتواستاتیک ، مراحل آسیب پذیر خاص (فازهایی که سلولهای بدخیم در آن آسیب پذیر هستند) در چرخه سلولی وجود دارد. از آنجا که سلولهای توموری سرعت تقسیم سلولی در مقایسه با سلولهای سوماتیک فیزیولوژیکی (سلولهای غیر توموری) و ظرفیت ترمیم کاهش یافته افزایش یافته ، نسبت به سیتواستاتیک حساس تر هستند داروهای نسبت به سلولهای سالم و نسبتاً انتخابی تخریب یا مهار می شوند (در رشد ممانعت می کنند). به دلیل این تفاوت ، درمان با مواد بسیار سمی امکان پذیر است.

هدف اصلی درمانی به تصویر بالینی موجود و داروی سیتوستاتیک مورد استفاده بستگی دارد. شیمی درمانی می تواند به صورت neoadjuvantly (= شیمی درمانی neoadjuvant ، NACT) تجویز شود ، به طوری که کاهش تومور توده می توان با استفاده از داروهای سیتوستاتیک قبل از مداخله جراحی به دست آورد. در این مورد، شیمی درمانی توموری را که در ابتدا ناتوان است یا فقط تا حدی قابل عمل است ، برای جراحی قابل دسترسی می کند درمان. در کمکی شیمی درمانی، متاستاز (تشکیل تومورهای دختر) یا میکرومتاستاز (تومور هنوز غیرقابل شناسایی است) متاستازها) برای بهبود شانس بهبود ، کیفیت زندگی یا امید به زندگی پس از برداشتن کامل تومور با جراحی مبارزه می شود.

علاوه بر این ، شیمی درمانی تسکینی وجود دارد که هدف آن بهبود کیفیت زندگی بیمار و طولانی شدن عمر در ماه های آخر زندگی است. یک مطالعه آینده نگر توانست اثبات کند که این اهداف محقق نشده است.

دوز داروهای سیتوستاتیک اغلب بر اساس سطح بدن بیمار (میلی گرم در متر مکعب) است.

گروه های زیر از عوامل در درمان سیتوستاتیک استفاده می شوند:

  • آلکیلانزیان
  • آنتراسایکلین ها
  • آنتی متابولیتها
  • مشتقات پلاتین
  • تاکس ها
  • مهارکننده های توپویزومراز
  • آلکالوئیدهای وینکا

اطلاعات بیشتر در مورد دوز و مشخصات گروه های دارویی و مواد فعال زیر.

یادداشتهای بعدی

  • خطری که درمان سیتواستاتیک در سه ماهه دوم یا سوم (سه ماهه سوم) از آن وجود دارد بارداری به کودک آسیب می رساند احتمالاً کم است.
  • شیمی درمانی می تواند رهبری به اختلال شناختی خفیف، اما احتمالاً به معنای "شیمی مغز" است اما در نتیجه پس از سانحه فشار (PTS) با این حال ، برخی از بیماران پس از شیمی درمانی در یک آزمایش مبتنی بر رایانه که در آن مجبور بودند به محض ظاهر شدن صلیب بر روی صفحه ، بار واکنش را کمی بیشتر نشان دهند. این می تواند ناشی از نوروپاتی محیطی مغز و اعصاب باشد انگشت اعصاب به دلیل داروهای سیتوستاتیک خاص ، و هیچ ارتباطی با عملکرد شناختی ندارند.