In تحمل ورزش ، آموزش ارتفاع بدون بازتاب خود را به عنوان یک روش آموزش معقول برای بهبود عملکرد تثبیت کرده است. تحمل دوندگان از ارتفاعات کنیا و اتیوپی عمدتا وظیفه ترکیب تمرینات ارتفاع و عملکرد ورزشی را بر عهده دارند. با این حال ، تمرینات ارتفاعی در ابتدا به آمادگی مسابقه ای برای مسابقات در ارتفاعات بالاتر یا مسابقات در مناطق بالاتر متمایز می شوند.
آموزش ارتفاع عنصر ضروری آمادگی برای مسابقات در ارتفاعات بالاتر است. دوره های عادت سازی تا 3 هفته طول می کشد. به دلیل شرایط منفی (فشار کم هوا) شرایط تمرین بسیار بدتر است.
بنابراین شدت و مدت آموزش کمتر است. در زمینه کوتاه مدت تحمل (سرعت) ، هیچ عاملی وجود ندارد که عملکرد را در ارتفاعات متوسط کاهش دهد. ورزشکاران می توانند بدون آمادگی زیاد شروع کنند.
استفاده از آموزش ارتفاع برای بهبود عملکرد در مسابقات همیشه در علم ورزش بحث برانگیز است. موفقیت بی شمار ورزشکاران استقامتی از ارتفاعات در سالها و دهه های اخیر نشان می دهد که در واقع بین ماندن در ارتفاع و بهبود عملکرد رابطه وجود دارد. مطالعاتی وجود دارد که نشان داده است ورزشکاران استقامتی که در ارتفاع تمرین می کنند ، حداکثر اکسیژن دریافتی را افزایش می دهند.
این اثرات احتمالاً به دلیل افزایش میزان میوگلوبین موجود در آن است خون و افزایش فعالیت آنزیم. مطالعات دیگر هیچ افزایش قابل توجهی در عملکرد آموزش ارتفاع نشان نداده اند. این نویسندگان بر این عقیده اند که علی رغم افزایش ظرفیت اکسیژن در خون، اثرات کاهش عملکرد آموزش ارتفاع از اثرات آن بیشتر است.
این تأثیرات منفی عبارتند از: از این ارتباط در سالهای گذشته روشی برای سطح زندگی بالا ، آموزش کم ایجاد شده است. ورزشکاران در خانه های خاصی زندگی می کنند که هوای کم اکسیژن از آنها عبور می کند. با این حال ، هنگام اندازه گیری افزایش عملکرد در ورزش ، یک مشکل قابل توجه وجود دارد ، زیرا دقیقاً نمی توان روشن کرد که این افزایش به دلیل تمرین در ارتفاع است یا سایر عوامل.
- افزایش حجم دقیقه تنفسی
- کاهش شدت تمرین
- ظرفیت بافر خون کاهش یافته است
- حداکثر حجم دقیقه قلب را کاهش دهید
در طول آموزش ارتفاع ، خطرات زیادی می تواند رخ دهد که غالباً در تمرینات نادیده گرفته می شوند. از یک طرف یک خطر اساسی در کوه ها وجود دارد. بین خطرات عینی و ذهنی تمایز قایل می شود.
از جمله خطرات عینی تغییرات آب و هوایی است. وضعیت آب و هوا می تواند در عرض چند دقیقه تغییر کند ، طوفان های رعد و برق ، تگرگ ، کولاک و غیره به طور ناگهانی رخ می دهد.
بعلاوه ، شیب های تند و زمین سست از خطرات عینی است. خطرات ذهنی شامل تجهیزات نادرست ، عدم تسلط بر تکنیک های آلپ و افت عملکرد است. در صورت بروز علائم خستگی ، توقف یا بازگشت فوری لازم است.
فجایع اخیر ثابت می کند که چقدر خطرناک است ورزش های استقامتی در کوه ها واقعاً وجود دارد. شدت تابش خورشید در ارتفاع چندین برابر بیشتر از مناطق پست است. بین سه نوع آسیب ناشی از تابش خورشید تمایز قائل می شود: در ارتفاعات ، خطر هیپوترمی به ویژه در هنگام تغییرات آب و هوایی بسیار زیاد است.
بادهای ورودی علاوه بر این از این اثر بر روی پوست مرطوب نیز پشتیبانی می کنند. در نتیجه صعود خیلی سریع به ارتفاعات ، ارگانیسم نمی تواند به اندازه کافی سریع سازگار شود. علت آن کمبود اکسیژن در بافت های بدن است.
علائم بیماری ارتفاع هستند سردرد و بیخوابی، تا به تهوع, استفراغ, مغز ادم با از دست دادن تعادل.
- تأمین گرما توسط اشعه مادون قرمز (گرمازدگی)
- افزایش اشعه ماورا بنفش منجر به آسیب به پوست می شود
- خطر تابش خیره کننده ناشی از نور خورشید ، شکافها و غیره را می توان نادیده گرفت.
