سوربیتول به طور طبیعی در بسیاری از میوه ها ، به ویژه میوه های هسته ای وجود دارد. میوه های زیر حاوی مقادیر زیادی از سوربیتول و باید از آنها اجتناب شود: میوه های سنگی (زردآلو ، گیلاس ، زردآلو ، هلو ، آلو) ، میوه انار (سیب ، گلابی) و انگور ، و همچنین آب میوه (سیب ، آب گلابی).
میوه های بدون سوربیتول یا با مقادیر کمی سوربیتول عبارتند از: آناناس ، آووکادو ، موز ، توت سیاه ، انجیر ، گریپ فروت ، گل سرخ، شاه توت ، خربزه عسلی ، توت (قرمز و سیاه) ، کیوی ، نارنگی ، انبه ، معجون ، زیتون ، پرتقال ، قره قاط ، خولان دریا توت ، انگور فرنگی ، هندوانه و لیمو.
در نظر گرفته ایمن: کشت و چای بدون شیرین کننده ها، ماده معدنی آب، آرد گندم ، برنج ، ماکارونی ، گوشت ، ماهی ، سوسیس بدون شیرین کننده ، ادویه مخلوط و دکستروز.
سوربیتول اغلب در سس ها به عنوان حامل طعم دهنده ها یافت می شود. به عنوان یک ماده مرطوب کننده ، به خردل ، سس مایونز ، شیرینی, شکلات و پر کردن شکلات ، کیک اسفنجی و نان تست.
سوربیتول افزودنی خود دارای نام E 420 است. مورد دیگر امولسیون بر اساس سوربیتول: E 432-E 436.
غذاهایی با برچسب "ملایم با دندان" یا "قند-Free ”معمولاً حاوی سوربیتول است. در نتیجه ، این شامل محصولات دیابتی و سبک است.
لوازم آرایشی، داروها و خمیر دندان ها نیز ممکن است حاوی سوربیتول باشند. سوربیتول موجود در خمیردندان ها بی ضرر در نظر گرفته می شود ، زیرا خمیر دندان قورت داده نمی شود.
از آنجا که سوربیتول و فروکتوز (میوه قند) برای همان مسیر متابولیکی رقابت کنید ، مقدار فروکتوز بلعیده شده نیز باید به عنوان بخشی از درمان برای عدم تحمل سوربیتول.
در آغاز درمان، از سوربیتول باید به طور مداوم اجتناب شود (مرحله پرهیز ، مدت زمان 2 هفته) و مقدار مصرف آن فروکتوز باید کاهش یابد متعاقباً ، سوربیتول باید به تدریج از سر گرفته شود. حد تحمل فردی برای سوربیتول باید آزمایش شود.
