نشانه ها
از آنجا که استرس اکسیداتیو به خودی خود الگوی بیماری را نشان نمی دهد ، هیچ علائم واضحی نمی توان به آن نسبت داد. بلکه استرس اکسیداتیو خود را به عنوان یک عامل خطر برای بسیاری از بیماری ها نشان می دهد. اینها شامل بیماری های قلبی عروقی ، دیابت ملیتوس ، بیماری های تخریب کننده اعصاب مانند آلزایمر یا پارکینسون ، بلکه همچنین سرطان.
همچنین فرض بر این است که استرس اکسیداتیو نقشی تعیین کننده در روند پیری دارد. بنابراین باید دوباره ذکر شود که استرس اکسیداتیو اساساً در هر انسانی وجود دارد. فقط درصورت عبور از سطح معینی مشکل ساز می شود.
اگرچه استرس اکسیداتیو خود منجر به آسیب در سلول می شود ، به عنوان مثال به لایه چربی خارجی آن ، اثر اصلی استرس اکسیداتیو کاهش سیستم های محافظتی و ترمیمی در سلول است. این مورد در پوست نیز وجود دارد. بنابراین آسیب ناشی از عوامل خارجی مانند تابش UV، می تواند بیشتر و ضعیف تر جبران شود ، که در نهایت منجر به پیری سریعتر پوست می شود. علائم این مورد اپیدرم به طور فزاینده ای نازک ، از دست دادن انعطاف پذیری ، خشکی پوست و همچنین زمان بازسازی پوست به طور قابل توجهی طولانی تر در صورت آسیب دیدگی است.
درمان
از آنجا که استرس اکسیداتیو بر اساس تغییر در است تعادل به نفع سیستم اکسیداتیو ، به معنای افزایش غلظت ترکیبات اکسیژن فعال ، یک درمان باید بر اساس تقویت مخالفان آن باشد. اینها به سیستم کاهنده تعلق دارند ، اما معمولاً به عنوان آنتی اکسیدان نامیده می شوند تا نقش آنها را در برابر ROS نشان دهند. مهمترین آنتی اکسیدان ها هستند ویتامین ها A ، C ، E و عناصر کمیاب روی و سلنیوم.
نقش آنها به عنوان محافظ در برابر استرس اکسیداتیو در مطالعات متعدد ثابت شده است. با این حال ، هنوز مشخص نیست که آیا مصرف مکمل این موارد است ویتامین ها و روی در واقع منجر به محافظت بهتر در برابر استرس اکسیداتیو می شود. آنچه واضح است این است که افرادی که سبک زندگی سالمی را دنبال می کنند شامل تعادل متعادل است رژیم غذایی و ورزش نیازی به اعتماد به مصرف اضافی آنتی اکسیدان ها ندارد.
بنابراین ، قبل از مصرف هرگونه رژیم غذایی مکمل، آنها ابتدا باید سبک زندگی خود را بررسی کنند. در اصل ، این گفته که ورزش می تواند در برابر استرس اکسیداتیو اثر محافظتی داشته باشد ، توافق می شود. با این حال ، وابستگی روشنی به شدت ورزش انجام شده وجود دارد.
اندامهایی که گردش انرژی بالایی از طریق تنفس سلولی دارند ، مانند قلب, کبد و عضلات ، تمایل به تولید ترکیبات واکنش اکسیژن در طول فعالیت بدنی دارند. با این حال ، این اندام ها همچنین توانایی ذاتی دارند که به منظور جبران استرس اکسیداتیو ایجاد شده ، عملکردهای محافظتی خود را در برابر استرس اکسیداتیو به عنوان یک نتیجه فعالیت ورزشی ، به طور دائمی افزایش دهند. بنابراین ، به طور کلی امکان افزایش سیستم های محافظتی در برابر استرس اکسیداتیو از طریق فعالیت های ورزشی وجود دارد.
این فقط درصورتیکه ورزش بسیار فشرده انجام شود حیاتی می شود ، زیرا اندامها فقط می توانند ترکیبات اکسیژن تولید شده را تا حدی جبران کنند و حتی ممکن است استرس اکسیداتیو افزایش یابد. بنابراین ، تأثیر محافظتی ورزش همیشه مسئله میزان فعالیت بدنی است. برای جلوگیری از استرس اکسیداتیو ، همیشه باید آنتی اکسیدان های کافی در بدن وجود داشته باشد تا از بروز آن جلوگیری کند.
همانطور که قبلا ذکر شد ویتامین ها A ، C و E و همچنین عناصر کمیاب سلنیوم و روی از مهمترین نمایندگان این گروه هستند. آ رژیم غذایی با هدف جلوگیری از استرس اکسیداتیو باید حاوی مقدار زیادی از این مواد باشد. در اکثر موارد ، این می تواند با مصرف کافی سبزیجات و میوه و بدون هیچ گونه اضافی به دست آید آماده سازی ویتامین لازم است گرفته شود
اگر این آرزو وجود داشته باشد ، باید با مشورت پزشک انجام شود ، زیرا مصرف بیش از حد ویتامین ها می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند. مصرف مواد غذایی با مقدار قند و چربی بالا نه تنها گمان می رود حاوی آنتی اکسیدان کمی باشد ، بلکه باعث ایجاد ترکیبات اکسیژن واکنش پذیر نیز می شود. بنابراین ، یک استرس اکسیداتیو می تواند به خوبی تحت تأثیر یک فرد سالم قرار گیرد رژیم غذاییحتی بدون استفاده اضافی مکمل.
تمام مقالات این مجموعه:
