هر سلول از ارگانیسم انسان نیاز دارد اکسیژن. این از خارج با کمک تنفس به بدن می رسد ، جایی که مستقیماً پردازش می شود. مکانیسم تنفسی به طور ناخودآگاه رخ می دهد. مردم مجبور نیستند آن را کنترل کنند. به محض این که نواحی از بدن مقدار کمتری از بدن را نشان دهند اکسیژن، عواقب جدی را تهدید می کند. به همین دلیل برای آن مهم است تنفس به درستی کار نکند.
تنفس چیست؟
بسیاری از تنفس در ریه ها اتفاق می افتد. پیش از این هوا از طریق بینی or دهان. تنفس از طریق ترجیح داده می شود بینی. موهای کوچک هوا را گرم می کنند و آن را از آلودگی های بسیار درشت فیلتر می کنند ، وقتی این عملکرد حذف می شود تنفس از طریق دهان. سرانجام ، تبادل گاز در خود ریه ها انجام می شود. حباب های هوا ، که آلوئول نیز نامیده می شوند ، برای این امر از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. در حالی که تازه است اکسیژن وارد جریان خون می شود ، کربن دی اکسید در هوا آزاد می شود و به این ترتیب انسان در نهایت آن را بازدم می کند. پستانداران بدون عملکرد تنفس زنده نمی مانند. بنابراین کمبود اکسیژن به مناطق مختلف آسیب می رساند. آسیب به مغز خصوصاً جدی است. این قابل برگشت نیست. بنابراین ، ممکن است لازم باشد که مثلاً بعد از تصادفات استفاده شود تنفس مصنوعی در اسرع وقت.
روند
چندین منطقه از نظر آناتومیکی برای تنفس مهم هستند. اول و مهمترین ، ریه ها بسیار مهم هستند. این میلیون ها کیسه هوای کوچک ، آلوئول دارد. اینجا جایی است که تبادل گاز انجام می شود. قبل از این اتفاق ، هوا باید ابتدا وارد بدن شود. این از طریق قسمت بالایی صورت می گیرد دستگاه تنفسیاز بینی و حفره دهان. سینوس ها ، حلق و حنجره نیز به گروه بالایی تعلق دارند دستگاه تنفسی. علاوه بر این ، بدن دارای وسایل محافظتی است که هوا را فیلتر می کند. به عنوان مثال ، موهای بینی آلودگی را پاک می کنند ، در حالی که حلق و لوزه ها به عنوان دفاعی در برابر عفونت عمل می کنند. هوا از طریق نای وارد ریه ها می شود. در این روند ، ماهیچه های مختلف اطمینان می یابند که هوا به صورت کنترل شده به داخل و خارج بدن می رود. اینها شامل دیافراگم، به عنوان مثال ، اما همچنین بخشهایی از عضلات شکمی. بین یک تفاوت کلی قائل می شوند استنشاق و عضلات بازدم. در آخر ، عضلات برونش از توزیع مطلوب هوا اطمینان حاصل می کنند. این عضله صاف است. این کار بدون نیاز به کنترل از طریق مغز. عضله انقباضات بنابراین به طور مستقل صورت می گیرد.
عملکرد و وظایف
روند تنفس برای زندگی ضروری است. سلول ها برای فرآیندهای متابولیکی خود به اکسیژن نیاز دارند. همزمان، کربن دی اکسید تولید می شود که باید از بدن خارج شود. اکسیژن تازه وارد بدن در نهایت وارد اکسیژن می شود خون، که این ماده را به عنوان وسیله حمل و نقل به سلولها می آورد. در عوض ، سلولها سلولهای خود را آزاد می کنند کربن دی اکسید ، که به نوبه خود توسط خون به ریه ها بنابراین وظیفه اصلی تنفس تبادل گاز است. این مسئول شرایط اکسیژن سالم در بدن است. از طرف دیگر ، در صورت کمبود ، عملکردهای بدن دیگر نمی توانند کار کنند. در عوض ، این امکان وجود دارد که سلول ها از بین بروند و اندام ها کاملاً از کار بیفتند. بدون جذب اکسیژن ، انسانها قادر به زندگی نیستند. تنفس توسط مکانیسم های مختلف تنظیم می شود. به عنوان مثال ، فرایندهایی وجود دارد که باعث می شود تنفس به طور ناخودآگاه انجام شود. اینها از تعویض گاز حتی در شب اطمینان حاصل می کنند. علاوه بر این ، عضله تنفسی اطمینان حاصل می کند که ورود و خروج هوا به طور کلی انجام می شود. دیافراگم همچنین بخشی از عضلات تنفسی است. این مهمترین وظیفه را در کل فرآیند تنفس آناتومیک دارد. دیافراگم عضله ای است که بین آن قرار دارد قفسه سینه و احشای شکم و نیز به ستون فقرات متصل است. سفت شدن دیافراگم باعث افزایش حجم در قفسه سینه و همزمان در ریه ها. این مکانیسم باعث می شود فشار داخل ریه ها کمتر از فشار محیط باشد. فشار منفی نیروی محرکه ای را برای هوایی که هنگام الهام به ریه ها وارد می شود ، ایجاد می کند. دیافراگم همچنین حداقل تا حدی مسئول بازدم است. به محض شل شدن دیافراگم ، فشار در ریه ها افزایش می یابد و هوا مجبور به خارج می شود. عضلات بازدم در اینجا به ویژه تعیین کننده است. این شامل ، به عنوان مثال ، عضلات شکمی.
شکایت و بیماری ها
شکایات و بیماری های احتمالی متعددی وجود دارد که می تواند بر تنفس تأثیر بگذارد. به عنوان مثال ، می توان هنگام غذا خوردن قورت داد و باقیمانده غذا را "استنشاق" کرد. این مورد زمانی است که محافظ کلم بروکلی در هنگام بلع بسته نشده است. در عوض ، بقایای مواد غذایی وارد نای می شود که می تواند رهبری به پریشانی تنفسی در اینجا ممکن است خوردن عجولانه مقصر باشد ، اما اختلالات عصبی را نیز نمی توان رد کرد. اگر بقایای آن به طور حرفه ای و فوری خارج نشود ، خطر عواقب جدی وجود دارد. تنفس نیز می تواند توسط محدود شود ذات الریه. این امر اغلب توسط باکتری، که وظیفه پر کردن آلوئول ها با نفوذهای التهابی را بر عهده دارند. در نتیجه چنین فرآیندی ، آلوئول های آسیب دیده دیگر نمی توانند در تبادل گاز شرکت کنند. در بیشتر موارد، ذات الریه فقط بخشهای جداگانه را تحت تأثیر قرار می دهد. علاوه بر شرایط جسمی ، روان نیز می تواند در بروز علائم نقش داشته باشد. این مورد ، به عنوان مثال ، در مورد است بیش فعالی. در اثر حمله وحشت ، افراد مبتلا شروع به نفس کشیدن با شدت بیشتری می کنند. اکسیژن بیشتری از مقدار مورد نیاز بدن یا پردازش آن وارد بدن می شود. تنفس سریع باعث بیشتر می شود دی اکسید کربن آزاد شود ، که به نوبه خود باعث افزایش مقدار pH در بدن می شود. این نتیجه فقیرتر است خون به عنوان مثال به دستها سرازیر شوید ، بلکه در مغز.
