انسولین هورمونی درون زا است که در تولید می شود لوزالمعده. انسولین باعث جذب قند از بدن می شود خون به کبد و عضلات این باعث می شود خون سطح قند افت کند.
انسولین ، همچنین به عنوان انسولینوم ، هورمون انسولین یا هورمون جزایر شناخته می شود ، می تواند در گروه پروتوهورمون ها قرار گیرد. تمام اعضای این کلاس هورمون با حلالیت چربی بالا مشخص می شوند. از طرف دیگر ، در محلول های آبی عملاً بی تأثیر هستند.
برای همه مهره داران و پستانداران ، انسولین یکی از موارد حیاتی است هورمون در صورت کمبود باید جایگزین شود. انسولین یکی از مهمترین داروها در است دیابت. انسولین معمولاً در نوع 1 استفاده می شود دیابت و در مراحل پیشرفته دیابت نوع 2 که دیگر به داروهای خوراکی پاسخ نمی دهند.
تشکیل انسولین (سنتز)
هورمون بافتی انسولین در سلولهای به اصطلاح ß جزایر لانگرهانس در تولید می شود لوزالمعده. اطلاعات ژنتیکی مربوط به سنتز انسولین در بازوی کوتاه کروموزوم یازدهم رمزگذاری می شود. در طی سنتز انسولین ، پیش تولید انسولین در مرحله اول تولید می شود.
این ماده با طول 110 اسید آمینه بسیار بزرگتر از هورمون فعال و واقعی است. در طی یک مرحله پردازش (مرحله سازگاری) ، پیش ماده انسولین در دو مرحله کوتاه و اصلاح می شود. ابتدا پروتئین با تشکیل پلهایی به اصطلاح دی سولفید جمع می شود.
به دنبال آن فرآوری هورمون انجام می شود ، در طی آن کوتاه شدن واقعی پیش از انسولین اتفاق می افتد. توالی های سیگنال به اصطلاح ابتدا از ماده پیش ساز هورمون خیلی طولانی جدا می شوند (پیش ساز دوم تشکیل می شود: پروینسولین). اینها معمولاً حدود 24 اسید آمینه را تشکیل می دهند.
در پیش ساز هورمون ، توالی های سیگنال به عنوان سیگنال هایی برای جذب در محفظه های سلول خاص عمل می کنند. بنابراین نوعی ویژگی شناسایی هورمون است. متعاقباً ، قسمت دیگری از هورمون بافتی ، پپتید C ، باید جدا شود.
پس از اصلاح هورمون ، انسولین بالغ و فعال باقی می ماند. این در نهایت از دو زنجیره پپتیدی (زنجیره A- و B) تشکیل شده است که از طریق دو پل دی سولفید به یکدیگر متصل می شوند. سومین پل دی سولفید یک تماس بین دو اسید آمینه زنجیره A ایجاد می کند. مولکول های انسولین تمام شده سپس درون وزیکول بسته بندی می شوند و با افزودن یون روی تثبیت می شوند.
