بیماری انسدادی مزمن ریه

نشانه ها

علائم احتمالی بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) شامل یک مزمن است سرفه، تولید مخاط ، خلط ، تنگی نفس ، قفسه سینه تنگی ، صدای نفس ، کمبود انرژی و اختلالات خواب. علائم غالباً با اعمال جسمی بدتر می شوند. بدتر شدن حاد علائم مزمن به عنوان تشدید نامیده می شود. علاوه بر این ، بیماری های همزمان متعدد سیستمیک و خارج ریوی نیز ممکن است مانند از دست دادن عضله رخ دهد توده، کاهش وزن، کم خونی، بیماری قلب و عروقی، پوکی استخوان, افسردگی، بیماریهای عفونی ، و دیابت ملیتوس بیماران مبتلا به COPD افزایش خطر ابتلا به ریه سرطان. ریه لیگ تخمین می زند COPD در بسیاری از کشورها تا 400,000 نفر را تحت تأثیر قرار می دهد.

علل

زمینه ساز این بیماری انسداد مداوم و پیشرونده راه های هوایی است. تا کنون شایعترین علت آن دخانیات است استعمال دخانیات (> 80-90٪) ، که باعث پاسخ طولانی مدت التهابی ، تغییرات پاتولوژیک و تورم بیش از حد آلوئول در ریه ها می شود. عوامل دیگر شامل آلودگی هوای مسکونی ، عفونتهای مزمن تنفسی ، بخار ، گرد و غبار و مواد شیمیایی در محل کار است.

تشخیص

تشخیص با درمان پزشکی بر اساس سابقه بیمار انجام می شود ، معاینهی جسمی، اندازه گیری عملکرد ریوی (اسپیرومتری) و تکنیک های تصویربرداری ، از جمله سایر آزمایشات. تشخیص افتراقی احتمالی شامل این موارد است آسم, قلب نارسایی ، و بیماریهای عفونی مانند مرض سل. از نمره CAT می توان برای طبقه بندی COPD در سطوح مختلف بالینی استفاده کرد.

درمان غیر دارویی

  • مهمترین و تعیین کننده ترین پیش بینی: اقدام به ترک سیگار و همچنین اجتناب از سیگار کشیدن غیرفعال!
  • فعالیت بدنی بسیار مهم در نظر گرفته می شود (برنامه ورزشی ، سازگاری آموزش).
  • توانبخشی ریوی: مشاوره و آموزش ، آموزش ، تغذیه.
  • از عوامل تشدید کننده مانند گرد و غبار و ازن خودداری کنید.
  • مداخلات جراحی: ریه حجم برداشتن ، پیوند ریه.

درمان دارویی

در مقابل آسم، گشادکننده های برونش بیش از گلوکوکورتیکوئیدهای استنشاقی عوامل خط اول برای درمان در COPD هستند. برای درمان پایه ، از عوامل طولانی مدت ترجیحاً استفاده می شود. طولانی مدت بتا 2-همدردی بین 12 تا 24 ساعت موثر هستند و یک اثر طولانی مدت را ایجاد می کنند. آنها به طور انتخابی گیرنده های β2 آدرنرژیک عضلات برونش را تحریک می کنند و بنابراین اثر برونکوسپاسمولیتیک دارند:

  • فرموترول (Foradil ، Oxis).
  • سالمترول (Serevent)
  • اینداکترول (Onbrez)
  • Vilanterol (Relvar Ellipta، Anoro Ellipta)
  • اولوداترول (استریوردی)

بتا 2-سمپاتومیمتیک کوتاه مدت برای تسکین سریع علائم تجویز می شود:

پاراسمپاتولیتیک ها و LAMA آنتاگونیست های گیرنده های موسکارینی هستند که اثرات آن را از بین می برند انتقال دهنده عصبی استیل کولین، باعث اتساع برونش می شود. آنها از آلکالوئید تروپان مشتق شده اند آتروپین و توسط آنها اداره می شود استنشاق. نمایندگان جدید فقط باید یکبار در روز اعمال شوند (LAMA):

ترکیبی از بتا 2-سمپاتومیمتیک با پاراسمپاتولیتیک:

مهار کننده های فسفودی استراز ضد التهاب و / یا برونکودیلاتور هستند. این اثرات بر اساس مهار فسفودی استرازها در سلولهای التهابی و در نتیجه افزایش اردوگاه است. این امر باعث کاهش آزاد شدن واسطه های التهابی و مهاجرت نوتروفیل ها و ائوزینوفیل ها به مجاری تنفسی می شود.تئوفیلین دامنه درمانی باریکی دارد و در مصرف بیش از حد سمی است. در صورت موجود بودن سایر گشادکننده های برونش دیگر توصیه نمی شود:

گلوکوکورتیکوئیدهای استنشاقی عوامل ضد التهابی هستند که برای COPD و تشدیدهای شدید استفاده می شوند. استفاده از آنها بحث برانگیز است. گلوکوکورتیکوئیدها خاصیت سرکوب سیستم ایمنی دارند و ممکن است باعث ایجاد قارچ دهانی شوند. از این رو، استنشاق باید قبل از غذا خوردن یا دهان باید بعد از استنشاق شسته شود کاربردهای محلی بهتر از سیستمیک است. مونوتراپی توصیه نمی شود:

واکسیناسیون برای پیشگیری از عفونت های تنفسی ، که منجر به عوارض و بدتر شدن بیماری می شود ، نشان داده شده است. توصیه می شود از یک طرف سالانه آنفولانزا واکسیناسیون و از طرف دیگر واکسیناسیون پنوموکوک ، که باید هر 5-6 سال تمدید شود. سایر داروها:

  • اکسیژن برای اکسیژن درمانی طولانی مدت
  • عوامل مولیتیک مانند استیل سیستئین
  • کورتیزون قرص: کوتاه مدت برای تشدید
  • آنتی بیوتیک ها برای عفونتهای حاد تنفسی.
  • ضد سرفه مانند کدئین و دکسترومتورفان توصیه نمی شود