درد درمانی روانشناختی
روان درمانی و رفتار درمانی نقش مهمی در درمان مزمن دارد درد. الگوهای روانشناختی به طور قابل توجهی در وقایع نگاری کمک می کنند درد، ایجاد یک دور باطل که از آن دشوار است جدا شود. در اصل ، درد همیشه از نظر احساسی ارزیابی می شود مغز.
این اتفاق می افتد در سیستم لیمبیک، بخش ویژه ای از مغز. در آنجا تصمیم گیری می شود که آیا بیمار در مقابله با درد خود از راهکارهای مقابله ای مثبت برخوردار است یا اینکه نسبت به درد خود به روشی نسبتاً بدبینانه ، افسرده یا پرخاشگرانه واکنش نشان می دهد. نگرش بیمار نسبت به درد خود نقش اساسی دارد.
تثبیت روانشناختی بر روی درد و روحیه افسردگی به این واقعیت کمک می کند که درد با شدت بیشتری درک می شود و با سرعت کمتری از بین می رود یا اصلاً از بین نمی رود. علاوه بر این ، ترس از درد مجدد یا افزایش یافته اغلب ایجاد می شود ، که منجر به رفتار اجتنابی و تنش عضلانی ناخودآگاه می شود. این منجر به گرفتگی عضلات و وضعیت بد بدن ، که باعث ایجاد درد جدید و بدتر شدن درد موجود می شود.
بنابراین مهم است ، به ویژه در مورد درد مزمن ، انجام اقدامات مقابله ای در همان اوایل با نشان دادن رفتار تسکین دهنده درد برای بیمار. این شامل تمدد اعصاب تکنیک هایی مانند آرامش عضلانی پیشرفته, آموزش اتوژنیک یا هیپنوتیزم در عضله پیشرونده تمدد اعصاب، قسمتهای مختلف عضلانی بدن یکی پس از دیگری آگاهانه تنش یافته و سپس دوباره آگاهانه شل می شوند.
این باید منجر به درک بهتر بیمار از بدن شود و بتواند به طور فعال آرام بگیرد. سختگیری و تنش بنابراین عضلات می توانند به طور دائمی آزاد شوند و درد را کاهش دهند. این روش همچنین برای کاهش استرس مناسب است و به ویژه در تأثیر مثبت دارد کمر درد.
شما می توانید اطلاعات دقیق در مورد این موضوع را در آرامش عضلانی پیشرونده پیدا کنید. آموزش خودکار نیز به منظور بهبود درک بدن است. بیمار می آموزد که بر خود و درک خود تأثیر بگذارد ، که باید منجر به ایجاد یک عمومی شود تمدد اعصاب. مانند آرامش عضلانی پیشرفته, تنش در سیستم اسکلتی عضلانی می توان تخفیف داد ، اما عملکرد سیستم های عضو نیز می تواند تحت تأثیر قرار گیرد.
