گشنیز

محصولات

مواد اولیه دارویی کامل یا آسیاب شده و همچنین اسانس و روغن چرب در داروخانه ها و داروخانه ها موجود است. محصولات دارویی حاوی گشنیز در تجارت کم است. به عنوان یک قاعده ، آنها مخلوط چای هستند.

گیاه ساقه

گشنیز ، از خانواده چتر (Apiaceae) ، بومی منطقه مدیترانه است و کشت می شود. نام گیاه از نام یونانی اشکال گرفته شده است ، زیرا میوه های تازه اشکال ناخوشایند دارند بو. این در مورد خشک شده درست نیست داروی دارویی.

داروی دارویی

از میوه های خشک شده به عنوان ماده اولیه دارویی (Coriandri fructus) استفاده می شود که توسط فارماکوپه به آن گشنیز می گویند. حداقل محتوای اسانس مورد نیاز است.

عناصر

میوه ها هم روغن ضروری دارند و هم روغن چرب. اسانس گشنیز (Coriandri aetheroleum PhEur) با تقطیر بخار از میوه استخراج می شود. این ماده به صورت مایع شفاف ، بی رنگ تا زرد کم رنگ وجود دارد و حاوی نسبت بالایی از (S) - (+) - لینالول است.

اثرات

گشنیز اشتها آور ، هضم کننده ، متورم است (بادآور) ، خواص اسپاسمولیتیک ، ضد التهاب و ضد میکروبی ، از جمله.

علائم استفاده

از نظر پزشکی ، گشنیز به طور سنتی برای شکایات دستگاه گوارش استفاده می شود (به عنوان مثال ، نفخ, دیسپپسی) و از دست دادن اشتها. به عنوان یک ادویه، در یافت می شود ادویه نان زنجبیلی و ادویه نان گلابی، به عنوان مثال ، و همچنین برای گوشت ، سوسیس ، ماهی ، کالاهای پخته شده و دسرها استفاده می شود. گشنیز ماده مهمی در کاری است. از گیاه تازه در پخت و پز نیز استفاده می شود.

مقدار مصرف

با توجه به دستورالعمل های استفاده. قبل از استفاده ، میوه باید پک شود.

موارد منع مصرف

• حساس بودن

ما لیست کاملی از اقدامات احتیاطی نداریم.

عوارض جانبی

ممکن عوارض جانبی واکنشهای آلرژیک را شامل می شود.