گلوکوکورتیکوئیدها در آسم
گلوکوکورتیکوئیدها همچنین در درمان طولانی مدت از استفاده می شود آسم برونش. هدف کاهش التهاب در لوله های برونش است که خود را در این بیماری نشان داده است. حساسیت بیش از حد غشاهای مخاطی دستگاه تنفسی بنابراین باید کاهش یابد و دفعات حملات آسم به حداقل برسد.
توسط گرفته شده است استنشاق. این بدان معناست که بیمار مجبور است ماده فعال را استنشاق کند ، مثلاً با استفاده از اسپری. این اثر مستقیماً بر روی غشای مخاطی نایژه ها و ریه ها در مجاری هوایی تحتانی ایجاد می شود.
گلوکوکورتیکوئیدها تورم غشای مخاطی را بخصوص کاهش دهید ، بنابراین بیمار را قادر می سازد با گشاد شدن مجاری تنفسی راحت تر نفس بکشد. آنها به شل شدن عضلات برونش و جلوگیری از تولید مخاط در مجاری تنفسی کمک می کنند. همچنین ویسکوزیته کمتری پیدا می کند و همین امر باعث می شود بیمار نفس راحتی بکشد.
با این حال، استنشاق همچنین ممکن است عوارض جانبی نامطلوبی ایجاد کند. اینها شامل خشکی موقت دهان، صدای خشن یا حتی عفونت های قارچی جزئی. دلیل این امر باقیمانده اندکی از دارو در دهان و ناحیه گلو.
با این حال ، این عوارض جانبی را می توان با دوز و دوز صحیح به حداقل رساند. با این حال ، هنگامی که دارو به صورت شیاف یا قرص مصرف می شود ، یک عارضه جانبی برجسته تر رخ می دهد. این فرم برای اشکال بسیار شدید استفاده می شود آسم برونش.
تمام مقالات این مجموعه:
