گشنیز یک گیاه سالانه از خانواده Apiaceae است. ریشه کلمه به همان اندازه با نام Ariadne ، دختر پادشاه باستان مینوس مرتبط است.
پیدایش و پرورش گشنیز
برگهای گشنیز متفاوت در طعم از دانه های آن ، که دارای یک نت مرکبات کمی است. گشنیز یک گیاه نرم و بدون مو است که می تواند رشد تا 50 سانتی متر ارتفاع. شکل برگها متفاوت است و در مرکز گیاه به صورت لوب گسترده متمرکز شده و در قسمت بالای گل نازک تر و پنبه دار است سر. این حالت نامتقارن است و گلبرگها رنگ سفید دارند و به صورتی ملایم تبدیل می شوند. نام گشنیز از koriannon یونان باستان ، از طریق گشنیز لاتین به گشنیز فرانسوی قدیم تبدیل شد. گشنیز از مناطق جنوب اروپا ، شمال آفریقا و جنوب غربی آسیا نشات گرفته است.
کاربرد و استفاده
تمام قسمتهای گیاه خوراکی هستند ، اما برگهای تازه یا دانه های خشک قسمتهایی از گیاه هستند که در درجه اول در آنها استفاده می شود پخت و پز. گشنیز در غذاهای سنتی در سراسر جهان استفاده می شود. به ویژه در آسیا ، اروپای جنوبی ، آفریقای شمالی و آمریکای لاتین. برگ گشنیز در تفاوت دارد طعم از دانه های آن ، که دارای یک نت مرکبات کمی است. بسیاری از افراد طعم از برگها صابونی شده و از خوردن آن خودداری کنید. در جنوب آسیا ، از برگ گشنیز به طور فزاینده ای در چغندرها و سالادها استفاده می شود. در آمریکای لاتین در سالسا و گوآکامول. در هند ، این گیاه در غذاهای کلاسیک مانند "دال" (عدس) نیز استفاده می شود. از آنجا که طعم برگها هنگام گرم شدن به سرعت از بین می رود ، معمولاً درست قبل از سرو به آنها افزوده می شود. به میوه های خشک گشنیز بذر گفته می شود. وقتی اینها آسیاب می شوند ، عطر و طعم مرکباتی مانند را آزاد می کنند. بذرهای آسیاب شده یا بو داده در غذاهای کلاسیک آسیایی مانند ادویه کاری اغلب استفاده می شود. هم به عنوان چاشنی و هم به عنوان ماده ضخیم کننده. در خارج از آسیا ، از تخمه گشنیز برای ترشی (مثلا خیار) یا تهیه سوسیس و کالباس نیز استفاده می شود. در اروپای مرکزی و روسیه از بذرها برای تهیه چاودار نیز استفاده می شود نان یا حتی آبجو گندم (بلژیک). ریشه گشنیز به نوبه خود دارای طعم حتی شدیدتری نسبت به برگ است و به ویژه در غذاهای تایلندی استفاده می شود. به عنوان مثال ، در تهیه سوپ یا کاری خمیرها.
اهمیت برای سلامتی ، درمان و پیشگیری
گشنیز مانند بسیاری از ادویه ها حاوی آنتی اکسیدان است. ظروف چاشنی گشنیز مدت بیشتری تازه می مانند. آنتی اکسیدان ها هم در برگ و هم در بذر وجود دارد. اما برگها اثر قوی تری دارند. مواد شیمیایی موجود در گشنیز دارای اثر ضد باکتری در برابر هستند سالمونلا. در طب سنتی خاورمیانه از گشنیز برای تسکین استفاده شده است بیخوابی و اضطراب در هند از دانه ها برای تخلیه سالم بدن استفاده می شود. برای انجام این کار ، بذرها در آن گرم می شوند آب همراه با زیره و محلول نوشیده می شود. گشنیز همچنین می تواند بر روند هضم غذا تأثیر مثبت بگذارد (به عنوان مثال ، در درمان اسهال) بنابراین ، گشنیز همچنین در یک درمان طبیعی از گیاه استفاده می کند دیابت mellitus type 2. یک مطالعه تحقیقاتی روی موش ها نشان داده است که ادویه هر دو دارای انسولیناثر آزاد کننده و انسولین مانند. یک مطالعه مرتبط نشان داد که گشنیز دارای اثر کاهش چربی خون است و سطح آن را کاهش می دهد کلسترول و تری گلیسیرید. به همین ترتیب تعداد آنها را زیاد می کند چگالی لیپوپروتئین ها افزایش می یابد. استفاده از کلسترول توسط کبد بنابراین تقویت می شود. گشنیز تأثیر تسکین دهنده ای دارد پوست التهابات ناشی از روماتیسم or آرتروز، اما محتوای بالای آنتی اکسیدان ها به طور کلی تأثیر مثبت بر ظاهر آن دارد پوست و همچنین در روند پیری چشم. گشنیز همچنین می تواند روی هورمون ها تأثیر مثبت بگذارد تعادل، به ایجاد چرخه قاعدگی پایدار کمک می کند. از آنجا که گشنیز دارای محتوای بالایی از اهن، می تواند به طور موثری درمان و پیشگیری کند کم خونی. روغنهای اساسی موجود در گشنیز همچنین دارای یک اثر ضدعفونی کننده هستند ، که در یک مورد استفاده می شود دهان شویه اینها جزییات را بهبود می بخشند زخم در حفره دهان سریعتر
